Tης Μαρίας Αδαμίδου
Τα τελευταία χρόνια, έχουμε συνηθίσει ότι υπάρχει μια κρίσιμη μάζα Αμερικανών συντηρητικών που δαιμονοποιεί πράγματα που αφορούν την εξέλιξη και την ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Δεν θα περίμενε κανείς, όμως, να μπει στο στόχαστρό τους ένας δείκτης, όπως το ESG. Ή μήπως όχι;
Οι δείκτες ESG που αυτή τη στιγμή αποτελούν ένα ανερχόμενο, μη οικονομικής φύσεως εργαλείο για τον προσδιορισμό της προσαρμοστικότητας των επιχειρήσεων στα νέα δεδομένα της ενεργειακής μετάβασης και της πράσινης οικονομίας, έχουν μετατραπεί σε αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης στις ΗΠΑ, με αρκετές πολιτείες να συστήνουν ένα «αντι-ESG» μέτωπο. Ποιος ωφελείται από αυτή τη φαινομενικά παράδοξη εξέλιξη; Το αμερικανικό πετρελαϊκό λόμπι, που προφανώς, κάθε άλλο παρά ικανοποιημένο θα είναι με τις κινήσεις που γίνονται παγκοσμίως για την οριοθέτηση των στόχων ESG, την καταπολέμηση του greenwashing και γενικότερα, την προσπάθεια οι ισχυρισμοί των επιχειρήσεων να αντιστοιχούν σε γεγονότα.
Mπροστάρης του αντι-ESG το Τέξας
Στην πραγματικότητα δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, ότι το Τέξας πρωταγωνιστεί σε αυτό το «κίνημα», δηλώνοντας πως απαγορεύει ρητά στους δήμους και κοινότητες να επενδύουν ή να συνεργάζονται με εταιρείες που κατά την άποψη της πολιτείας, «μποϊκοτάρουν» τα ορυκτά καύσιμα. Ο κυβερνήτης της Φλόριντα, Ρον ΝτεΣάντις, ευθυγραμμίστηκε πλήρως με το Τέξας και μάλιστα παρείχε το… ιδεολογικό μανιφέστο του «κινήματος», λέγοντας ότι το ESG αποτελεί την απόπειρα κάποιων επιχειρήσεων να «επιβάλλουν μια ιδεολογική ατζέντα στον αμερικανικό λαό, μέσω της διαστροφής των οικονομικών επενδυτικών προτεραιοτήτων».
Για όποιον γνωρίζει τι είναι οι δείκτες ESG, αυτό ακούγεται τουλάχιστον εξωφρενικό, ωστόσο αρκετοί συντηρητικοί Αμερικανοί πολιτικοί- με γνωστές διασυνδέσεις με το πετρελαϊκό λόμπι- πήραν τη σκυτάλη και δήλωσαν αποφασισμένοι να απορρίψουν το ESG ως μέρος μια ευρύτερης αριστερής ατζέντας. Τόσο αποφασισμένοι, δε, ώστε κατάφεραν τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων να ανακοινώσει ότι θα διερευνήσει επίσημα τι στο καλό είναι αυτό το περίεργο ESG και αν θα πρέπει να αξιοποιείται ως κριτήριο για τη δανειοληπτική ικανότητα των επιχειρήσεων ή τις συναλλαγές με το δημόσιο.
Αυτές οι εξελίξεις στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα κέρδη των εταιρειών ορυκτών καυσίμων, όπως και οι μετοχές τους, εκτοξεύτηκαν το τελευταίο διάστημα λόγω της ενεργειακής κρίσης, δημιουργούν ένα αρκετά θολό τοπίο. Την κατάσταση αυτή, όμως, εκμεταλλεύτηκε προφανώς η BP, για να αναθεωρήσει, μόλις 9 μήνες πριν την προηγούμενη ανακοίνωσή της, την παραγωγή υδρογονανθράκων. Παρότι δεν φαίνεται, τουλάχιστον προς ώρας, να επηρεάζονται οι στόχοι του ενεργειακού κολοσσού για το 2050, ανακοινώθηκε ότι αντί για μείωση της εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου κατά 40% μέχρι το 2030, ο στόχος μειώνεται στο 25%.
Με αυτές τις εξελίξεις, αναπτερώνονται και οι ελπίδες της Shell, η οποία έχει ασκήσει έφεση στην απόφαση ολλανδικού δικαστηρίου, που το 2021 της επέβαλε να μειώσει τις εκπομπές ρύπων της κατά 45% μέχρι το 2030.
Παρότι οι δείκτες ESG βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο στόχαστρο στις ΗΠΑ, με άμεσες επιπτώσεις και στην Ευρώπη, είναι βέβαιο ότι ακόμη κι αν απαξιωθούν, υποχρεωτικά θα βρεθεί κάποια άλλη φόρμουλα μη οικονομικής αξιολόγησης των επιχειρήσεων στο πλαίσιο της ενεργειακής μετάβασης. Η βιωσιμότητα στην ανάπτυξη και η μετάβαση στις πράσινες οικονομίες είναι μονόδρομος και έχει ήδη δρομολογηθεί. Επιστροφή, δεν υπάρχει.
