Αν κάποιος ρωτήσει τους πρώτους 10 πολίτες που θα συναντήσει, ανεξαρτήτως αν έχουν δάνειο, για τη γνώμη τους για τις εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων, τους περίφημους servicers, πιστεύει κανείς ότι θα βρει κάποιον που έχει θετική γνώμη;
Αν ερωτηθούν αντίστοιχα τα στελέχη των συγκεκριμένων εταιρειών για την άποψη που έχουν 10 τυχαίοι άνθρωποι στην κοινωνία για τη δική τους λειτουργία, τι θα απαντούσαν; Να είστε σίγουροι το ίδιο. Όλοι συμφωνούν ότι έχει δημιουργηθεί ένας γκρίζος τομέας της οικονομίας και η ευθύνη προφανώς βαραίνει όλους όσοι δεν φρόντισαν εγκαίρως να δημιουργήσουν σαφείς, διαφανείς και γνωστές σε όλους διαδικασίες.
Και αυτές οι ευθύνες ξεκινούν από τις κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) που έφτιαξαν το ελλειμματικό σε πολλά σημεία πλαίσιο μεταφοράς των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες. Προφανώς ευθύνες βαραίνουν τις ίδιες τις τράπεζες, καθώς οι servicers είναι συνέχειά τους όχι μόνο τυπική αλλά και ουσιαστική, καθώς σε αυτές έχουν κληροδοτήσει όχι μόνο τους πελάτες τους, κόκκινους δανειολήπτες, αλλά και τα στελέχη τους, που εργάζονται σε αυτές τις εταιρείες. Ευθύνη ξεκάθαρη έχουν και οι ίδιοι οι servicers που άφησαν τον χρόνο να περνάει, κρυβόμενοι πίσω από άλλοτε αληθινά προβλήματα (κρατικά ομόλογα σχεδίου Ηρακλής) και άλλοτε λιγότερο αληθινά, με μεγαλύτερο έλλειμμά τους τη δημόσια απουσία τους. Δεν ξέρει κανείς πού να τους βρει ή τέλος πάντων είναι δύσκολο και σε κάθε περίπτωση δείχνουν αδύναμοι να διαχειριστούν το μέγεθος των 90 δισ. δανείων που έχουν αναλάβει.
Η μία λύση θα ήταν να πουν «δεν μπορούμε». Έγινε λάθος. Πάρτε πίσω τουλάχιστον τα ρυθμισμένα, άντε και αυτά που απλώς διαχειρίζονται για λογαριασμό των τραπεζών, ώστε να επιστρέψει η εξυπηρέτηση στο δίκτυο των καταστημάτων που ξέρει τη δουλειά. Αυτό δεν γίνεται ή τέλος πάντως είναι δύσκολο, οι τράπεζες έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους χωρίς αυτά τα δάνεια.
Η δεύτερη λύση είναι να κάνουν τη δουλειά που έχουν αναλάβει. Κανονικά αυτή τη φορά. Το νέο πλαίσιο που φέρνει η κυβέρνηση και εγκρίθηκε από το χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο είναι η αφορμή που θα πρέπει να τη δουν ως ευκαιρία. Η επιβολή νέων αυστηρότερων κανόνων, με στόχο την πιο πλήρη ενημέρωση των δανειοληπτών, την τακτική αποστολή αναλυτικών στοιχείων για την εξυπηρέτησή τους και τα παράπονά τους είναι μερικές από αυτές. Καμία δεν λύνει το πρόβλημα. Για να λυθεί το πρόβλημα, πρέπει να το πάρουν απόφαση οι ίδιες οι εταιρείες και να δημιουργήσουν διαδικασίες και δομές που να χαρακτηρίζονται από διαφάνεια.
Αυτή η δουλειά θα πρέπει να φτάσει μέχρι την ουσιαστική διαχείριση του χαρτοφυλακίου, το γεγονός ότι η αγορά κατοικίας εκτοξεύτηκε και μαζί η αξία των υποθηκών, ξεπερνώντας κατά πολύ τους υπολογισμούς όταν μεταφέρονταν τα δάνεια σε αυτές, δεν μπορεί να κατευθυνθεί μονοσήμαντα. Μόνο σε δική τους κερδοφορία. Πρέπει να κατευθυνθεί εμπράκτως και προς την άλλη πλευρά των δανειοληπτών. Ειδικά αυτών που μάτωσαν για να αποπληρώσουν ένα μέρος των δανείων τους και ατύχησαν και βλέπουν τώρα την αξία της παλιάς τους κατοικίας να έχει εκτοξευτεί και αυτοί να παραμένουν χρεωμένοι.
