του Αλέξανδρου Μπαρότσι
Είναι τέτοιο το μέγεθος της συντριβής του Τσίπρα, ώστε αναγκαστικά παίρνει τα φώτα από τον θριαμβευτή της βραδιάς και τα στρέφει στον ηττημένο. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να προβλέψει ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Ούτε οι δημοσκόποι, που πράγματι μετρούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ κάτω του 30%, αλλά τον «έδιναν» υψηλότερα υπό τον φόβο του πολιτικού bullying της Κουμουνδούρου και των trolls της.
Τελικά θριάμβευσε η ΝΔ ή έχασε κατά κράτος ο ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας της ανερμάτιστης, καταστροφικής και οπορτουνιστικής του πολιτικής; To δεύτερο συνέβη, όσο και αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους νεοδημοκράτες. Ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε ο πιο φανατικός νεοδημοκράτης, ούτε ο πιο ευφάνταστος αναλυτής, δεν περίμεναν τέτοιο αποτέλεσμα.
Και αυτό ακριβώς καθιστά δύσκολη τη διαχείριση από τη ΝΔ μιας τόσο μεγάλης διαφοράς, εφόσον επικρατήσει εύκολα, όπως όλα δείχνουν, στις δεύτερες εκλογές. Η ασύλληπτου μεγέθους νίκη, πόσο μάλλον αν επαναληφθεί στις επόμενες κάλπες, αυξάνει το βάρος της ευθύνης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ποιο μήνυμα στέλνει η διαφορά των είκοσι μονάδων
Το μήνυμα που στέλνει η διαφορά των είκοσι μονάδων, με το επικό 40,9% της ΝΔ έναντι του 20,06% του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ότι ο κόσμος κουράστηκε με τις ονειροφαντασιώσεις των τοπικών νομισμάτων του αφελούς Τσακαλώτου ή θύμωσε με το ντροπιαστικό κάλεσμα του Τσίπρα στους «μετανοημένους» χρυσαυγίτες. Αυτογκολ σαν αυτά λίγες μέρες πριν τις κάλπες, όπως η υπόθεση Κατρούγκαλου και τα ήξεις αφήξεις με τις «κυβερνήσεις συνεργασίας» - πότε «προοδευτικής», πότε «ανοχής», πότε «ειδικού σκοπού» - ήταν προφανώς η θρυαλλίδα για το εκλογικό κοινό που τιμώρησε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τιμωρία όμως θα ήταν και μια ήττα με 6, 7 ή 10 μονάδες. Η διαφορά των 20 μονάδων, που όμοιά της είχαμε να δούμε μισό αιώνα, από το 1974, όταν στις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης ο Κωσταντίνος Καραμανλής είχε συγκεντρώσει 54,37%, εναποθέτει στους ώμους του Κυριάκου Μητσοτάκη ένα πολύ βαρύ φορτίο. Δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να το αντέξει η ΝΔ με την τωρινή της μορφή και τα στελέχη της.
Ο πήχης των προσδοκιών της ελληνικής κοινωνίας ανέβηκε απότομα. Θα χρειαστεί να εργαστούν ακόμη πιο σκληρά απ’ ότι την πρώτη τετραετία για να τηρήσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου, πόσο μάλλον όταν η χώρα έχει μπροστά της ανηφόρα. Εντός και εκτός συνόρων.
Ασφαλώς και η ΝΔ του Μητσοτάκη πήρε αυτά τα ποσοστά επειδή έδειξε διαχειριστική επάρκεια στον Έβρο, στην πανδημία, στην ενεργειακή κρίση, στα ελληνοτουρκικά, επειδή ο ίδιος κατάφερε να πείσει το ακροατήριο ότι είναι ο πιο κατάλληλος για τη δουλειά. Αλλά δεν θα κέρδιζε με είκοσι μονάδες διαφορά αν υπήρχε κάποιος άλλος, ικανός να τον αντικαταστήσει. Αρκετοί θυμωμένοι με τις ενδείξεις αλαζονείας στελεχών της κυβέρνησης, τις υποκλοπές και τα Τέμπη, ψήφισαν ξανά ΝΔ επειδή δεν είχαν άλλη επιλογή.
