Η περιοχή της Μεγαλόπολης αποτελεί ένα από πιο σημαντικά ενεργειακά κέντρα της Ελλάδας. Στη δεκαετία του 1970 κατασκευάστηκαν δύο μονάδες παραγωγής ρεύματος της ΔΕΗ, μέσω της εξόρυξης λιγνίτη. Η παραγωγή λιγνίτη στην Αρκαδία αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη μετά τη λιγνιτική παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος στην περιοχή της Πτολεμαΐδας καθώς στην περιοχή βρίσκονται μεγάλα αποθέματα λιγνίτη, τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα μετά της Πτολεμαΐδας.
Η πόλη της Μεγαλόπολης με την τεράστια ιστορία τόσο κατά την αρχαιότητα όσο και κατά την επανάσταση του 1821 μιας και η Καρύταινα που αποτελούσε το προπύργιο του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά και έχει συνδέσει άρρηκτα την σύγχρονη ιστορία της με της μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέσω της καύσης λιγνίτη.
Το 1932 η ελληνική κυβέρνηση χορήγησε άδεια σε ιδιώτες για ηλεκτρική εγκατάσταση στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας.
Στα τέλη του 1950 ξεκίνησαν συστηματικές έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων λιγνίτη στην περιοχή.
Το λιγνιτικό κοίτασμα Μεγαλόπολης μελετήθηκε επιστημονικά για πρώτη φορά το 1957 και τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά.
Το 1969 άρχισε από τη ΔΕΗ η εκμετάλλευση του λιγνίτη. Το γεγονός αυτό ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση σε παγκόσμιο επίπεδο, επειδή για πρώτη φορά τόσο φτωχός λιγνίτης εξορύσσεται και χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Το λιγνιτωρυχείο στη λεκάνη της Μεγαλόπολης εκμεταλλεύτηκε τα στρώματα, που σχηματίστηκαν από την ανάπτυξη πλούσιας βλάστησης σε τέλματα ή αβαθείς λίμνες. Ξεκίνησε με μία ετήσια παραγωγή 1 εκατ. τόνους, έφθασε τους 14,5 εκατ. τόνους το 2002 και τους 2008 τους 13,2 εκατ. τόνους το 2008 με 10 καδοφόρους εκσκαφείς και 43 km ταινιοδρόμους.
Το 1970, αποφασίστηκε η εγκατάσταση και η λειτουργία ατμοηλεκτρικού σταθμού στην Μεγαλόπολη. Κατασκευάστηκαν δύο όμοιες μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος 125 MW η καθεμία, που χρησιμοποιούσαν ως πρώτη ύλη τον λιγνίτη.
Η εξόρυξη του λιγνίτη ωστόσο οδήγησε στην ερήμωση του οροπεδίου της Μεγαλόπολης εξαιτίας της καταστροφής πολλών οικισμών και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης που οδήγησε την γεωργία και την κτηνοτροφία της περιοχής σε παρακμή.
Το 1975 λειτούργησε η τρίτη μονάδα παραγωγής ρεύματος και το 1991 τέθηκε σε λειτουργία η 4η μονάδα ηλεκτρικής παραγωγής. Ο λιγνίτης της Μεγαλόπολης θεωρείται κακής ποιότητας και μπορεί οι μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας να απασχόλησαν όλα αυτά τα χρόνια χιλιάδες εργαζόμενους στηρίζοντας έτσι την τοπική οικονομία όμως λειτούργησαν ανασταλτικά τόσο για την περαιτέρω τοπική οικονομία (γεωργία, κτηνοτροφία κτλ) αλλά και σε ότι την τουριστική ανάπτυξη του τόπου.
Δείτε το βίντεο από το drone της ομάδας Up Stories πάνω από τους «Βρώμικους Γίγαντες της ενέργειας» όπως είναι το παρατσούκλι των μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέσω λιγνίτη που βρίσκονται στη Μεγαλόπολη.
