της Μαρίας Αδαμίδου
Το 2023 θα είναι αναμφίβολα χρονιά LNG, με την Ευρώπη σε ρόλο εισαγωγέα για την ενεργειακή της επάρκεια και τις χώρες παραγωγούς να κάνουν «χρυσές» δουλειές, ανάμεσα τους ακόμα και η Ρωσία.
Το LNG, ελέω ενεργειακής κρίσης, έχει σκαρφαλώσει σήμερα στην κορυφή των πιο σημαντικών εμπορευμάτων στον πλανήτη. Κατάφερε να επισκιάσει ακόμη και το πετρέλαιο, διαδραματίζοντας καίριο ρόλο στη διαμόρφωση της γεωπολιτικής, αφού αποτελεί το αντίδοτο για να κλείσει η «μαύρη τρύπα» της απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Μόνο όμως μέσω αγωγών.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ανάγκη ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία, προκάλεσε έκρηξη εισαγωγών LNG σε ευρωπαϊκό έδαφος. Από την αρχή του χρόνου, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν τροφοδοτήσει την Ευρώπη με ποσότητες -ρεκόρ υγροποιημένου φυσικού αερίου, ωστόσο όπως αποδείχθηκε δεν ήταν αρκετό για να καλύψει τη μείωση των ροών από Ρωσία, με τους Ευρωπαίους να βάζουν λίγο νερό στο κρασί τους, καλύπτοντας μέρος των αναγκών τους με LNG από τη Ρωσία.
Στις μέρες μας το LNG αποτελεί το πιο περιζήτητο καύσιμο, δεδομένου ότι έχουν κλείσει όλα τα συμβόλαια για παραδόσεις μέχρι το 2026. Αυτό σημαίνει ότι όσες χώρες χρειάζονται άμεσα LNG, αναγκάζονται να στραφούν στη spot αγορά, όπου εκεί βρίσκονται οι μόνες διαθέσιμες ποσότητες LNG με τις τιμές όμως να είναι τριπλάσιες από εκείνες των μακροπρόθεσμων συμβολαίων.
Πλέον όλοι στρέφονται σε ΗΠΑ και Κατάρ, τους μεγαλύτερους παραγωγούς LNG για να διασφαλίσουν τις αναγκαίες ποσότητες, μεταξύ αυτών και οι ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο για να μπορέσουν να αντικαταστήσουν το ρωσικό φυσικό αέριο με LNG, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τη μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής.
Οι νέες συνθήκες άλλωστε που διαμορφώνονται στη διεθνή αγορά ενέργειας αποτυπώνονται στις δύο μεγάλες συμφωνίες που έκλεισαν πρόσφατα με διαφορά λίγων μόλις ημερών για την πώληση μεγάλων ποσοτήτων LNG από το Κατάρ σε Κίνα και Γερμανία. Η συμφωνία με την Κίνα έχει πρωτοφανή διάρκεια 27 ετών, ενώ η Γερμανία θα δέχεται 2 εκατομμύρια τόνους υγροποιημένο φυσικό αέριο από το 2026 και για τα επόμενα 15 χρόνια.
Κατά τη διάρκεια του 10μήνου από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Οκτώβριο του 2022, η Ευρώπη έχει προμηθευτεί 46 εκατ. τόνους LNG από τις ΗΠΑ, 13 εκατ. τόνους από το Κατάρ, 10 εκατ. τόνους από την Αλγερία, ενώ συνεχίζει να προμηθεύεται LNG από τη ρωσική αγορά, με τις εισαγωγές να υπερβαίνουν τους 10 εκατ. τόνους.
Δεδομένης όμως της ραγδαίας μείωσης των ροών φυσικού αερίου το 2023, η Ευρώπη θα χρειαστεί να εισάγει ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες LNG το 2023, και για να καλυφθεί η μεγάλη ζήτηση θα απαιτηθεί ένα κύμα επενδύσεων που έχει ήδη δρομολογηθεί. Από τη στιγμή που ξέσπασε ο πόλεμος στη Ουκρανία, ανακοινώθηκαν ή επισπεύσθηκαν σχέδια για περίπου 20 τερματικούς σταθμούς. Οι εν λόγω μονάδες αποτελούν το αντίδοτο για την αντιμετώπιση της διακοπής προμηθειών μέσω αγωγών από τη Ρωσία.
Με τις υπάρχουσες όμως εγκαταστάσεις υποδοχής των ειδικών πλοίων μεταφοράς LNG στην Ευρώπη να μην επαρκούν, πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να κατασκευάσουν και να λειτουργήσουν τέτοιου είδους. Αυτοί οι τερματικοί σταθμοί μπορεί να είναι είτε χερσαίες μονάδες επαναεριοποίησης, είτε πλωτές μονάδες επαναεριοποίησης αποθήκευσης (FSRU) αγκυροβολημένες σε λιμάνι. Μόλις επαναεριοποιηθεί, το φυσικό αέριο εισέρχεται στα συστήματα διανομής αγωγών.
Σταθμοί LNG στην Ελλάδα
H Ελλάδα διαθέτει σήμερα το «Revithoussa LNG Terminal» στη Ρεβυθούσα με ετήσια χωρητικότητα εισαγωγής 7 bcm και αποθηκευτική ικανότητα στα 255 χιλιάδες m3.
Ο πλωτός τερματικός Σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη θα τεθεί σε λειτουργία το 2023 με ετήσια χωρητικότητα στα 5,5 bcm και αποθηκευτική ικανότητα στα 153,5 χιλιάδες m3.
O σταθμός «Dioriga Gas FSRU» θα λειτουργήσει επίσης το 2023 με ετήσια χωρητικότητα στα 2,5 bcm.
Το 2024 θα τεθεί σε λειτουργία και ο σταθμός «Argo FSRU» με ετήσια χωρητικότητα στα 5,3 bcm και αποθηκευτική ικανότητα στα 170 χιλιάδες m3. 7
Τα ενεργειακά αυτά projects θα τριπλασιάσουν της δυνατότητα της Ελλάδας να αεριοποιεί φυσικό αέριο. Μαζί με τη Ρεβυθούσα, η χώρα μας θα ξεπεράσει τα 20 bcm, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες της Ελλάδας να μετεξελιχθεί σε σημαντικό εξαγωγέα φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
