Με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή να «μυρίζει μπαρούτι» και τη διεθνή κοινότητα να παρακολουθεί τις εξελίξεις υπό το φόβο μίας γενικευμένης σύρραξης, ο δικηγόρος ειδικός σε θέματα ενέργειας και υποψήφιος Ευρωβουλευτής της ΝΔ, Ορέστης Ομράν, μιλά στο energymag.gr για τις επιπτώσεις της κρίσης στα ενεργειακά. Την ίδια ώρα, αναφέρεται και στα μεγάλα projects που τρέχουν με επίκεντρο τη χώρα μας αλλά και για τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν με όχημα την αποθήκευση της ενέργειας αλλά και το πράσινο υδρογόνο.
Eν αναμονή της απάντησης του Ισραήλ στο Ιράν, ποια θα είναι η επόμενη ημέρα για την ενέργεια; Τι έχουμε να περιμένουμε για τις τιμές ρεύματος και πετρελαίου;
Νομίζω ότι γενικότερα μια κλιμάκωση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή θα επηρεάσει σαφώς τις αγορές ενέργειας, όπως έχει δείξει και η ιστορία. Όποτε είχαμε τεταμένη κατάσταση, πόσο μάλλον ευρύτερες συγκρούσεις στην περιοχή, οι τιμές του πετρελαίου ανέβαιναν, γιατί προφανώς από την περιοχή αυτή όχι μόνο προέρχεται ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής, αλλά προφανώς το Ιράν για παράδειγμα, ή οι χώρες εκεί του Κόλπου ελέγχουν και ένα μεγάλο μέρος της μεταφοράς, της ενέργειας, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου από την Ανατολή προς τη Δύση. Άρα νομίζω ότι εκεί η εξίσωση είναι απλή. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Νομίζω ότι να δούμε τι θα κάνει το Ισραήλ όσο περνάνε οι μέρες και δεν κάνει κάτι το Ισραήλ τόσο νομίζω κατά την άποψή μου μειώνονται οι πιθανότητες να απαντήσει δραστικά. Έχει ήδη πάρα πολλά με το Ισραήλ και ίσως δείξει αυτοσυγκράτηση και αυτό νομίζω αντανακλάται και στις αγορές. Διότι με την επίθεση του Ιράν πήγε το βαρέλι στα 91 δολάρια. Όταν όμως το Ισραήλ δεν απάντησε, αντιστοίχως συγκρατήθηκαν και οι τιμές ξανά πέσανε στα 85 - 86. Άρα θα εξαρτηθεί η κατάσταση ξεκάθαρα από το από το πόσο θα κλιμακωθεί η ένοπλη σύγκρουση στην περιοχή.
Μέσα σε ένα ρευστό περιβάλλον, ποια είναι η σημασία του Κάθετου Διαδρόμου αλλά και της διασύνδεσης με την Αίγυπτο;
Νομίζω ότι το γεγονός ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε κόμβο είναι πάρα πολύ σημαντικό, αλλά νομίζω ότι και πολιτικά δεν αρκεί να είμαστε μόνο κόμβος μεταφοράς ενέργειας από την Ανατολή προς τη Δύση, από τη Βόρεια Αφρική προς την Ευρώπη ή από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη. Δεν αρκεί. Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε και κέντρο ενέργειας, να το πω διαφορετικά δηλαδή. Όχι μόνο να μεταφέρουμε την ενέργεια, αλλά να κρατάμε και κάποια από αυτή για τη δική μας ενεργειακή αυτονομία. Δηλαδή να χρησιμοποιήσουμε τη γεωστρατηγική μας θέση και τις συμφωνίες τις οποίες έχουμε ήδη κάνει και στις οποίες έχουμε συμμετάσχει πάρα πολύ ενεργά, ώστε να ενισχύσουμε και τη δική μας ενεργειακή αυτονομία. Νομίζω αυτό είναι πολιτικά το κλειδί. Τώρα, φυσικά καταλαβαίνουμε ότι για να φτάσουμε να συζητάμε για πραγματική διασύνδεση πρέπει να γίνουν συγκεκριμένα έργα τα οποία είναι πολύ περίπλοκα, είναι πολύ ακριβά και θέλουν χρόνια υλοποίησης.
