Το τεράστιο εγγενές πρόβλημα που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία που δεν είναι άλλο από την έλλειψη σωστής πληροφόρησης και πλήρους γνωστοποίησης όλων των παραμέτρων που εμπεριέχονται γύρω από την «πράσινη» ενέργεια, τις ανανεώσιμες πηγές, τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά πάρκα έρχονται να βγάλουν με πολύ καίριο τρόπο στην επιφάνεια οι χθεσινές δηλώσεις του επικεφαλής του ομίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ Γιώργου Περιστέρη.
Σύγχυση, συνωμοσιολογία, «τυφλές» δοξασίες καταστροφής, σενάρια επί σεναρίων χωρίς καμιά τεκμηρίωση, μπλέκονται με διάφορα συντεχνιακά λαϊκίστικα συμφέροντα βραχυχρόνιας στόχευσης, δημιουργώντας έναν ετερόκλητο «χυλό» που μπερδεύει την κοινωνία, δημιουργεί φανταστικούς εχθρούς εκεί που δεν υπάρχουν, και εν τέλει λειτουργεί αποτρεπτικά για επενδύσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν σημαντικά το ενεργειακό status quo της χώρας.
Σε μια συγκυρία εντελώς ιδιαίτερη, εν μέσω ενεργειακού «πολέμου» και κοσμογονικών αλλαγών σε όλο το μωσαϊκό της ενεργειακής και άλλης διασύνδεσης ανάμεσα στα κράτη, η Ελλάδα, μια προικισμένη από φυσικούς πόρους χώρα, συνεχίζει να άγεται και να φέρεται χωρίς πυξίδα αναφορικά με το που θέλει να πάει ενεργειακά, τι είναι βλαβερό και τι δεν είναι, τι είναι ωφέλιμο και τι όχι.
Το πρόβλημα το μεγάλο είναι η παντελής απουσία σωστής, υπεύθυνης ενημέρωσης όλης της κοινωνίας για το τι ακριβώς είναι οι ΑΠΕ, τι προσφέρουν, ποια είναι η εναλλακτική, ποιοι είναι οι δρόμοι και οι επιλογές που μπορούν να ακολουθηθούν. Αυτή η απουσία σωστής ενημέρωσης της κοινωνίας, για την οποία ασφαλώς ευθύνονται και οι εταιρείες του κλάδου, έχει φέρει τη γενικευμένη σύγχυση, τις «τυφλές» αντιδράσεις και όλα τα σενάρια συνωμοσίας που «δέρνουν» το δημόσιο… διάλογο σε ό,τι αφορά τις ΑΠΕ, τα αιολικά πάρκα, τις ανεμογεννήτριες κ.λπ.
Οι… πικρές διαπιστώσεις Γ. Περιστέρη
Μιλώντας χθες λοιπόν στο δημοσιογράφο Νίκο Φιλιππίδη στο πλαίσιο του CEO Initiative Forum ο ιδρυτής και πρόεδρος του ομίλου ΓΕΚ Τέρνα Γιώργος Περιστέρης στηλίτευσε την τεράστια υποκρισία στο θέμα των Ανανεώσιμων Πηγών, κυρίως από παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και πολιτικούς.
«Σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης και των τοπικών αρχών βλέπουμε να διυλίζεται ο κώνωπας και να καταπίνεται η καμήλα. Για παράδειγμα, οι ίδιοι δήμαρχοι που λειτουργούν παράνομες χωματερές με επικίνδυνα απόβλητα στα δάση και στα ποτάμια των χωριών τους, που κλείνουν τα μάτια στην παράνομη δόμηση και στα αυθαίρετα πάνω στον αιγιαλό των νησιών τους, κηρύσσουν ανένδοτο αγώνα ενάντια στις ανεμογεννήτριες.
Τα αιολικά πάρκα, ενώ είναι η πιο παραγωγική μορφή ανανεώσιμης ενέργειας, έχουν τεθεί υπό διωγμό. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι τραγικές πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα, κυρίως στην κεντρική και βόρεια Εύβοια το 2021. Κάηκαν ατελείωτες δασικές εκτάσεις και ποια ήταν η αντίδραση όλου του πολιτικού κόσμου; Να απαγορευτούν οι ανεμογεννήτριες.
Ποια λογική ανάλυση υπαγορεύει ότι όταν καίγεται ένα δάσος, που εν πολλοίς μπορεί να οφείλεται και στην κλιματική καταστροφή, πρέπει να απαγορευτεί η εγκατάσταση ανεμογεννητριών; Ο μεγαλύτερος φύλακας ενός δάσους είναι ο ιδιοκτήτης της ανεμογεννήτριας. Τη φυλάει σαν κόρη οφθαλμού, να μην γίνει πυρκαγιά για να μην χάσει την επένδυσή του.
