Ένα νέο ισχυρό debate μεταξύ "ανησυχούντων" πολιτών για τα αιολικά και εταιρειών, έχει δημιουργηθεί στην δημόσια διαβούλευση του νομοσχεδίου για τον «Εκσυγχρονισμό της αδειοδοτικής διαδικασίας ΑΠΕ», με αφορμή την εγκατάσταση σε μη διασυνδεδεμένα νησιά μεταχειρισμένων ανεμογεννητριών εντός 20 ετών από την αρχική τους εγκατάσταση αλλού.
Όπως επισημαίνει η Συντονιστική Ομάδα της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΣΚΥΡΟΣ S.O.S. κατά της βιομηχανικής εγκατάστασης ανεμογεννητριών στη Σκύρο, η πρόβλεψη αυτή θα προσελκύσει στα νησιά καιροσκοπικές επενδύσεις, γιατί θα προτιμηθούν προς τοποθέτηση ανεμογεννήτριες – σκουπίδια, χωρίς καθόλου να περιορίζει τους κινδύνους αυτούς το ότι η διάταξη θέτει όριο στην μέγιστη παραγόμενη ισχύ (έως 1 ΜW).
«Το εντελώς αντίθετο πρέπει να εισάγει ο νομοθέτης, δηλαδή στα ΜΔΣ να είναι υποχρεωτική η τοποθέτηση ανεμογεννητριών τελευταίας τεχνολογίας και μόνον, ανεξαρτήτως της ισχύος παραγωγής του αιολικού πάρκου, και μάλιστα σε καινουργή κατάσταση και ασφαλώς μηδέποτε χρησιμοποιημένων στο παρελθόν. Η πρόβλεψη είναι απαράδεκτη και προσβλητική για τις κοινωνίες των νησιών, ανοίγει δε το δρόμο σε τυχοδιωκτικές επενδύσεις στα νησιά».
Άγνοια;
Άλλη τοποθέτηση στην δημόσια διαβούλευση αναφέρει ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν τουλάχιστον 3 κατασκευάστριες εταιρείες στην ελληνική αγορά οι οποίες μπορούν να προμηθεύσουν με καινούργιες (τελευταίας τεχνολογιας) ανεμογεννήτριες έως 1 MW, πλήρως συμμμορφωμένες με τις απαιτήσεις της ελληνικής κείμενης νομοθεσίας και με όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά και εγγυήσεις που πρέπει να συνοδεύουν τον εξοπλισμό ενός αιολικού σταθμού.
Ακόμη, η πιθανή εγκατάσταση ανεμογεννήτριών που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν στα μη διασυνδεδεμένα νησιά, μπορεί να εγείρει πιθανά θέματα ασφαλείας, ευστάθειας και λειτουργίας του δικτύου καθώς οι μεταχειρισμένες μηχανες πολύ πιθανό να συντηρούνται κατα περίσταση και όχι με συστηματική ετήσια συντήρηση και συνήθως όχι από τους ίδιους τους κατασκευαστές. Η καταπόνηση που μπορεί να έχουν υποστεί κατά τη διάρκεια λειτουργίας τους τις καθιστά ευάλωτες σε καινούριες και πιο σοβαρές φθορές. Μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα έξοδα συντήρησης (μετακίνηση προσωπικού και ανταλλακτικών) και ενδεχομένως να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αποδοχή της αιολικής ενέργειας από τις τοπικές κοινωνίες λόγω του πιθανού αυξημένου αριθμού βλαβών από τη γήρανση του εξοπλισμού και της πιθανής επάρκειας ανταλλακτικών (λ.χ. να παραμένουν οι ανεμογεννήτριες σε καθεστώς βλάβης για μεγάλα χρονικά διαστήματα).
Απάντηση
Να απαντήσει σε όλους όσους ανησυχούν για το εν λόγω άρθρο, επιχείρησε στην δημόσια διαβούλευση, ο όμιλος ΙΤΑ. Όπως αναφέρει, η ρύθμιση είναι απαραίτητη, καθώς οι κατασκευαστές ανεμογεννητριών δεν κατασκευάζουν πλέον ανεμογεννήτριες ισχύος μικρότερης των 1.000 kW ενώ πλέον, σχεδόν όλοι οι κατασκευαστές Α/Γ, δεν πωλούν / υποστηρίζουν μία ανεμογεννήτρια ονομαστικής ισχύος 3 MW για την κατασκευή Α/Π συνολικής ισχύος 3 MW.
«Είναι συνεπώς μοναδική επιλογή για τους επενδυτές έργων έως 3 MW, η δυνατότητα χρήσης μεταχειρισμένων ανεμογεννητριών τουλάχιστον ισχύος έως 1.000 KW, ως η μοναδική τεχνική επιλογή για την κάλυψη της αδειοδοτημένης ισχύος αλλά και η μόνη εφικτή οικονομική επιλογή καθώς το κόστος εγκατάστασης ανεμογεννητριών μικρών έργων έως 3 MW (και ειδικά ριζικής ανανέωσης εξοπλισμού repowering), είναι πολύ αυξημένο και στο διασυνδεδεμένο χερσαίο σύστημα αλλά ειδικά σε νησιά διασυνδεδεμένα και ΜΗ (που επιπλέον υφίστανται και το κόστος περικοπών διαχείρισης φορτίου του ΔΕΔΔΗΕ).
Η χρήση μεταχειρισμένων ανεμογεννητριών (δηλαδή γνωστών παλαιότερων τύπων ανεμογεννητριών με πιστοποιητικό τύπου κατά την αρχική κατασκευή τους) πρέπει πλήρως να αδειοδοτηθεί, όπως συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ως η μοναδική πλέον εφικτή τεχνική και οικονομική δυνατότητα κατασκευής νέων αιολικών σταθμών ή ριζικής ανανέωσης εξοπλισμού (repowering) παλαιότερων αιολικών πάρκων ισχύος έως 3 MW, που είτε είναι ήδη πλήρως αδειοδοτημένα είτε επιτυγχάνουν την περιβαλλοντική τους αδειοδότηση».
