Μετά από 12 χρόνια απόλυτης επενδυτικής «παγωμάρας» είναι έτοιμα να «ξεπαγώσουν» εντός του 2022 μια σειρά από φιλόδοξα επενδυτικά σχέδια ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων που είχαν προετοιμαστεί παραμονές της χρεοκοπίας της χώρας και έμειναν στα χαρτιά.
Με το θαλάσσιο αιολικό δυναμικό να ξεπερνάει τα 10 GW διαδοχικές κυβερνήσεις επέλεγαν σταθερά την αναπτυξή τους μόνο στην ηπειρωτική Ελλάδα. Με το νέο πλαίσιο που θα παρουσιαστεί από το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος αρχές του νέου έτους και θα περιλαμβάνει και την νεώτερη τεχνολογία των πλωτών αιολικών εκτιμάται ότι θα δρομολογηθούν επενδύσεις άνω των 6δ δις. ευρώ.
Στο πλαίσιο αυτό, ήδη έχουν ανακοινωθεί συμμαχίες εγχώριων και διεθνών ομίλων με στόχο τις άδειες για θαλάσσια αιολικά.
Το νέο πλαίσιο θα συμβάλει στην αναβίωση και των παλιών σχεδίων που είχαν λάβει στο παρελθόν (στις αρχές της δεκαετίας του 2010) άδειες για υπεράκτια αιολικά.
Τα πρώτα 4 σχέδια του 2008
Επί κυβερνήσεως Καραμανλής το 2008 η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας είχε δεχτεί ήδη 4 σημαντικές προτάσεις για την ανάπτυξη υπεράκτιων αιολικών πάρκων.
Ένα από αυτά σχεδιάζεται να γίνει στον Ευβοϊκό Κόλπο, ένα στον Κόλπο της Κύμης και δύο στο Θρακικό Πέλαγος.
Στον Ευβοϊκό, το σχέδιο αφορούσε πάρκο ισχύος 450 ΜW στον Κόλπο Πεταλιών, ανοιχτά της Νέας Μάκρης (από την εταιρεία Πλειάδες Αιολική του ομίλου ΤΕΡΝΑ), ενώ στον Κόλπο της Κύμης το έργο θα ήταν ισχύος 300 ΜW (από την εταιρεία ΚΥΩΝ).
Στο Θρακικό Πέλαγος, η επένδυση πάλι του ομίλου ΤΕΡΝΑ (585 ΜW), στα ανοιχτά της Σαμοθράκης θα ήταν ισχύος 585 ΜW, ενώ η επένδυση του ομίλου Κοπελούζου (216 ΜW) σχεδιαζόταν εκατέρωθεν του λιμένα της Αλεξανδρούπολης.
Οι 12 της Μπιρμπίλη
Δύο χρόνια αργότερα επί κυβερνήσεως Παπανδρέου και με υπουργό Περιβάλλοντος την κ. Τίνα Μιρμπίλη τα επενδυτικά σχέδια αυγάτισαν.
Ψηφίστηκε και σχετικός νόμος που προέβλεπε ανάπτυξη πάρκων σε έκταση 274 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σταθερής βάσης, καθώς τα πλωτά είχε επιλεγεί να μετατεθεί η αδειοδοτησή τους για αργότερα.
Επελέγησαν και οι 12 περιοχές αναπτυξής τους σε όλη την χώρα.
Οι περιοχές που είχαν επιλεγεί αφορούσαν την πρώτη φάση της ανάπτυξης θαλάσσιων αιολικών πάρκων και ήταν ο Αϊ-Στράτης, η Αλεξανδρούπολη, η Θάσος, η Κάρπαθος, η Κέρκυρα, το Κρυονέρι, η Κύμη, η Λευκάδα, η Λήμνος, οι Πεταλιοί, η Σαμοθράκη και το Φανάρι.
Μάλιστα, σύμφωνα με τον τότε σχεδιασμό, για την ανάπτυξη των θαλάσσιων αιολικών πάρκων ελήφθησαν υπόψη τέσσερα κριτήρια και συγκεκριμένα:
- Ο αποκλεισμός περιοχών, όπου η ανάπτυξη θαλάσσιων πάρκων είναι ασύμβατη με άλλες χρήσεις και εντός των έξι ναυτικών μιλίων.
- Ο αποκλεισμός περιοχών με βάθη μεγαλύτερα από 50 μέτρα.
- Η αποφυγή θέσεων με σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
- Η ελαχιστοποίηση της οπτικής όχλησης από τις εγκαταστάσεις.
Τέλος, είχαν αποκλεισθεί περιοχές δεσμευμένες από τις Ενοπλες Δυνάμεις για διαφόρους λόγους (π.χ. πεδία βολής), καθώς και θαλάσσιες περιοχές στις οποίες σύμφωνα με τους ναυτικούς χάρτες περνούν υποθαλάσσια καλώδια. Από τις περιοχές που ικανοποιούν τα βασικά κριτήρια, η τελική επιλογή έγινε με βάση το διαθέσιμο αιολικό δυναμικό της περιοχής για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, την ευκολία σύνδεσης με το δίκτυο και την εξασφάλιση υψηλής συγκέντρωσης ισχύος.
Οι νέες συμμαχίες
Τον τελευταίο χρόνο άρχισε να ξαναζεσταίνεται η συζήτηση για τα υπεράκτια αιολικά, δηλαδή με κενό σχεδόν 11 χρόνων από τις τελευταίες προσπάθειες!
Πλέον, εκτός από τις παλαιές άδειες υπάρχουν και νέες συμμαχίες. Η πρώτη ήταν η συνεργασία της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή με την Ocean Winds (το κοινό όχημα των της πορτογαλικής EDP Renewables και της γαλλικής Engie στα θαλάσσια αιολικά) με στόχο να αναπτύξουν μονάδες 1,5 GW. Ακολούθησε η ανακοίνωση της συμφωνίας της Μυτιληναίος με τη Copenhagen Infrastructure Partners (CIP) που είναι, επίσης, ένας από τους ισχυρούς διεθνείς ομίλους στα θαλάσσια αιολικά και παρακολουθεί χρόνια την ελληνική αγορά.
Σε αναζήτηση συνεταίρων από τη διεθνή αγορά βρίσκονται, πάντως, και οι άλλοι μεγάλοι ενεργειακοί όμιλοι όπως η ΔΕΗ, τα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) και η Motor Oil. Πιθανοί υποψήφιοι για τη διεκδίκηση αδειών θεωρούνται και οι αμερικανοί της Quantum που συνεργάζονται με την ελληνική ΕΝΤΕΚΑ, η Ελλάκτωρ (που ψάχνει εταίρους), κ.α.
Σύνδεση με εξορύξεις
Το Φθινόπωρο, ο διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) Αριστοφάνης Στεφάτος είχε υποστηρίξει πως η χώρα μας μπορεί να προσφέρει στους μεγάλους ενεργειακούς ομίλους έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, που πλέον επενδύουν τεράστια ποσά και στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), ευκαιρίες και σε τομείς που ξεκινούν από τα θαλάσσια αιολικά και φτάνουν μέχρι την αποθήκευση και δέσμευση διοξειδίου (CO2).
Έτσι, ένας όμιλος που βρίσκεται ήδη εγκατεστημένος για έρευνες φυσικού αερίου μπορεί να διεκδικήσει και μία άδεια υπεράκτιου αιολικού ή να επενδύσει σε κάποια άλλη τεχνολογία ΑΠΕ ή το αντίστροφο. Σε αγορές όπως η Νορβηγία ήδη προωθούνται τέτοιες επενδύσεις.
