Η κλιματική αλλαγή υποτίθεται ότι είναι ο καταλύτης για την από καιρό αναγέννηση της πυρηνικής ενέργειας στις ΗΠΑ, αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να αποτελέσει το κίνητρο.
Δεν είναι η πιο εμπνευσμένη ιστορία επιστροφής, είναι αλήθεια, αλλά η βιομηχανία θα την αποδεχτεί μετά από τόσο καιρό “ερήμωσης”.
Καθώς ο πρώτος χρόνος του πολέμου του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν πλησίαζε στο τέλος του, το ουράνιο διαπραγματευόταν περίπου στα 50 δολάρια ανά λίβρα. Ωστόσο, όπως είχα σημειώσει, η συζήτηση για την απαγόρευση των ΗΠΑ στις εισαγωγές πυρηνικών καυσίμων από τη Ρωσία είχε τη δυνατότητα να το αυξήσει σημαντικά. Προχωρώντας στον Μάιο του 2024 και, με τις μάχες να μαίνονται ακόμη στην Ουκρανία και το ουράνιο να πωλείται πλέον πάνω από 90 δολάρια, η απαγόρευση είναι εδώ. Στις αρχές Αυγούστου, οι εισαγωγές χαμηλά εμπλουτισμένου ουρανίου -το είδος που χρησιμοποιείται σε συμβατικά πυρηνικά εργοστάσια- από τη Ρωσία θα μπλοκαριστούν από τον πρόσφατα θεσπισμένο νόμο περί απαγόρευσης εισαγωγών ρωσικού ουρανίου.
Ουράνιο
Κάπως έτσι, τουλάχιστον. Ο νόμος εξουσιοδοτεί το Υπουργείο Ενέργειας να εκδίδει εξαιρέσεις που επιτρέπουν την εισαγωγή έως και περίπου ενός εκατομμυρίου λιβρών ετησίως ρωσικού καυσίμου μέχρι το 2028, εάν αυτό είναι απαραίτητο για να διατηρηθούν σε λειτουργία οι αντιδραστήρες των ΗΠΑ. Αυτό αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα που δεν είναι ασυνήθιστη όταν πρόκειται για την αμερικανική ενέργεια μηδενικού άνθρακα: την εξάρτηση από ξένες προμήθειες.
Ο Καναδάς και η Αυστραλία δεν ενοχλούν κανέναν στην Ουάσιγκτον, αλλά το 12% των εισαγωγών από τη Ρωσία ενοχλεί. Υπάρχει ένα επιπλέον 36% των εισαγωγών που προέρχεται από το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν – άρα όχι άμεσα υπό τον έλεγχο της Μόσχας, αλλά σίγουρα στη γειτονιά της (όπως και της Κίνας).
Τα στοιχεία αυτά υποτιμούν στην πραγματικότητα τη σημασία της Ρωσίας λόγω του υπέρμετρου ρόλου της στη μετατροπή του εξορυγμένου ουρανίου σε χρησιμοποιήσιμο πυρηνικό καύσιμο. Η Ρωσία προμηθεύει το 40% της παγκόσμιας αγοράς χαμηλά εμπλουτισμένου ουρανίου, σύμφωνα με την Citigroup και προμήθευσε περίπου το ένα τέταρτο των αναγκών των πυρηνικών εργοστασίων των ΗΠΑ το 2022.
Η Ρωσία κυριαρχεί επίσης στην προμήθεια χαμηλά εμπλουτισμένου ουρανίου υψηλής ανάλυσης, το οποίο απαιτείται για ορισμένες από τις προηγμένες τεχνολογίες αντιδραστήρων που αναπτύσσονται τώρα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων σχεδίων μικρών αρθρωτών αντιδραστήρων ή SMR.
Ακριβώς όπως οι ΗΠΑ προσπαθούν να εκδιώξουν την Κίνα από την αλυσίδα εφοδιασμού των ΗΠΑ στον τομέα της καθαρής τεχνολογίας χωρίς να εκτροχιάσουν συνολικά την απεξάρτηση από τον άνθρακα, θα ήθελαν να βγάλουν τη Ρωσία από την αλυσίδα εφοδιασμού της πυρηνικής ενέργειας χωρίς να διακινδυνεύσουν μπλακάουτ. Οι απαλλαγές από τις εισαγωγές είναι ένα μέσο για να το πετύχει αυτό, αν και η Μόσχα θα μπορούσε ενδεχομένως να απαντήσει επιβάλλοντας μια δική της απαγόρευση στις αποστολές προς τις ΗΠΑ.
Για τις τιμές του ουρανίου που υποχώρησαν τον Ιανουάριο, οι δυνατότητες που ξεκλειδώνει αυτός ο νέος αμερικανικός νόμος θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν ένα νέο ράλι – αν και, όπως πάντα, οι κερδοσκόποι θα πρέπει να προσέχουν το πλεόνασμα των αποθεμάτων που κατέχουν τα ταμεία βασικών εμπορευμάτων, αν το κλίμα αλλάξει.
