του Αλέξανδρου Μπαρότσι
Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μεγάλο ενεργειακό δίλημμα, ένα σταυροδρόμι.
Είτε θα επισπεύσουμε τις μεγάλες ενεργειακές λεωφόρους προς τον Βορρά, καταφέρνοντας να πείσουμε τους εταίρους μας, δηλαδή τους Γερμανούς, είτε όλες αυτές οι τεράστιες ποσότητες ενέργειας από την Μ. Ανατολή και την Β. Αφρική που θέλουμε να περάσουν μέσω Ελλάδας προς την Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, θα βρουν άλλα μονοπάτια.
Δίχως μία τεράστιας χωρητικότητας κάθετη λεωφόρο Νότου - Βορρά, τι θα απογίνουν όλες αυτές οι εισαγωγές πράσινης ενέργειας που δρομολογούνται από την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και από την προσθήκη των νέων offshore αιολικών, οι οποίες υπολογίζεται ότι θα παράγουν επιπλέον 6 GW;
Διαθέτουμε ως χώρα το μεγαλύτερο αιολικό δυναμικό στη Μεσόγειο σε ότι αφορά τα υπεράκτια πάρκα. Τι θα συμβεί με όλες αυτές οι ποσότητες; Θα παράγονται για να τις πετάμε ;
Είναι μονόδρομος επομένως η δημιουργία ενός άμεσου ηλεκτρικού διαδρόμου με την Κεντρική Ευρώπη, τεχνολογίας HVDC, που θα μεταφέρει απευθείας την ενέργεια χωρίς απώλειες στα μεγάλα κέντρα κατανάλωσης.
Green Aegean
Και οι προκαταρκτικές μελέτες έχουν δείξει ότι το καλύτερο σημείο απόληξης του διαδρόμου αυτού είναι η Γερμανία, (έργο Green Aegean), αφενός επειδή διαθέτει ισχυρό ηλεκτρικό σύστημα και αφετέρου επειδή χαρακτηρίζεται από υψηλή ζήτηση για πράσινη ενέργεια».
Στο πλαίσιο αυτό, ο ΑΔΜΗΕ πρόκειται μέσα στις επόμενες ημέρες να καταθέσει σχετική πρόταση για να μπει το project στο 10ετές πλάνο του ENTSO-E, προκειμένου μετά , τους επόμενους μήνες, να υποβληθεί φάκελος στην Κομισιόν, για την ένταξή του στη λίστα PCI.
Είναι το έργο Ελλάδα – Γερμανία, αρχικής δυναμικότητας 3 GW με στόχο να φτάσει σταδιακά στα 9 GW, με δύο εναλλακτικές διαδρομές, μια χερσαία μέσω Δ. Βαλκανίων και από εκεί στην Αυστρία και μια υποθαλάσσια προς τη Σλοβενία και από εκεί στην Κ. Ευρώπη, αυτόν ακριβώς το στόχο εξυπηρετεί.
Είναι όμως άραγε ένα μεμονωμένο έργο ή θα πρέπει να ιδωθεί ως ένα τμήμα του φαραωνικού και μοναδικής γεωπολιτικής, εμπορικής, οικονομικής και ενεργειακής σημασίας ινδικού διάδρομου IMEC ;
Στην πράξη, τα τέσσερα αυτά έργα, το Saudi Greek Interconnection που ανακοινώθηκε την Τετάρτη, το Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ (Euroasia Interconnector), το Ελλάδα - Αίγυπτος (GREGY) και το Ελλάδα - Γερμανία (Green Aegean) αποτελούν όλα κομμάτια ενός πράσινου διηπειρωτικού άξονα πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων.
Τμήματα του ίδιου παζλ, κομμάτια μιας μεγαλύτερης εικόνας που συνθέτουν οι πολλές επιμέρους διασυνδέσεις, οι εταιρείες ειδικού σκοπού και οι διαφορετικοί μέτοχοι, με τα πάντα να έχουν ένα κοινό στόχο.
Την μεταφορά και εξαγωγή μέσω Ελλάδας των ασιατικών γιγαβάτ από ανανεώσιμες πηγές στις διψασμένες για πράσινη ενέργεια αγορές του Βορρά.
Και ειδικά όσον αφορά το Saudi Greek Interconnection, τα πάντα θα εξαρτηθούν από τις γεωπολιτικές παραμέτρους, εξηγούν πηγές του ΑΔΜΗΕ, δηλαδή από τον βαθμό εξομάλυνσης των σχέσεων του Ριάντ με το Τελ Αβίβ.
Στο σενάριο που αυτές ομαλοποιηθούν περαιτέρω, τότε η διαδρομή θα μπορούσε να είναι Σ. Αραβία - Ιορδανία - Ισραήλ - Ελλάδα. Διαφορετικά, θα μπορούσε και να επιλεγεί η διαδρομή Σ. Αραβία - Αίγυπτος - Ελλάδα.
Σε κάθε περίπτωση, στο παγκόσμιο αυτό παιχνίδι των μεγάλων ενεργειακών λεωφόρων, τον τόνο δίνει ο νέος μεγάλος οικονομικός, εμπορικός και ενεργειακός ινδικός διάδρομος (IMEC), που φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα είδος game changer και του οποίου ο Saudi Greek Interconnection αποτελεί τμήμα.
Ένα σχέδιο που εξυπηρετεί το ευρύτερο πλάνο των ΗΠΑ, όχι μόνο για να φρενάρει την κινεζική επιρροή σε μια τεράστια περιοχή, αλλά και για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σ. Αραβίας, μέσα από τη διασύνδεση και αλληλεξάρτηση που θα δημιουργήσει ο IMEC.
Ένα σχέδιο το οποίο θα αποτελέσει μια εναλλακτική οδό στρατηγικής σημασίας για την σύνδεση της χώρας με τους μεγαλύτερους αναπτυξιακούς ρυθμούς και τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο ,με την πλούσια σε ενέργεια Μ. Ανατολή ,αλλά και την Ευρώπη, προσφέροντας όμως σημαντικά ωφελήματά και στις χώρες της Νότιας Ασίας που δεν βρίσκονται στην ζώνη επιρροής της Κίνας και στις χώρες από τις οποίες θα διέρχεται.
