Έχοντας την «εξουσία» και το αδιαμφισβήτητο κύρος που του δίνει αφενός η δραστηριοποίηση επί δεκαετίες στο χώρο των μετάλλων, της ενέργειας και όλης της «αλυσίδας» αυτών των αγορών, αφετέρου αποτελώντας έναν από τους μεγαλύτερους και πιο γοργά αναπτυσσόμενους επιχειρηματίες της ενέργειας και των μετάλλων πανευρωπαϊκά, ο κ. Ευάγγελος Μυτιληναίος, ασφαλώς δικαιούται να ομιλεί.
Για ακόμη μια φορά λοιπόν, από το βήμα του 3ου συνεδρίου που διοργάνωσε ο όμιλος ΕΧΑΕ με τη Morgan Stanley στο Λονδίνο το προηγούμενο διήμερο, ο Έλληνας επιχειρηματίας αναφέρθηκε στα αδιέξοδα της ενεργειακής ευρωπαϊκής πολιτικής, στηλιτεύοντας όλο το «πράσινο» δόγμα, που στην ουσία – ενώ ο πλανήτης είναι ένας – εθελοτυφλεί, εφαρμόζοντας διαφορετικούς κανόνες ανά περιοχή της υφηλίου, εις βάρος τελικά της ευρωπαϊκής βιομηχανίας.
Στην ουσία ο κ. Μυτιληναίος αφήνει να εννοηθεί ότι στην Ευρώπη υπάρχει… φούσκα πράσινης μετάβασης, με την ήπειρο να κυνηγά τον… άνεμο, καθώς την ώρα που άλλες περιοχές του πλανήτη ευθύνονται για το 80% ή 90% της παγκόσμιας ρύπανσης, η Ευρώπη υπερθεματίζει εφαρμόζοντας πολιτικές που τελικά καταστρέφουν τις βιομηχανίες της ηπείρου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο επικεφαλής της Metlen και πρόεδρος της Eurometaux (της ευρωπαϊκής ένωσης για τη βιομηχανία μη σιδηρούχων μετάλλων), στηλιτεύει τα κακώς κείμενα των ευρωπαϊκών ενεργειακών πολιτικών, καθώς εξ αρχής της κρίσης της πανδημίας το 2020 αλλά κυρίως από το 2022, άμα της έναρξης του πολέμου στην Ουκρανία, υπογράμμιζε τα αδιέξοδα που κατά τη γνώμη του διαμορφώνονταν.
Τα τεράστια προβλήματα της μεγαλύτερης, πιο παραδοσιακής και ισχυρής οικονομίας της Ευρώπης και τρίτης οικονομικής δύναμης στον κόσμο Γερμανίας, που βλέπει τη βιομηχανία της να καταστρέφεται, απλώς επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα του κ. Μυτιληναίου.
«Η Ευρώπη επένδυσε δισεκατομμύρια στην ενεργειακή μετάβαση, χωρίς ωστόσο να προετοιμάσει τους πολίτες της», επισήμανε στο Λονδίνο ο επιχειρηματίας, φέρνοντας στην επιφάνεια άλλο ένα τεράστιο θέμα, όπως είναι η ελλιπέστατη ενημέρωση των πολιτών της Ε.Ε. για τα κόστη, τα υπέρ και τα κατά της πράσινης στροφής, αλλά και της κάκιστης εφαρμογής (επιβολής) αυτών των πολιτικών που έφεραν πρωτοφανείς στρεβλώσεις στις τιμές ενέργειας. Και μπαίνει το ερώτημα κατά πόσον είναι έτοιμοι οι Ευρωπαίοι πολίτες να δαπανούν το 30% των εισοδημάτων τους για τον πράσινο μετασχηματισμό.
Όπως τόνισε ο κ. Μυτιληναίος, ενώ η Ευρώπη ευθύνεται για το 7% των παγκόσμιων ρύπων, εντούτοις αγωνίζεται να μειώσει αυτό το ποσοστό στο 4%, την ώρα που υπόλοιπη υφήλιος συνεχίζει με διαφορετικούς ρυθμούς. Αφενός δηλαδή η πτώση από το 7% στο 4% δεν θα προκαλέσει κοσμογονία μείωσης ρύπων στο παγκόσμιο ισοζύγιο, αφετέρου, οι στρεβλώσεις και οι κλυδωνισμοί που φέρνει η… παράκρουση της εφαρμογής των νέων κανόνων, οδηγεί εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης στη χρεοκοπία, ενώ σκοτώνει και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και των βιομηχανιών.
Ασφαλώς ο επιχειρηματίας αναφέρεται στο γεγονός ότι χώρες – κολοσσοί, κυρίαρχες πληθυσμιακά, ενεργειακά και περιβαλλοντικά, όπως Κίνα, Ινδία αλλά και ΗΠΑ, έχουν εντελώς άλλα στάνταρ στην εφαρμογή, τους στόχους και τους όρους της πράσινης μετάβασης, την ώρα που ευθύνονται για άνω του 70% ή 80% της μόλυνσης του πλανήτη, είτε από ρύπους, είτε από πλαστικά, είτε από άλλες διαδικασίες που άπτονται των περιβαλλοντικών κωδίκων που ακολουθούν.
Αυτό που τονίζει ευθαρσώς άμεσα και έμμεσα ο πρόεδρος της Eurometaux είναι ότι η Ευρώπη θα πρέπει να κινηθεί σε ρεαλιστικά μονοπάτια σε ό,τι αφορά το… ζήλο και τους στόχους για την πράσινη μετάβαση, καθώς αν δεν αλλάξουν τα δόγματα και οι δοξασίες των στόχων, τότε ενδέχεται η Ευρώπη – και κάθε χώρα ξεχωριστά – να μείνει χωρίς παραγωγή.
Ένας κίνδυνος που λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες και πιο δραματικές διαστάσεις σε μια συγκυρία που η ανάγκη για αυτονομία και αυτάρκεια, σε ενέργεια, πρώτες ύλες, τρόφιμα και τα πάντα είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
Τι δείχνουν τα στοιχεία του ΙΕΝΕ
Σύμφωνα με μελέτη του κ. Κ. Σταμπολή, Προέδρου & Εκτελεστικού Διευθυντή στο Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης (ΙΕΝΕ) «με τα ορυκτά καύσιμα να συμμετέχουν σχεδόν κατά 83% στο παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα, έχοντας απολέσει μόνο το 6% προς όφελος των λεγόμενων καθαρών μορφών τα τελευταία 50 χρόνια, παρά τα τρισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ των επενδύσεων, είναι φανερό ότι η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα δεν θα συμβεί σύντομα.
Τόσο στο υφιστάμενο ενεργειακό σύστημα, που κυριαρχείται από τα ορυκτά καύσιμα, όσο και στο μελλοντικό που θα βασίζεται σε καθαρές μορφές ενέργειας (ΑΠΕ, υδρογόνο, πυρηνική ενέργεια), ο ρόλος των ορυκτών πόρων είναι κάτι παραπάνω από ουσιαστικός. Είναι καθοριστικός αφού οι νέες «καθαρές» τεχνολογίες βασίζονται απόλυτα στα μέταλλα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τεράστια καθυστέρηση ανακάλυψε το πόσο εξαρτημένη είναι η περίφημη ενεργειακή μετάβαση από την επάρκεια μετάλλων και πολύ πρόσφατα κατάρτισε κατάλογο με τα 40 κρίσιμα ορυκτά υλικά, τα Critical Raw Materials ( CRM), συμπεριλαμβανομένων και των σπανίων γαιών.
Ένας χώρος όπου ως γνωστό τις εξελίξεις στην προμήθεια τις καθορίζει η κυβέρνηση και οι κρατικές εταιρείες της Κίνας οι οποίες μεταξύ τους ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος των διακινούμενων ποσοτήτων διεθνώς. Χωρίς στρατηγική και ουσιαστική οικονομική στήριξη προς τις ευρωπαϊκές εταιρείες μετάλλων, η Ε.Ε. φαίνεται να πελαγοδρομεί στην χάραξη μιας βιομηχανικής πολιτικής που θα βοηθήσει στην μείωση της εξάρτησης από την Κίνα ενισχύοντας την ευρωπαϊκή βιομηχανία».