Άρα το ερώτημα που τίθεται είναι τι κάνεις στο μεταξύ. Πρώτα από όλα ενισχύεις και διατηρείς τις καλές σχέσεις με τους γείτονές σου, δηλαδή Αίγυπτος, Ισραήλ, λοιπά κράτη της Μέσης Ανατολής, Κύπρος. Πρέπει ως χώρα να διατηρήσουμε τις συμφωνίες αυτές και να βαδίσουμε με βάση αυτές και αν χρειαστεί να κάνουμε και νέες συμφωνίες πιο ειδικές, να τις κάνουμε. Άρα κεντρικώς, πολιτικά, δηλαδή από πλευράς διεθνών σχέσεων, η ενίσχυση εκεί πέρα είναι πάρα πολύ σημαντική, λειτουργεί και αντίστροφα. Και όταν λέω λειτουργεί αντίστροφα, εννοώ ότι πρέπει να ενισχύσουμε τις σχέσεις μας, τις ενεργειακές και με τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είμαστε κομβικό σημείο. Είμαστε σε κομβικό σημείο σε σχέση με την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, άρα και αυτοί εξαρτώνται από εμάς. Άρα λοιπόν ενίσχυση και της θέσης μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πάρα πολύ σημαντικό. Δεύτερον, υποστήριξη των έργων τα οποία περνάνε από τη γειτονιά μας και τα οποία απαιτούνται ακριβώς για να επιτευχθεί η διασύνδεση. Δηλαδή, όσο ταχύτερα εμείς και αδειοδοτικά αλλά και επενδυτικά υποστηρίξουμε τα έργα αυτά, τόσο πιο πιθανόν είναι να έρθει πιο μπροστά αυτή η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο και γιατί θα υλοποιηθούν αυτές οι διασυνδέσεις. Προφανώς νομίζω το σημαντικό είναι σε επενδυτικό πλαίσιο να διευκολύνουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες επενδύσεις και στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή. Να μην είμαστε δηλαδή εμπόδιο, αλλά να είμαστε παράγοντας διευκόλυνσης στην όλη διαδικασία.
Επειδή μιλήσατε για τις σχέσεις με τους γείτονες, θα μπορούσε να μπει στο παιχνίδι και η Ιταλία;
Εγώ έχω υποστηρίξει ότι η Ιταλία, λόγω εγγύτητας με τη Βόρεια Αφρική και λόγω συζητήσεων που υπάρχουν, φυσικά και μπορεί να μπει στο παιχνίδι. Το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι αν αυτά τα projects είναι ανταγωνιστικά, διότι θεωρητικά να διασυνδέσεις τη Σικελία με τη Βόρειο Αφρική μέσω του ιταλικού συστήματος, το οποίο είναι πιο ανεπτυγμένο από το ελληνικό σύστημα, -πάρα πολύ σημαντικό, χωρίς σύστημα και χωρίς δίκτυο δεν μπορείς όση ενέργεια και να φέρεις δεν μπορείς να την μεταφέρεις. Άρα λοιπόν, θεωρητικά ο δρόμος από την Ιταλία είναι και εγγύτερος και ίσως πιο αποτελεσματικός λόγω της απαραίτητης αναβάθμισης που έχει ήδη συμβεί και συνεχίζει να συμβαίνει στο ιταλικό δίκτυο. Δεν θεωρώ όμως ότι είναι αλληλοποκλειόμενα και στην πραγματικότητα οι κουβέντες είναι για δύο διασυνδέσεις. Να συνδεθεί και αυτό το τμήμα και το ελληνικό τμήμα με το project το ελληνικό το οποίο έχει γίνει PCI. Και γιατί όχι να διασυνδεθούν άμα η ενέργεια είναι ανανεώσιμη και παράγεται σε πληθώρα στη Βόρειο Αφρική, στην Αφρική, στην Αίγυπτο και στη Λιβύη. Γιατί να μη υπάρχει και τρίτη διασύνδεση και τέταρτη διασύνδεση; Το χωράει το σύστημα. Δεν μπορείς μόνο από μια διασύνδεση να τροφοδοτήσεις όλη την Ευρώπη
Και τώρα στο δικό σου τομέα, ποια είναι τα έργα που προωθούν τα συμφέροντα και πρέπει να υποστηριχθούν στις Βρυξέλλες;
Κάθε έργο, κάθε έργο το οποίο ενισχύει την ενεργειακή αυτονομία της χώρας, το οποίο ενισχύει τη θέση της χώρας στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Κάθε έργο που έχει και τις τεχνικές αλλά και τις οικονομικές προδιαγραφές, προκειμένου να μεταφερθεί ενέργεια από άλλα σημεία του κόσμου μέσω της Ελλάδος στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη πρέπει να υποστηριχθεί. Πρέπει όμως επίσης να υποστηριχθούν και έργα τα οποία είναι έργα αποθήκευσης, οποιαδήποτε δηλαδή έργα μπαταρίας, διότι η αποθήκευση είναι το μέλλον. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να λέμε ότι έχουμε πάρα πολύ ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές, αλλά δεν έχουμε τι να την κάνουμε γιατί πολλές φορές η ζήτηση είναι μικρότερη από την προσφορά, άρα πρέπει να την αποθηκεύσουμε. Άρα λοιπόν τα έργα μπαταρίας είναι πάρα πάρα πολύ σημαντικά. Και τρίτον, τα έργα των καλουμένων εναλλακτικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως υδρογόνο, επίσης πρέπει να υποστηριχθούν ως έργα ευρύτερου ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, όχι μόνο διότι ενισχύουν και επενδυτικά τη χώρα, διότι βλέπουμε ότι οι μεγάλοι ξένοι παίκτες κοιτούν την Ελλάδα για τέτοια έργα, αλλά επίσης, γιατί το μέλλον είναι σε αυτές τις εναλλακτικές πηγές. Κάποια στιγμή θα επέλθει κορεσμός του συστήματος από αιολικά και φωτοβολταϊκά και θα πρέπει να βρούμε εναλλακτικά πρότζεκτ και το υδρογόνο, το πράσινο υδρογόνο σίγουρα είναι μία πολύ σημαντική πτυχή της όλης κουβέντας
