Στην κυβέρνηση αναμένουν (έτσι λένε) με αγωνία εντός του Μαρτίου τις αποφάσεις του αμερικανικού κολοσσού ExxonMobil για τα κοιτάσματα στην Κρήτη. Αναμένουν ενημέρωση σχετικά με τις προθέσεις της εταιρείας να κάνει το επόμενο βήμα, έπειτα από πολλούς μήνες μελετών (σεισμικών ερευνών), προχωρώντας στη διενέργεια διερευνητικής γεώτρησης. Υπάρχουν προσδοκίες ότι θα ζήσουμε ό,τι και οι Κύπριοι, αξιοποιώντας κοιτάσματα που δεν είχαμε φανταστεί ποτέ. Δεν το συζητάμε το πόσο σημαντική θα είναι αυτή η υπόθεση αν τελικά προχωρήσει και πόσο δικαιωμένοι θα νιώσουν άνθρωποι όπως ο Γιάννης Μανιάτης, που ξεκίνησαν την προσπάθεια πριν από αρκετά χρόνια.
Το θέμα είναι αν είμαστε σίγουροι ότι όλοι ελπίζουμε το ίδιο. Να αποφανθεί θετικά ο αμερικανικός όμιλος για την επένδυση ή αμέσως μετά θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος εσωστρέφειας και αλληλοφαγωμάρας. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ειδικά στην Κρήτη περιβαλλοντικές οργανώσεις είχαν μπλοκάρει για μία τριετία τις σεισμικές έρευνες, με προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Μάλιστα η εκδίκαση αναβλήθηκε τέσσερις φορές. Ακόμα και αν ξεπεραστεί όμως ο σκόπελος των περιβαλλοντικών οργανώσεων, στην κυβέρνηση είναι βέβαιο ότι όλοι συμφωνούν; Μιλάμε για γεωτρήσεις υδρογονανθράκων, που θα απαιτηθούν χώροι σε λιμάνια για να εγκατασταθεί ο εξοπλισμός που θα υποστηρίξει τις πλατφόρμες που θα δημιουργηθούν στη θάλασσα. Θυμίζω απλά ότι στην κυβέρνηση δεν συμφωνούν ούτε για τη χωροθέτηση τον πολύ φιλικότερων στο περιβάλλον θαλάσσιων αιολικών. Την προηγούμενη εβδομάδα απαντώντας στη Βουλή σε σχετική ερώτηση, η υπουργός Τουρισμού Ολγα Κεφαλογιάννη ανέφερε ότι κρίνεται επιβεβλημένη η εξαίρεση των περιοχών Κρήτη 2α και Κρήτη 2β, της ευρύτερης περιοχής της Ελούντας, από το εθνικό πρόγραμμα ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων.
Πριν καν αποφασίσουμε πού θα στηθούν τα πλωτά αιολικά, τα τοπικά συμφέροντα κινητοποιούν όποιον μπορεί και θέλει να κινητοποιηθεί. Το υπουργείο Τουρισμού επικαλείται «λόγους που άπτονται της προστασίας του τουριστικού προϊόντος και του πολιτιστικού πλούτου της περιοχής» και η κυβέρνηση το δικαιώνει. Μέλος δηλαδή του Υπουργικού Συμβουλίου δέχεται ως εύλογες τις αντιδράσεις των τοπικών ξενοδόχων που αντιδρούν στην τοποθέτηση ενός πλοίου το οποίο θα φέρει μια ανεμογεννήτρια και θα πλέει σε απόσταση ενός μιλίου από την ακτογραμμή όπου βρίσκονται τα ξενοδοχεία τους και το αρμόδιο υπουργείο Ενέργειας συναινεί και αλλάζει τη χωροθέτηση. Τους χαλάει τη «μόστρα» και το υπουργείο μεταφέρει τον σχεδιασμό σε άλλη περιοχή, χωρίς να γνωρίζει εάν εκεί θα ενοχληθούν άλλοι και θα ξεκινήσει ένα νέο γαϊτανάκι αλλαγών. Φανταστείτε τι έχει να γίνει με τις εξορύξεις. Να είναι ορατή η εξέδρα εξόρυξης φυσικού αερίου ή να βρεθούν στο διάβα τους τα πλοία ανεφοδιασμού και υποστήριξης.
Μήπως πριν απευθύνουμε το ερώτημα στους Αμερικανούς της ExxonMobil για το αν θέλουν να επενδύσουν στη χώρα μας, πρέπει πρώτα να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας, αν θέλουμε εμείς οι Αμερικανοί να επενδύσουν στη χώρα μας; Απλά ρωτάω…
