του Αλέξανδρου Μπαρότσι
Η ουσία της συνάντησης του ισχυρού άνδρα της Snam, Stefano Venier με τον Πρωθυπουργό δεν βρίσκεται στις δεσμεύσεις ότι η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί σε ενεργειακό hub για τη περιοχή και πως ο ΔΕΣΦΑ, ο οποίος ελέγχεται από την ιταλική εταιρεία, δεσμεύεται να κάνει τις επενδύσεις που χρειάζονται.
Η ουσία βρίσκεται στο οικονομικό σκέλος των επενδύσεων, ύψους 1 δισ., τις οποίες περιλαμβάνει το δεκαετές πρόγραμμα του ΔΕΣΦΑ και για την ακρίβεια στα κόστη, που θα χρειαστεί να επιμεριστούν οι Έλληνες καταναλωτές.
Και δεν μιλάμε για αυξήσεις μερικών μόνο λεπτών στις ταρίφες φυσικού αερίου για τους χρήστες του ΕΣΦΑ, αλλά για πολύ περισσότερα. Ήδη, οι αυξήσεις στα τέλη χρήσης δικτύου, προκαλούν αντιδράσεις στους μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές και ηλεκτροπαραγωγούς, οι οποίοι έχουν μερίδιο 60% της ετήσιας κατανάλωσης. Σκεφτείτε τι έχει να γίνει όταν θα ενημερωθούν πως οι αυξήσεις στις ταρίφες είναι τελικά πολλαπλάσιες…
Αυτό ακριβώς φέρεται να βρίσκεται πίσω από το «ξεκάθαρο πλαίσιο υλοποίησης των έργων», που λέγεται ότι ζήτησε η διοίκηση της Snam από τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Ας μην ξεχνάμε ότι ένα από τα μεγαλύτερα έργα που προωθεί ο ΔΕΣΦΑ είναι αυτό της κατασκευής ενός δεύτερου μεγάλου αγωγού μεταφοράς αερίου που θα κινείται παράλληλα με τον υπάρχοντα, με κατεύθυνση από την Κομοτηνή μέχρι και την Αγία Τριάδα της Κορίνθου. Ακριβώς λόγω των καινούργιων FSRUs, των σχεδίων για αγωγούς φυσικού αερίου με Ισραήλ και Αίγυπτο και γενικά των έργων υποδομής που θα μας καταστήσουν ενεργειακό hub, η αύξηση της χωρητικότητάς του, αποτελεί μονόδρομο.
Ως εδώ όλα καλά. Ποιο είναι τότε το πρόβλημα; Τα κόστη της επέκτασης της δυναμικότητάς του και ποιος θα τα πληρώσει. Αρκεί να θυμίσουμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν, η ΡΑΕ είχε εκφράσει επιφυλάξεις για την υλοποίηση του συγκεκριμένου έργου, επικαλούμενη λόγους κόστους, το οποίο θα επιβαρύνει τους χρήστες του ΕΣΦΑ.
Και το ερώτημα είναι, θα επιβαρύνει μόνο αυτούς ή θα βάλει πλάτη και ο ΔΕΣΦΑ, ο οποίος εξελίσσεται σε μια από τις πλέον χρυσοφόρες ενεργειακές επιχειρήσεις; Άγνωστο.
Τόσο πάντως για τα κέρδη του, όσο και για τη τακτική του να μοιράζει «χρυσά» μερίσματα και επιστροφές στους μετόχους της, με το συνολικό ποσό να ξεπερνά για τη τετραετία 2019-2022, τα 440 εκατ. ευρώ, έχει γίνει συχνά αντικείμενο κριτικής. Η κυβέρνηση δέχεται οχλήσεις από την αγορά τόσο για τα τεράστια έσοδα της εταιρείας από την δέσμευση των slots της Ρεβυθούσας, όσο και για την γενικότερη τακτική των μεγαλομετόχων του, οι οποίοι απόσβεσαν ταχύτατα το τίμημα των 535 εκατ. ευρώ της εξαγοράς του, το 2018.
Η επόμενη μέρα και η στρατηγική που θα επιλεγεί από τον ΔΕΣΦΑ για τη χρηματοδότηση των απο εδώ και πέρα υποδομών, με βάση και τα όσα δεσμεύτηκε ο επικεφαλής της Snam, Stefano Venier, θα δείξουν πολλά.
Αυτό που έγινε γνωστό είναι ότι ο κ. Venier ζήτησε την στήριξη της Αθήνας για να προχωρήσουν οι επενδύσεις ύψους 1 δισ. ευρώ, με το ερώτημα ως προς το πώς θα υλοποιηθούν αυτές, να παραμένει. Με πολλαπλάσιες ταρίφες για τους χρήστες του ΕΣΦΑ, με ανάληψη κόστους και από την ίδια την εταιρεία, με κάποιο τρίτο, μεικτό μοντέλο; Διότι αν η ΡΑΕ κρίνει ότι τα κόστη για τις ταρίφες είναι τεράστια, τότε πολύ απλά το έργο δεν θα προχωρήσει. Και αν πάλι ο ΔΕΣΦΑ δεν αποφασίσει να επενδύσει πολύ περισσότερα από τα ετήσια κέρδη του σε δίκτυα και υποδομές, η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει ενεργειακό hub.
