Ο λογαριασμός του ρεύματος είναι μιας μέσης ελληνικής οικογένειας.
Τετραμελούς, που ζει σε ένα σπίτι ούτε μεγάλο ούτε μικρό, σε ένα προάστιο της Αθήνας. Συνεργάζεται με έναν από τους πολλούς ιδιώτες προμηθευτές ρεύματος, που χρεώνουν μάλιστα με τιμή μειωμένη κατά 3-4 λεπτά την κιλοβατώρα λιγότερο από τη ΔΕΗ. Με μια κατανάλωση περίπου ίδια με πέρυσι. Λίγο πάνω από 1.000 κιλοβατώρες το δίμηνο. Τόσο κατανάλωσε πέρυσι. Τόσο και φέτος.
Καλοπληρωτής ο εν λόγω καταναλωτής, με τις πάγιες εντολές του και την έκπτωση συνέπειας του 10%. Το Δημόσιο τον έχει φροντίσει, θεωρητικά. Του έχει εξασφαλίσει δύο επιπέδων επιδότηση του ρεύματός του από το Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης. Συνολικά πάνω από 40 ευρώ γλίτωσε από την κρατική επιδότηση του Νοεμβρίου.
Κι όμως, ο συγκεκριμένος καταναλωτής, που πέρυσι πλήρωσε 124 ευρώ, φέτος καλείται να πληρώσει 488 ευρώ! Αύξηση 293%, μέσα σε έναν χρόνο. Τεράστια αύξηση.
Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο καθώς μέσα στον λογαριασμό του συμπολίτη μας συνεχίζει να ξεχωρίζει ο πλέον ακατανόητος όρος για τον μέσο πολίτη. Τόσους μήνες με υπέρογκες τιμές στο ρεύμα, και τους λόγους της αιτίας δεν έχουμε βρει τρόπο να τους αποτυπώσουμε με έναν κατανοητό τρόπο στους λογαριασμούς.
Ο λογαριασμός
Διαβάζουμε για χρέωση ενέργειας. Για ρυθμιζόμενες χρεώσεις, που αφορούν τη μεταφορά του ρεύματος από τον ΑΔΜΗΕ και τον ΔΕΔΔΗΕ. Τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, τις χρεώσεις υπέρ του δήμου, υπέρ της ΕΡΤ. Ολες αυτές, όσο και να μη θέλαμε να τις συνηθίσουμε, τουλάχιστον έχουμε όλοι ψιλοκαταλάβει τι σημαίνουν.
Αυτή η «ρήτρα αναπροσαρμογής» όμως δεν χωνεύεται. Στην περίπτωση που εξετάζουμε, τα 263 ευρώ, χωρίς τους φόρους, προέρχονται από αυτή τη ρήτρα. Πάνω δηλαδή από τον μισό λογαριασμό και ούτε μια φράση. Μια υποσημείωση, που να προσπαθεί έστω να πει στον πελάτη, τον καταναλωτή, τον πολίτη, τι ακριβώς αφορά.
Να του εξηγεί γιατί για το ρεύμα υποτίθεται ότι πληρώνει 90 ευρώ και για τη ρήτρα που επίσης αφορά την τιμή του ρεύματος 263 ευρώ.
Και όμως, θα ήταν τόσο απλό, αν απλώς ακολουθούσαν το παράδειγμα των καυσίμων. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής και το ρεύμα είναι πλέον χρηματιστηριακό αγαθό, άρα έχει αυξομειώσεις, όπως του πετρελαίου. Αυτή την περίοδο προς τα πάνω.
Αλλά ας το εξηγήσουν πρώτα σε αυτόν που πληρώνει. Να του πουν ότι το προϊόν ακρίβυνε. Οχι δήθεν η κιλοβατώρα παραμένει στα 8 ή τα 11 λεπτά του ευρώ, αλλά άλλες «αόρατες» δυνάμεις την οδήγησαν πάνω από τα 30 λεπτά.
Τα καύσιμα
Ισως το παράδειγμα των καυσίμων να είναι χρήσιμο. Ανεβαίνει το πετρέλαιο; Η μεγάλη ταμπέλα στο πρατήριο που βάζουμε καύσιμα στο αυτοκίνητό μας γράφει με μεγάλα γράμματα την τρέχουσα τιμή. Αποφασίζουμε αν θα βάλουμε όσα βάζαμε ή θα βάλουμε λιγότερο. Αν δεν βγαίνουμε οικονομικά, παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας και χρησιμοποιούμε τα μέσα μεταφοράς ή τα πόδια μας.
Προφανώς το ηλεκτρικό ρεύμα είναι βασικό στοιχείο του σύγχρονου πολιτισμού και ως εκ τούτου δεν είναι εύκολες πάντα οι περικοπές στη χρήση του. Ωστόσο, επειδή ακριβώς είναι βασικό αγαθό της ανθρώπινης διαβίωσης και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, πρέπει να γνωρίζουμε με ακρίβεια τις χρεώσεις.
Να ξέρουμε τι μας χρεώνουν και γιατί. Καλές οι επιδοτήσεις, οι συσκέψεις και οι «συναγερμοί», αλλά αν θέλεις να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα το πρώτο από το οποίο ξεκινάς είναι η διαφάνεια του θέματος. Ολα τα άλλα είναι κουκουλώματα.
Στην περίπτωση του ρεύματος, πρέπει να βρεθεί άμεσα - χθες - ένας τρόπος ώστε να υπάρχει μια τιμή της κιλοβατώρας, στην οποία θα περιλαμβάνεται και η ρήτρα μειωμένης ή αυξημένης προσαρμογής.
Αυτά για αρχή και μετά πάμε να συζητήσουμε για το πρόβλημα των τιμών του ρεύματος...
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο
