Επί πολλές ώρες την πρώτη εβδομάδα του Γενάρη καταγράφηκε σχεδόν μηδενική τιμή στο χρηματιστήριο ενέργειας. Κύρια αιτία ήταν η πληθωρική παραγωγή από ΑΠΕ που ξεπέρασε σε επίπεδο εβδομάδας τις 400 γιγαβατώρες.
Και αν είχαμε περισσότερες ανανεώσιμες, όπως στην Βόρεια Ευρώπη; Και αν καταφέρναμε να αυξήσουμε το μερίδιο των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα σε ποσοστά μεγαλύτερα των σημερινών, που έχουν φτάσει να καλύπτουν το 50% της ζήτησης ; Η απάντηση είναι ότι θα βλέπαμε το αποτύπωμα και στα τιμολόγια. Είναι φως φανάρι ότι τα κόστη στην ηλεκτροπαραγωγή μειώνονται ραγδαία, όσο το ενεργειακό μείγμα της Ελλάδας στηρίζεται όλο και περισσότερο στις δικές του δυνάμεις.
Καταφέραμε, παρά τις ελλείψεις σε δίκτυα και τον κορεσμένο ηλεκτρικό χώρο, η μια στις δύο κιλοβατώρες που καταναλώνουμε πλέον να είναι πράσινες. Και να έχουμε κυμαινόμενα τιμολόγια τον Γενάρη στα 14 - 15 σεντς την κιλοβατώρα.
Γίναμε ξαφνικά φθηνοί, όπως οι Δανοί ή οι Ισπανοί, οι οποίοι κάνουν πανευρωπαϊκά πρωταθλητισμό στις ΑΠΕ; Όχι, βέβαια, αλλά η τάση είναι πτωτική. Και όσο θα αυξάνεται ο πληθωρισμός των ΑΠΕ στο σύστημα, τόσο περισσότερο αυτό θα αποτυπώνεται και στις τιμές.
Αυτό ακριβώς επιχειρεί να κάνει το σχέδιο που δρομολογεί ο υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θοδωρής Σκυλακάκης και παρουσιάστηκε χτες στο Μέγαρο Μαξίμου. Απελευθερώνοντας κατειλημμένο σήμερα ηλεκτρικό χώρο από έργα που δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ, παρέχεται η δυνατότητα να γίνουν οι βιώσιμες πράσινες επενδύσεις, δηλαδή να αυξηθεί η συμμετοχή τους στο ενεργειακό μείγμα της χώρας. Να απελευθερωθεί ένας χώρος 4 - 5 GW.
Όσο μεγαλύτερος χώρος απελευθερώνεται τόσο περισσότερα νέα έργα θα πάρουν όρους σύνδεσης
Με τι σκοπό; Όσο μεγαλύτερος χώρος απελευθερώνεται, τόσο περισσότερα νέα έργα μπορούν να πάρουν όρους σύνδεσης και να δώσουν πράσινη ενέργεια στο σύστημα, άρα τόσο περισσότερο αυξάνεται η συμμετοχή των ΑΠΕ στο μείγμα και τόσο πιο γρήγορα μπορεί να πέσουν οι τιμές. Στόχος επομένως είναι ένας πληθωρισμός υγιών επενδύσεων σε ΑΠΕ, ωθώντας προς τα κάτω τις τιμές στο χρηματιστήριο ενέργειας, καθώς τα αιολικά και τα φωτοβολταικά έχουν μηδενικό κόστος καυσίμου. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο στόχος μας για το 2030 είναι συμμετοχή των ΑΠΕ κατά 80% στην ηλεκτροπαραγωγή. Μήπως άραγε θα μπορούσε να επιτευχθεί νωρίτερα;
Σήμερα, έχουμε μια τεράστια ουρά επενδύσεων, για τις οποίες τελικά δεν ξέρουμε ποια θα έπρεπε να μπει πρώτη στο σύστημα. Κανονικά θα έπρεπε να προηγείται αυτός που είναι σε θέση να απελευθερώσει ηλεκτρικό χώρο. Ο έχων δηλαδή συνδεδεμένο στο φωτοβολταϊκό του μια μπαταρία. Και ως γνωστόν το 50% ενός έργου ΑΠΕ με μπαταρία ισούται με νέο ηλεκτρικό χώρο. Από τα 20 MW ενός φωτοβολταϊκού με μπαταρία, τα 10 MW ισοδυναμούν με μη καταναλισκόμενη ενέργεια που αποθηκεύεται, ώστε να διατεθεί στο σύστημα τα βράδια.
Καλά θα πει κάποιος. Και πώς θα μειωθεί όλη αυτή η «ουρά» των δεκάδων GW με όρους σύνδεσης, που σήμερα περιμένουν στην πόρτα; Με τη συμμετοχή των ώριμων έργων, (με όρους σύνδεσης) στους διαγωνισμούς για φωτοβολταϊκά με μπαταρία, ισχύος 2 GW, είναι η απάντηση. Η πληθώρα όλων αυτών των επενδυτών και «επενδυτών» θα έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τα νέα έργα με σύστημα αποθήκευσης που τόσο πολύ ανάγκη έχει το σύστημα, συνυπολογίζοντας φυσικά λόγω της μπαταρίας ένα κόστος υψηλότερου του αρχικού τους προϋπολογισμού
Και αν γκρινιάξουν, θεωρώντας ότι δεν βγαίνουν και ζητήσουν να επιδοτηθούν για την μπαταρία επειδή μεγαλώνει το ρίσκο τους; Η απάντηση είναι ότι δεν υφίσταται επένδυση ΑΠΕ χωρίς ρίσκο.
Η κυβέρνηση πρέπει να δώσει λύση στο πρόβλημα του ηλεκτρικού χώρου, ακόμη και αν χρειαστεί κάποιοι να δυσαρεστηθούν. Κάποτε πρέπει να τελειώνουμε με αυτό το «αστείο» των ΑΠΕ που για κάποιο λόγο δεν γίνονται ποτέ, αλλά και όσων βιοπορίζονται από μελέτες για φωτοβολταϊκά για λογαριασμό «επενδυτών» που απλώς δεσμεύουν χώρο, χωρίς να νοιάζονται να επενδύσουν.
