Μια γερμανική απόφαση για έναν αγωγό, μετά από μια πολωνική παρέμβαση με αφορμή άλλο θέμα - το Μεταναστευτικό - και ξανά η Ευρώπη στις συμπληγάδες του υπέρογκου ενεργειακού κόστους.
Με τον Έλληνα εστιάτορα, τον Ιταλό βιοτέχνη, τον Ισπανό αγρότη, να πληρώνει το κόστος για μια διένεξη που βρίσκεται σε εξέλιξη χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από αυτόν.
Κι όμως το ρεύμα στις χώρες του Νότου θα αυξηθεί περισσότερο από τις χώρες στις οποίες δημιουργήθηκε το πρόβλημα αν και αυτές δεν ευθύνονται γι' αυτό.
Και αυτό είναι ευρωπαϊκά ανεκτό...
Το κλείσιμο των πυρηνικών
Η Γερμανία αποφάσισε πριν από χρόνια με αφορμή το δυστύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα, να κλείσει τα πυρηνικά της εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Κατανοητό μέχρι εδώ.
Αυτό άφησε ένα κενό που καλύφθηκε από το φυσικό αέριο. Αέριο παράγεται μόνο κατά ένα μικρό μέρος στην ΕΕ, ως εκ τούτου δημιουργήθηκε μεγάλη εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο. Πήρε δηλαδή μια απόφαση, που για ένα διάστημα της βγήκε.
Πλέον όμως είναι ξεκάθαρο ότι δεν της βγαίνει.
Ο Ρώσος πρόεδρος παίζει χοντρό παιχνίδι και αντί να λύσει το δικό της πρόβλημα μαζί του, αυτή δημιούργησε ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα μεταδίδοντας αυξήσεις σε κάθε γωνιά της Ευρώπης.
Θα περίμενε κανείς, η ΕΕ που υποτίθεται ότι απομονώνει τα προβλήματα των χωρών μελών, να παρέμβει. Αυτή τη φορά όμως τα άφησε να εκτιναχθούν.
Απραξία και εργαλειοθήκες..
Τι έκανε αυτή (η ΕΕ); Τίποτα. Αρχισε να μιλάει για... εργαλειοθήκες, για συνέχιση του green deal, προσέθεσε το fit for 55 και διάφορα άλλα ακαταλαβίστικα στους πολλούς, πολίτες των χωρών που υποτίθεται ότι προστατεύει. Δεν έκανε και δεν κάνει τίποτα για ένα πρόβλημα που επιβαρύνει τους πολίτες της, την ανταγωνιστικότητα και βιωσιμότητα των επιχειρήσεών της, το μέλλον και τις προοπτικές της οικονομίας της.
Ποτέ στη σύγχρονη ιστορία ένα πρόβλημα δεν αφορούσε τόσο λίγους ως προς την επίλυσή του και ταυτόχρονα επηρεάζει τόσο πολλούς ως προς το μέγεθός του.
Κι όμως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί παρακολουθούν την κατάσταση απαθείς.
Αν θυμάμαι καλά - και θυμάμαι καλά - στις περιόδους της πρόσφατης οικονομικής κρίσης στις χώρες του νότου, δεν υπήρχε όριο παρεμβάσεων των ευρωπαϊκών θεσμών.
Οποτε ήθελαν και όπως ήθελαν ασκούσαν πίεση σε οποιονδήποτε εθνικό θεσμό εμπόδιζε την υλοποίηση μέτρων που θα σταματούσαν τη μετάδοση των συνεπειών της χρεωκοπίας (Ελλάδας, Ιρλανδίας, Κύπρου, Πορτογαλίας) στο υπόλοιπο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Τότε είχε επικρατήσει η άποψη ότι η Ευρώπη προηγείται. Τι άλλαξε σήμερα. Και ποιον προειδοποίησαν για αυτό, αν άλλαξαν στάση.
Δεν τηρούνται οι κανόνες
Από πότε μια χώρα που δεν τηρεί κανένα κανόνα, όπως η Πολωνία, που συνεχίζει να λειτουργεί παράνομα λιγνιτικές μονάδες μπορεί να απολαμβάνει εις βάρος των άλλων φτηνότερο ρεύμα.
Που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της οποιοδήποτε ευρωπαϊκό κανόνα. Που ανακάλυψε ξαφνικά ότι υπάρχουν μεταναστευτικά ρεύματα.
Πως μπορεί να μπλοκάρει την έγκριση ενός αγωγού;
Από πότε μια χώρα όπως η Γερμανία που η αποτροπή μετάδοσης μιας κρίσης σε αυτήν ήταν ο υπέρτατος κανόνας, μπορεί όταν η κρίση ξεκινάει από αυτήν να επιτρέπεται να κάνει τη ζωή των ευρωπαίων πολιτών κάθε μέρα ακριβότερη.
Κάθε μέρα πιο δύσκολη.
Και να μην έχει καμία συνέπεια.
Συγγνώμη αλλά οι «κανόνες είναι για να τηρούνται» όπως έλεγε παλαιότερα μια ψυχή...
Αναδημοσίευση από την στήλη ΒΑΒΕΛ στην εφημερίδα ΤΑΝΕΑ
