Το κόστος του πράσινου υδρογόνου θα μειωθεί σε αντίστοιχα επίπεδα με αυτά του LNG μέσα στην επόμενη δεκαετία, σύμφωνα με την Engie SA.
«Το πράσινο υδρογόνο δεν αποτελεί μία οικονομική επιλογή σε ό,τι αφορά τις αντίστοιχες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) αυτή τη στιγμή, αλλά τα δεδομένα αυτά θα αλλάξουν ριζικά την επόμενη δεκαετία», τόνισε ο Τομάς Μποντλώ, ανώτατο στέλεχος της γαλλικής Engie SA σε πρόσφατη συνέντευξή του, προσθέτοντας πως «το πράσινο υδρογόνο αποτελεί κύριο συστατικό της μελλοντικής στρατηγικής της Engie».
Το ενδιαφέρον των επενδυτών και των εταιρειών στο υδρογόνο, το οποίο χαρακτηρίζεται ως «πράσινο» όταν υγροποιείται μέσω ηλεκτρόλυσης από αιολική ή ηλιακή ενέργεια, έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, δεδομένης της μετάβασης του πλανήτη σε ένα μέλλον net-zero εκπομπών, ενώ έχει επιταχυνθεί λόγω της αναγκαιότητας απεξάρτησης της Ευρώπης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Αν και η καθαρή αυτή μορφή ενέργειας βρίσκεται ακόμα «στα γεννοφάσκια της», 35 χώρες ανά τον κόσμο έχουν ήδη δημιουργήσει πλάνο παρασκευής και χρήσης πράσινου υδρογόνου, ενώ 17 έχουν ήδη ξεκινήσει την κατασκευή των αντίστοιχων υποδομών, μειώνοντας το κόστος της ηλεκτρόλυσης, σύμφωνα με το BloombergNEF.
H παγκόσμια ενεργειακή κρίση έχει αυξήσει τη ζήτηση για ΑΠΕ στην Ασία και τη μετάβαση από τους υδρογονάνθρακες. Μέρος του προγράμματος επέκτασης της Engie Asia θα συμπεριλαμβάνει την προώθηση λύσεων πράσινου υδρογόνου στους πελάτες, το οποίο θα παράγεται στην Αυστραλία.
«Κάποτε προσεγγίζαμε εμείς τους πελάτες μας. Τώρα μας παίρνουν τηλέφωνο αυτοί και ζητούν επιτάχυνση αλλά και επέκταση των σχεδίων μας», τόνισε ο Μποντλώ.
Σημειωτέον πως η Engie επένδυσε στο πρότζεκτ ανανεώσιμου υδρογόνου στην περιοχή Pilbara της δυτικής Αυστραλίας τον προηγούμενο μήνα ονόματι «Yuri», του οποίου η πρώτη φάση αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2024. Η εταιρεία μελετά σχέδια επέκτασης των επιχειρηματικών της δραστηριοτήτων στη Μαλαισία και τις Φιλιππίνες λόγω της συμφέρουσας νομοθεσίας των χωρών αυτών.
Η υγροποίηση του υδρογόνου αποτελεί «δίλημμα», αφού χρειάζεται σημαντικά ποσά ενέργειας, σύμφωνα με τον Μποντλώ. Η όλη επεξεργασία είναι ακριβή και χρησιμοποιεί πάνω από το 30% της συνολικής παραγόμενης ενέργειας, σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ. Παράλληλα, το συγκεκριμένο καύσιμο είναι αραιότερο από το LNG, οπότε η μεταφορά του σε μεγάλες ποσότητες θα χρειαστεί επένδυση σε μεγαλύτερους στόλους και νέες υποδομές.
Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, το BloombergNEF αναμένει πως το κόστος της υγροποίησης και της μεταφοράς πράσινου υδρογόνου από την Αυστραλία στην Ιαπωνία μέχρι το τέλος της δεκαετίας θα κυμανθεί περίπου στα $30/εκατομμύριο BTU, σχεδόν υπερτριπλάσιο ποσό σε σχέση με τα μακροπρόθεσμα συμβόλαια LNG, αλλά σχετικά κοντά στις τρέχουσες τιμές spot.
Όσο για τον Μποντλώ, υπογραμμίζει πως «δεν πρέπει να μην επενδύσουμε στο πράσινο υδρογόνο και στις υπόλοιπες νέες τεχνολογίες. Όταν αυτές εξελιχθούν, τότε θα γίνουν φθηνότερες και η αγορά θα αλλάξει».