Για το ευρύτερο σχέδιο αναζωογόνησης των προοπτικών της πυρηνικής ενέργειας των ΗΠΑ, ωστόσο, θα μπορούσε να σημαίνει πολύ περισσότερα από αυτό. Εκτός από την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για την (κατά κάποιο τρόπο) απαγόρευση των εισαγωγών ρωσικών πυρηνικών καυσίμων, η νομοθεσία ξεκλειδώνει επίσης 2,7 δισ. δολάρια ομοσπονδιακής χρηματοδότησης για να βοηθήσει στην ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής πυρηνικών καυσίμων.
Το ζήτημα εδώ είναι λιγότερο το συνολικό ποσό των χρημάτων που εμπλέκονται και περισσότερο η πρόθεση.
Για χρόνια, οι υποστηρικτές των νέων πυρηνικών εργοστασίων προειδοποιούσαν για τις επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια που θα είχε το να αφήσουν τις κάποτε τρομερές πυρηνικές δυνατότητες και την τεχνογνωσία των ΗΠΑ να μαραζώσουν ως δικαιολογία για την αναβίωσή τους. Το έκαναν αυτό επειδή η οικονομική υπόθεση για νέους αντιδραστήρες στις ΗΠΑ παραμένει τόσο αβέβαιη όσο ήταν εδώ και δεκαετίες. Ενώ η ενέργεια είναι απαλλαγμένη από άνθρακα, είναι πολύ ακριβή σε σχέση με άλλες πηγές -ιδιαίτερα όταν ο άνθρακας παραμένει μη τιμολογημένος- και ενέχει υψηλό αναπτυξιακό ρίσκο, δεδομένων των ετών που απαιτούνται για την κατασκευή των μονάδων και της τάσης να διαψεύδονται οι προϋπολογισμοί. Η περιβόητη απάντηση σε αυτά τα ζητήματα, οι SMR, έχουν τα δικά τους προβλήματα κόστους.
Τώρα, το επιχείρημα εθνικής ασφάλειας έχει μια τάση, η οποία μπορεί κάλλιστα να διατηρηθεί, δεδομένης της ευρύτερης στροφής της αμερικανικής πολιτικής από την παγκοσμιοποίηση προς την επανατοποθέτηση – από τις αλυσίδες εφοδιασμού “just in time” στις αλυσίδες εφοδιασμού “just in case”, όπως το θέτει η ClearView Energy Partners. Με τον ίδιο τρόπο που θα καλωσορίζατε τα φθηνά κινεζικά ηλεκτρικά οχήματα για καθαρά οικονομικούς λόγους, έτσι και τα ρωσικά πυρηνικά καύσιμα θα συνεχίσουν να είναι ευπρόσδεκτα. Αλλά αυτή η βάση δίνει τη θέση της σε στρατηγικές ανησυχίες.
Εάν ο νόμος αυτός σηματοδοτεί την αρχή μιας συντονισμένης προσπάθειας για την αναβίωση της αλυσίδας πυρηνικού εφοδιασμού των ΗΠΑ, προκύπτει ότι προορίζεται για τον εφοδιασμό ενός εγχώριου τομέα πυρηνικής ενέργειας που προβλέπεται να αποτελείται από κάτι περισσότερο από έναν υφιστάμενο στόλο κυρίως παλαιών αντιδραστήρων. Το κατά πόσον αυτό είναι λογικό για λόγους κόστους είναι πολύ αμφιλεγόμενο.
Στα αμερικανικά δίκτυα με αυξανόμενη διείσδυση της διακοπτόμενης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, η αξία μεταφέρεται προς ευέλικτες πηγές που μπορούν να καλύψουν τα κενά στην παροχή, όπως είναι οι μηχανές αιχμής φυσικού αερίου, οι μπαταρίες και η διαχείριση της ζήτησης. Η προϋπόθεση του “πάντα σε λειτουργία” των πυρηνικών σταθμών είναι λιγότερο κατάλληλη για αυτό, αν και, μαζί με τις μηδενικές εκπομπές τους, μπορεί να είναι μια καλή επιλογή για την περίφημη έκρηξη της ηλεκτρικής ενέργειας των κέντρων δεδομένων που είναι “πάντα σε λειτουργία” – αν αυτό συμβεί. Ωστόσο, το υψηλό κόστος παραμένει. Από την άλλη πλευρά, το κόστος είναι μόνο ένα στοιχείο μεταξύ πολλών άλλων στη συζήτηση για το μέλλον της ενέργειας στις ΗΠΑ αυτές τις μέρες.
Πηγή: Φιλελεύθερος