Εδώ βλέπετε και την υποκρισία που μας διακρίνει όλους μας, με πρωτοπόρο την τοπική αυτοδιοίκηση. Ήμασταν επιπόλαιοι και μυωπικοί. Ήμασταν οπαδοί των οπαδών μας, χαϊδεύαμε κάποιους θορυβώδεις επικριτές των ΑΠΕ ενώ θα έπρεπε να υπάρχει σωστή ενημέρωση από πολιτικούς, ΜΜΕ, τι σημαίνει να έχεις ενέργεια παραγόμενη στη χώρα σου παρά να χρειάζεται να την κυνηγάς και να την πληρώνεις πανάκριβα σε άλλες χώρες».
Δεν είναι εναλλακτική, είναι μονόδρομος
Συνεχίζοντας ο κ. Περιστέρης τόνισε πως «η πράσινη μετάβαση δεν είναι μια εναλλακτική προσέγγιση που μπορούμε και να μην την υιοθετήσουμε. Η πράσινη μετάβαση είναι μονόδρομος απέναντι στο αδιανόητο κόστος (ανθρώπινο, περιβαλλοντικό και οικονομικό) του επαπειλούμενου κλιματικού ολέθρου, δείγματα του οποίου έχουμε ήδη αρχίσει να βλέπουμε και στη χώρα μας και διεθνώς».
Τόνισε πως ενώ η Ελλάδα έχει πολύ πλούσιες ενεργειακές πηγές, εντούτοις, λόγω των τεράστιων καθυστερήσεων και της υποκρισίας, η χώρα έχει πολύ υψηλότερο δείκτη εξάρτησης από τις εισαγωγές ενέργειας από ό,τι η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της. Σύμφωνα με τη Eurostat ο δείκτης εξάρτησης το 2020 ανερχόταν για την Ελλάδα στο 81,4%, έναντι 57,5% στην Ε.Ε.
Σημείωσε πως «η ενεργειακή κρίση θα ήταν σχεδόν αμελητέα αν είχε γίνει γρηγορότερα η πράσινη μετάβαση στην ενέργεια. Η Ελλάδα έχει μια ιδιαίτερη προίκα γιατί έχει εγχώριες πηγές ενέργειας. Εδώ και 15 χρόνια λέω ότι θα έπρεπε να κάνουμε προσπάθεια να προσανατολιστούμε στα εγχώρια “καύσιμα”. Εθνική ενεργειακή ανεξαρτησία με πάνω από 80% εξάρτηση του ενεργειακού μας ισοζυγίου από ενεργειακές εισαγωγές, και μάλιστα από ρυπογόνα συμβατικά καύσιμα, όπως τα εισαγόμενα πετρέλαιο και φυσικό αέριο, είναι μάλλον μια δραματική αντίφαση στις σημερινές συνθήκες.
Οι προτάσεις και οι τρεις πόλοι
Συνεχίζοντας ο κ. Περιστέρης ανέφερε:
Η πράσινη μετάβαση στην ενέργεια στηρίζεται σε ένα απλό και αλληλοσυμπληρούμενο στρατηγικό «τρίπολο», σε τρεις κεντρικούς πυλώνες: στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), στις Διασυνδέσεις και στην Αποθήκευση. Η ταχύρρυθμη ανάπτυξη των φθηνών και περιβαλλοντικά φιλικών ΑΠΕ δεν είναι συνεπώς από μόνη της αρκετή.
Απαιτείται η ταυτόχρονη και ισόρροπη ανάπτυξη και των δύο άλλων στρατηγικών «πόλων» ή πυλώνων που ανέφερα: αφενός της αποθήκευσης ενέργειας, με εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας (κυρίως μεγάλων υδροηλεκτρικών και αντλησιοταμιευτικών έργων, για τα οποία στη χώρα μας υπάρχει σημαντικότατη κατασκευαστική εμπειρία και τεράστια εγχώρια προστιθέμενη αξία), έτσι ώστε η ενέργεια που παράγεται από τις «στοχαστικές» (κυμαινόμενης παραγωγής) ΑΠΕ να αποθηκεύεται σε περιόδους χαμηλής ζήτησης και να αποδίδεται σε ώρες αιχμής στο ηλεκτρικό σύστημα, όταν και είναι πιο πολύτιμη και φθηνή για τον τελικό καταναλωτή.
Αφετέρου, των ηλεκτρικών διασυνδέσεων μεταξύ κρατών, αλλά και στο εσωτερικό μιας χώρας (π.χ. μεταξύ των νησιών μας και της ηπειρωτικής Ελλάδας), έτσι ώστε η ενέργεια ΑΠΕ που παράγεται σε ευνοϊκές τοποθεσίες (ή χώρες), με πλούσιες πράσινες πρώτες ύλες (νερό, ήλιο και άνεμο), να μεταφέρεται στα κέντρα κατανάλωσης με ασφάλεια και με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Η Κρήτη για παράδειγμα ακόμη δεν έχει διασυνδεθεί. Το 2007 είχαμε προτείνει να γίνει διασύνδεση και είχε απορριφθεί. Έχουμε φτάσει στο 2022, υπάρχουν μελέτες από το 2009 και ακόμη δεν έχει διασυνδεθεί.
