Ξαφνικά νιώθω σαν να ξύπνησα στο 2012 και στο 2014. «Πληρώνετε το ρεύμα, αφήνετε τη ρήτρα αναπροσαρμογής», λένε οι... υποψιασμένοι Ελληνες και κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα. Κάποιοι τους ακούν. Την τελευταία φορά που το έκαναν ακόμα χρωστούν, αλλά η προοπτική αποφυγής της πληρωμής ή η πραγματική αδυναμία εξυπηρέτησης μιας οφειλής, κάνουν πιο δελεαστική τη συμμόρφωση στην προτροπή από τρίτους.
Το μυαλό αυτόματα πάει στη «σεισάχθεια». Τότε που ανθούσαν όλα αυτά τα δήθεν κινήματα που προέτρεπαν τους πολίτες να μην πληρώνουν, συσσωρεύοντάς τους στην πραγματικότητα χρέη, τα οποία μετά πλήρωσαν! Ηρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και από αμνήστευση όλων αυτών των οφειλών που έταζε, μας προέκυψε ένα ακόμα Μνημόνιο με νέες επιβαρύνσεις που όλες φορτώθηκαν στις παλιές οι οποίες παρέμειναν ζωντανές και πληρώθηκαν ή πληρώνονται.
Οι υποσχέσεις
Οι άνθρωποι όμως που συνήθως βρίσκονταν κοντά σε αυτά τα κινήματα μας είχαν πει ότι δεν θα πληρωθεί τίποτα, γιατί υπάρχει απόφαση. Αλλο αν αυτή η απόφαση ήταν ενός πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ενός Ειρηνοδικείου ή ενός Πρωτοδικείου και για να ισχύσει για περισσότερους από αυτόν που προσέφυγε, θα έπρεπε ή και οι ίδιοι να προσφύγουν ή να φτάσει σε τέτοιο τελεσίδικο βαθμό που να υποχρεωθεί το κράτος να την υιοθετήσει.
Ολοι αυτοί που είχαν «λουφάξει» για μια πενταετία και παραπάνω μετά την πανδημία ξεμύτισαν. Νέες αποφάσεις υπόσχονται νέες αμνηστεύσεις χρεών, νέες απαλλαγές οφειλών.
Η βιομηχανία ωστόσο της πλαστής ελπίδας που ξεκίνησε με το πρώτο Μνημόνιο, υποστηρίζοντας ότι είναι παράνομο και συνεχίστηκε στο δεύτερο και ούτω καθ' εξής και ότι θα «πάρουμε τη ζωή μας πίσω» και άλλα παρεμφερή, είναι μιας μορφής εκμετάλλευση, που αποσυντονίζει και παραπληροφορεί.
Αλήθεια, εκείνες οι υποθέσεις των δανείων που ήταν συνδεδεμένα με το ελβετικό φράγκο, που ήταν ομαδικές και υποτίθεται ότι σε αρχικό στάδιο ήταν σίγουρα κερδισμένες, τι έγιναν; Μήπως χάθηκαν; Γιατί όσοι συμπολίτες μας είχαν την ατυχή έμπνευση να δανειστούν με το ελβετικό φράγκο στα 1,40 και αυτό έχει υποχωρήσει στο 1,01, ακόμα περιμένουν την εξάλειψη του «ελβετικού καπέλου» που τους υπόσχονταν. Δανείστηκαν χιλιάδες ευρώ και οι περισσότεροι ενώ εξυπηρετούν τις δόσεις τους, χρωστούν σήμερα περισσότερα. Κάποια είναι τα ποσά που δεν κατέβαλαν επειδή κάποιοι τους υποσχέθηκαν ότι θα δικαιωθούν.
ΔΕΗ ΕΕΤΗΔΕ
Πόσοι, αλήθεια, γνωρίζουν ότι το 2012 Ενώσεις Καταναλωτών που είχαν προσφύγει κατά της ΔΕΗ για την είσπραξη του ΕΕΤΗΔΕ (Ενιαίου Τέλους Ακινήτων, πρόδρομος του ΕΝΦΙΑ) και είχαν δικαιωθεί αρχικά πετυχαίνοντας τον διαχωρισμό της πληρωμής του ρεύματος από τον φόρο, τελικά έχασαν την υπόθεση στον Αρειο Πάγο; Αποτέλεσμα, όσοι πίστεψαν ότι θα δικαιώνονταν, να βρεθούν με αναδρομικές οφειλές προς το κράτος, τη ΔΕΗ και τους δήμους.
Μη δημιουργείται παράνοια. Σε παρόμοιες υποθέσεις υπήρχαν και υπάρχουν σοβαροί επιστήμονες με γνώσεις και ικανότητες, που κατάφεραν να πετύχουν κάτι για τους πελάτες τους. Αλλο το ένα, άλλο το άλλο. Αλλο να έχεις πετύχει να κερδίσεις μια υπόθεση για τον πελάτη σου πατώντας σε μια εύλογη απαίτηση και άλλο να ψάχνεις δημόσιο βήμα για να βρεις πελάτες υποσχόμενος πράγματα που δεν γίνονται. Αλλο επίσης, να είσαι καταναλωτική οργάνωση και να οργανώνεις μια συλλογική αγωγή υποχρεώνοντας όσους θέλουν να συμμετάσχουν να γίνουν πρώτα μέλη, καταβάλλοντας το ανάλογο αντίτιμο...
Αναδημοσίευση από την στήλη ΒΑΒΕΛ., εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ
