Συνεχίζουν και σήμερα την έντονα ανοδική τους πορεία οι τιμές του φυσικού αερίου στον απόηχο του "παγώματος" του αγωγού Nord Stream 2 από τη Γερμανία καθώς και των τελευταίων κινήσεων της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Τη Δευτέρα, η τιμή του φυσικού αερίου (προθεσμιακά συμβόλαια Μαρτίου) είχε διαμορφωθεί στα 72,5 ευρώ/μεγαβατώρα, ενώ σήμερα έχει εκτιναχθεί σχεδόν στα 88 ευρώ. Οι απώλειες για την ελληνική οικονομία είναι δυσβάστακτες, καθώς, όπως έχει υπολογίσει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Θ. Σκυλακάκης,για κάθε 10 ευρώ αύξησης της μέσης ετήσιας τιμής φυσικού αερίου η ελληνική οικονομία χάνει 600 εκατ. ευρώ.
Εκφράζονται φόβοι ότι η Ρωσία θα προσπαθήσει να «πνίξει» την αγορά φυσικού αερίου με περαιτέρω μείωση των εξαγωγών στην Ευρώπη, που ήδη έχει ιστορικά χαμηλά αποθέματα.
Σχετικές απειλές της Μόσχας ήλθαν χθες από τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, που σήμερα είναι αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας. Όπως έγραψε στο Twitter: «Ο Γερμανός καγκελάριος, Όλαφ Σολτς εξέδωσε διάταγμα για να σταματήσει η πρόοδος της πιστοποίησης του αγωγού Nord Stream 2. Λοιπόν: Καλωσήλθατε στον θαυμαστό, νέο κόσμο όπου οι Ευρωπαίοι θα πληρώνουν πολύ σύντομα 2.000 δολ. για 1.000 κυβικά φυσικού αερίου»! Σημειώνεται ότι σήμερα η τιμή είναι στα 800 δολ.
Πάντως, στην αγορά του αργού πετρελαίου η εικόνα είναι αρκετά διαφορετική, καθώς το μπρεντ και το αμερικανικό αργό βρίσκονται σε τροχιά μικρής πτώσης σήμερα, και βρίσκονται περίπου στα 94 και τα 92 δολ. το βαρέλι και κρατώντας απόσταση από τα υψηλά επταετίας, όπου είχαν βρεθεί τις προηγούμενες ημέρες και από το επίπεδο των 100 δολ. το βαρέλι.
Ιδιαίτερα σημαντική για την αποκατάσταση σχετικής ηρεμίας στην αγορά ήταν η δομή των κυρώσεων που ανακοίνωσε χθες ο πρόεδρος Μπάιντεν με στόχο, όπως τόνισε ο Αμερικανός πρόεδρος, να περιορισθούν στο ελάχιστο δυνατό τα προβλήματα που θα μπορούσαν να προκληθούν στον εφοδιασμό της αγοράς.
Παράλληλα, όμως, η αγορά πετρελαίου έχει την προσδοκία ότι οι διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην άρση των κυρώσεων στη χώρα, ώστε σταδιακά να επανέλθουν οι εξαγωγές του Ιράν σε υψηλότερα επίπεδα και να ανακουφισθεί η έλλειψη προσφοράς.