Πως έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ
Υπό αυτή την έννοια χθες πρωτίστως συνετρίβη η ιδεοληψία των μαθητευόμενων μάγων και κατά δεύτερο λόγο κέρδισε η θεσμικότητα του πολιτικού πολιτισμού. Νίκησε η κανονικότητα, κυρίως όμως υπέστη Βατερλώ η εκτίμηση του κ. Τσίπρα ότι μπορεί να μεταλλάσσεται προκλητικά και να εμπαίζει συνεχώς τους ψηφοφόρους, καταπατώντας τις αρχές και τις παραδοσιακές αξίες της κεντροαριστεράς. Αποκορύφωμα η απόφασή του μερικά 24ωρα πριν τις κάλπες, προκειμένου να επανέλθει πάσῃ θυσία στην εξουσία να απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα προς τους «μετανοημένους» ψηφοφόρους του Κασιδιάρη, κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε δύο φορές τις τροποποιήσεις για την απαγόρευση του κόμματος από τον Άρειο Πάγο.
Οι πολίτες είδαν αυτόν που έστελνε την σύζυγό του να συμπαρασταθεί στη Μάγδα Φύσσα εργαλειοποιώντας τον πόνο μιας πονεμένης μάνας, να υποστηρίζει δημόσια ότι «δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι» και να ζητά την ψήφο των ψηφοφόρων της Χ.Α. Τι πιο ντροπιαστικό από αυτό για ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται αριστερό...
Στις χθεσινές εκλογές έχασε το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ με την απλή αναλογική, την οποία είχε ψηφίσει ο ίδιος για να εμποδίσει τη νίκη της ΝΔ και αποτελούσε το φετίχ για την εφαρμογή των αρχών της Αριστεράς. Η απλή αναλογική του γύρισε μπούμερανγκ. Επίσης έχασαν κατά κράτος οι κομματικές σκοπιμότητες οι οποίες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την έλλειψη πολιτικής πρότασης. Η έλλειψη πρότασης έγινε φανερή στους αριστερούς ψηφοφόρους και σε πρώην ΠΑΣΟΚους που πήδηξαν από το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ για να επιστρέψουν στο παλιό τους κόμμα.
Έχασε εν ολίγοις ο άκρατος λαϊκισμός χωρίς πρόταση διακυβέρνησης που τιμωρήθηκε από μια κοινωνία η οποία έχει αλλάξει, όμως η Κουμουνδούρου την αντιμετωπίζει με όρους 2015. Σε όλη την προεκλογική περίοδο ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά το μόνο που ξέρουν καλά, να καταγγέλουν λες και βρισκόμασταν στα μνημονιακά χρόνια, τότε που ένας γονατισμένος λαός τους έδωσε λευκή επιταγή.
Τέλος εποχής για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Το άστρο του Αλέξη Τσίπρα πλέον δύει. Και το τέλος εποχής για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σχήμα λόγου. Αν και δύσκολα το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να έρθει δεύτερο κόμμα στις δεύτερες εκλογές, ποιος αμφιβάλλει ότι οι όροι έχουν αντιστραφεί;
Εως τώρα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που καλούσε τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Με τον ΣΥΡΙΖΑ σε τραγική κατάσταση, γιατί μερίδα ψηφοφόρων του να μην τείνουν ευήκωα ώτα στο κάλεσμα που θα τους απευθύνει ο Ανδρουλάκης; Ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, όπως ακριβώς και ο Μητσοτάκης, έτσι κι αυτός, οφείλει την αύξηση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ περισσότερο στην κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά στον ίδιο.
Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει. Ίσως ήρθε η ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα με το οποίο πλήρωσε την περίοδο 2012-2015 το ΠΑΣΟΚ. Με βάση αυτά τα δεδομένα, ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι στις επόμενες εκλογές θα πέσει κάτω του 20%; Το ερώτημα δεν ειναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε αποσύνθεση, αλλά πόσο γρήγορη αυτή θα είναι. Ειδικά όταν οι επόμενες κάλπες θα είναι πιο δύσκολες από τις χθεσινές.
