Τις νέες προκλήσεις στην ανάπτυξη των ΑΠΕ, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τη χωρητικότητα δικτύου κατέθεσαν οι ομιλητές στην ημερίδα της WindEurope και της ΕΛΕΤΑΕΝ για την «Πρόσβαση στο Δίκτυο για τα Αιολικά Πάρκα», την Τετάρτη στην Εθνική Πινακοθήκη. Ουσιαστικά αναδείχθηκε ο προβληματισμός για το ποιες επενδύσεις θα πρέπει να προκριθούν την ώρα που πλέον το δίκτυο έχει “μπουκώσει” μην μπορώντας να “σηκώσει” την προσφορά φορτίου, παρά παρά τον δεκαπλασιασμό των επενδύσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2017 οι επενδύσεις στην ανάπτυξη και αναβάθμιση του συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας ήταν 70 εκατομμύρια ευρώ ενώ πλέον επενδύονται 700 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Στο πλαίσιο αυτό αναμένονται εξελίξεις με το πώς χορηγούνται οι όροι σύνδεσης με το ηλεκτρικό δίκτυο στα νέα έργα ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) εν όψει και των σχεδίων για ανάπτυξη νέων αιολικών και φωτοβολταϊκών σταθμών. Βέβαια, όλο αυτό ως 'βάσανο" αναπτύσσεται έντονα τελευταία καθώς έχει και σημαντικές πολιτικές "παρενέργειες" σε σχέση με τις "επιλογές" πρόκρισης (μικροί ή μεγάλοι επενδυτές, αλλά και ποιοι μεγάλοι επενδυτές θα προκρίνονται).
Είναι χαρακτηριστικό, ότι η κράτηση δυναμικότητας (reserved capacity) έχει ήδη εξαντλήσει τη χωρητικότητα των δικτύων έως το 2033, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην εν λόγω ημερίδα χθες ο αντιπρόεδρος του ΑΔΜΗΕ ο κ. Ιωάννης Μάργαρης. «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, ότι δεν μπορούν να συνδεθούν όλοι, δεν θα υλοποιηθούν όλα τα έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που αναπτύσσονται» ανέφερε ο κ. Μάργαρης
«Η διάθεση (των επενδυτών) για περισσότερη ανανεώσιμη ενέργεια στην Ελλάδα είναι ακόμη πολύ, πολύ ισχυρή. Αυτό είναι αποτέλεσμα των προηγούμενων ετών, που καταφέραμε να συνδέσουμε αρκετά γιγαβάτ ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Όμως αυτή η ισχυρή διάθεση μάς έχει φέρει σε ένα σημείο όπου έχουμε δεσμεύσει τη χωρητικότητα των δικτύων μέχρι το 2032-2033 και τώρα έχουμε έργα ΑΠΕ που ζητούν άδειες σύνδεσης τα οποία ουσιαστικά δεν χωράνε στα δίκτυα όπως τα ξέρουμε τώρα και όπως προβλέπουμε ότι θα είναι τα επόμενα 5-7 χρόνια», εξήγησε ο κ. Μάργαρης.
Μάλιστα ο κ. Μάργαρης σημείωσε ότι, αφού πρέπει να διασφαλιστεί η διαφάνεια, θα πρέπει να προκριθούν νέοι τρόποι σε σχέση με τους όρους σύνδεσης που μεταξύ άλλων θα προκρίνουν την ευελιξία. «Με τις συμφωνίες ευέλικτης σύνδεσης θα προσπαθήσουμε να παρέχουμε τους καλύτερους όρους σύνδεσης, αν και θα είναι πιο ακριβοί απ’ ό,τι ήταν στο παρελθόν», σημείωσε ο κ. Μάργαρης.
Στο θέμα αναφέρθηκε μιλώντας στην ίδια ημερίδα και ο Νίκος Τσάφος, ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού για θέματα ενέργειας. Όπως είπε το μέσο φορτίο αιχμής στην Ελλάδα ανέρχεται στα 5,5 GW με μέγιστο ποσό που φθάνει τα 11 GW όταν έχουμε καύσωνα και δουλεύουν όλα τα κλιματιστικά, ανέφερε . Αν υπολογίσουμε ότι σήμερα οι ΑΠΕ ανέρχονται στα 15 GW και προσθέσουμε τα 15 GW όπου έχουν δοθεί όροι σύνδεσης και τα 40-50 GW που περιμένουν να μπουν στο δίκτυο τότε φτάνουμε τα 70-80GW.
«Για μένα, το πραγματικό ερώτημα δεν είναι οι όροι σύνδεσης αλλά το τι να κάνουμε όταν 80GW μπαίνουν σε μια αγορά των 5,5 GW», τόνισε ο κ. Τσάφος σημειώνοντας ότι τα ζητήματα αυτά απασχολούν όλη την ευρωπαϊκή αγορά. Παράλληλα, εστίασε στις περικοπές, που αποτελούν, πλέον, αναγκαία σταθερά, που όμως απειλεί τη βιωσιμότητα πολλών έργων. «Το ζήτημα είναι να υπάρχει ένας βιώσιμος τρόπος διαχείρισης χωρίς ωστόσο να παραγνωρίζουμε ότι μιλάμε σε παντελώς νέα βάση σε σχέση με πριν» είπε.
Επιπλέον εξέφρασε τον προβληματισμό του για το μίγμα τεχνολογιών ΑΠΕ (Φ/Β - Αιολικά), σημειώνοντας ότι «η αγορά τείνει να ευνοεί τα φωτοβολταϊκά λόγω της ευκολότερης ανάπτυξής και του υψηλού δυναμικού της Ελλάδας σε ηλιακή ενέργεια, αλλά αυτό μπορεί να μην είναι η βέλτιστη στρατηγική για το μακροπρόθεσμο ενεργειακό σχεδιασμό.»
Παράλληλα ο ίδιος επισήμανε ότι δε θα πρέπει να δεσμεύουν τον ηλεκτρικό χώρο έργα με αμφίβολο ορίζοντα ανάπτυξης και υλοποίησης αλλά να δοθεί προτεραιότητα σε αυτά που έχουν «πραγματική πρόοδο» τονίζοντας ότι απαιτείται ένα δικαιότερο σύστημα διαχείρισης των αδειών σύνδεσης, ώστε να διασφαλιστεί ότι όλοι οι επενδυτές έχουν πρόσβαση στο δίκτυο και ότι τα μη βιώσιμα έργα δεν μπλοκάρουν την διαδικασία.
