“Drill, baby, drill” είναι ένα παναμερικανικό σύνθημα, μια καπιταλιστική κραυγή συγκέντρωσης για την άντληση περισσότερου πετρελαίου ό, τι κι αν γίνει. Κατά ειρωνικό τρόπο, η κομμουνιστική Κίνα, με λίγες φανφάρες, ακολουθεί ακριβώς αυτό το παιχνίδι με εντυπωσιακά αποτελέσματα: αύξησε την εγχώρια παραγωγή πετρελαίου σε υψηλό όλων των εποχών τον περασμένο μήνα, προκαλώντας περαιτέρω επιδείνωση της παγκόσμιας πληθώρας αργού.
Με δαπάνες δισεκατομμυρίων δολαρίων μέσω των κρατικών China National Petroleum Corp. (CNPC), China Petroleum & Chemical Corp. (Sinopec) και CNooc Lt το Πεκίνο έχει αντιστρέψει τη μείωση της εγχώριας παραγωγής που ξεκίνησε το 2015. Μέχρι το γύρισμα της δεκαετίας, η παραγωγή είχε σταθεροποιηθεί και γύρω στο 2023 ήταν σαφές ότι η κινεζική παραγωγή αυξανόταν. Την ονόμασα την πιο παραμελημένη έκρηξη πετρελαίου. Η τελική επιβεβαίωση ήρθε την περασμένη εβδομάδα με τη δημοσίευση επίσημων στοιχείων για τις αρχές του 2025, τα οποία έδειξαν ότι η παραγωγή πλησίαζε το ρεκόρ των 4,6 εκατομμυρίων βαρελιών την ημέρα τον Μάρτιο.
Η Κίνα βρίσκεται πλέον στα ίδια επίπεδα παραγωγής με το Ιράκ για την πρώτη πεντάδα στην παγκόσμια κατάταξη των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, πίσω από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία, τη Ρωσία και τον Καναδά. Όσο περισσότερο παράγει η Κίνα, τόσο λιγότερο χρειάζεται πετρέλαιο από το εξωτερικό, μειώνοντας την εξάρτησή της όχι μόνο από το καρτέλ OPEC+, αλλά και από το αμερικανικό αργό. Το 2023, η Κίνα ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας από τις ΗΠΑ, πίσω μόνο από την Ολλανδία, η οποία συνήθως λειτουργεί ως κόμβος διύλισης για τις ευρωπαϊκές εισαγωγές.
Με τις τιμές του πετρελαίου να μειώνονται προς τα $50 το βαρέλι, οι αμερικανικές εταιρείες — υπόλογες στους μετόχους τους, οι οποίοι ενδιαφέρονται για την κερδοφορία — συζητούν τη γεώτρηση λιγότερων πηγαδιών. Αυτό δεν συμβαίνει στην Κίνα, όπου η ενεργειακή ασφάλεια έχει προτεραιότητα έναντι της ουσίας και τα τρία κρατικά μεγαθήρια παράγουν περίπου 80 δισεκατομμύρια $ ετησίως σε νέα πηγάδια και εγκαταστάσεις παραγωγής.
Ωστόσο, η Κίνα δεν αντιγράφει και δεν επικολλά το αμερικανικό μοντέλο. Στις ΗΠΑ, σήμερα έχουν να κάνουν με νέα σχιστολιθικά πηγάδια, χρησιμοποιώντας οριζόντια γεώτρηση και fracking για την εξόρυξη περισσότερου πετρελαίου στο Τέξας, το Νέο Μεξικό, την Οκλαχόμα και τη Βόρεια Ντακότα.
Στην Κίνα, έχει να κάνει περισσότερο με τη συμπίεση επιπλέον βαρελιών από συμβατικά αλλά παλιά κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κατά την εποχή του Μάο Τσε Τουνγκ τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου Daqing, Shengli και Liaohe. Οι νεότερες πηγές είναι ως επί το πλείστον συγκεντρωμένες στην ανοικτή θάλασσα, ιδιαίτερα στον κόλπο Bohai, μέρος της Κίτρινης Θάλασσας. Είναι offshore όπου η Κίνα χρησιμοποιεί τις αμερικανικές τεχνικές fracking.
Παρά την έκρηξη, οι κινεζικές εγχώριες προμήθειες παραμένουν ένα κλάσμα της συνολικής κατανάλωσής της, με το έλλειμμα να απαιτεί εισαγωγές περίπου 10 εκατομμυρίων βαρελιών την ημέρα αργού και διυλισμένων προϊόντων. Ακόμα, για το Πεκίνο, κάθε βαρέλι μετράει. Μετά την ανύψωση του Μαρτίου, η Κίνα είναι πιθανό να παράγει περίπου 100.000 βαρέλια την ημέρα περισσότερα φέτος από ό, τι πέρυσι, και πιθανώς επιπλέον 50.000 βαρέλια την ημέρα επιπλέον το 2026 χάρη στα υπεράκτια έργα που έρχονται.
Η επιπλέον εγχώρια παραγωγή έχει έρθει, εν μέρει, με χαμηλότερο κόστος παραγωγής από κινεζικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και του 2010, το Πεκίνο επένδυσε δισεκατομμύρια δολάρια σε δαπανηρά έργα στην Αφρική, ιδιαίτερα στην Αγκόλα και το Νότιο Σουδάν. Η έμφαση στα εγχειρήματα στο εξωτερικό άλλαξε το 2019 με τη δημοσίευση των λεγόμενων “Seven-Year Exploration and Production Increase Action Plans” που έδωσε έμφαση στις τοπικές εξελίξεις. Το σχέδιο προέβλεπε επίσης υψηλότερες δαπάνες από κρατικές εταιρείες, αντιστροφή των περικοπών του προϋπολογισμού που εφαρμόστηκαν το 2014-2015 ως απάντηση στις χαμηλές τιμές του πετρελαίου που προκλήθηκαν από τον πόλεμο τιμών του ΟΠΕΚ κατά της αμερικανικής βιομηχανίας σχιστόλιθου.
Αν και οι δαπάνες στο εξωτερικό έχουν μειωθεί, η Κίνα εξακολουθεί να υποστηρίζει ορισμένα αφρικανικά πετρελαϊκά έργα, συμπεριλαμβανομένου του λεγόμενου έργου Kingfisher-Tilenga στην Ουγκάντα, η οποία πρόκειται να ξεκινήσει τις παραδόσεις έως το τέλος του 2026 με αναμενόμενη ενδεχόμενη παραγωγή από 200.000 βαρέλια την ημέρα. Το έργο είναι μια κοινοπραξία μεταξύ της TotalEnergies SE της Γαλλίας και της CNooc.
Η αύξηση της κινεζικής παραγωγής, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό, είναι ένας άλλος πονοκέφαλος για τη Σαουδική Αραβία, η οποία αγωνίζεται να διατηρήσει τις τιμές του πετρελαίου εν μέσω εσωτερικών διαμάχων εντός του καρτέλ OPEC+. Ως η μεγαλύτερη χώρα εισαγωγής πετρελαίου στον κόσμο, η ποσότητα που αγοράζει το Πεκίνο στη διεθνή αγορά μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στις παγκόσμιες τιμές. Με την Κίνα να αντλεί περισσότερο αργό από ποτέ, οι αγορές θα πρέπει να λάβουν υπόψη.
Bloomberg
