«Ο Έλoν ανακοίνωσε τις προάλλες ότι με υποστηρίζει και δεν το ήξερα καν, το διάβασα κι εγώ, δεν μου το είχε πει. Αλλά θα μου δίνει 45 εκατομμύρια δολάρια τον μήνα. Τον μήνα. Και λίγο πριν του είχα τηλεφωνήσει για να τον ρωτήσω τι κάνει και ούτε το ανέφερε. Άλλοι σου δίνουν δύο δολάρια και πρέπει να τους βγάλεις για φαγητό. Όχι, είναι πραγματικά σπουδαίος. Στα αλήθεια είναι!».
Εδώ γεννιέται ένας πολιτικός έρωτας. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον ιδιοκτήτη της αυτοκινητοβιομηχανίας Tesla, της διαστημικής SpaceΧ και της πλατφόρμας X, πρώην Twitter. Ο Έλον Μασκ δεν είναι απλώς ένας μέγας χορηγός του πρώην προέδρου. Είναι ένας συνοδοιπόρος στον δρόμο για να ξανακάνουν, όπως λένε, «μεγάλη ξανά την Αμερική.»
Ο Μασκ ήταν από τους πρώτους που πόσταρε τις ευχές του για τον Τραμπ μετά την επίθεση εναντίον του και εξέφρασε ταυτόχρονα την πλήρη πολιτική και οικονομική του υποστήριξη. Ανέλαβε τον ρόλο του άτυπου ταμία της προεκλογικής εκστρατείας, υποσχόμενος να μαζεύει μαζί με τους φίλους του 45 εκατομμύρια δολάρια για να ξανακάνει τον Τραμπ πρόεδρο. Αυτός που σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις του ψήφιζε πάντα Δημοκρατικούς.
Η επιστήμη ως μενού αλα καρτ
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει παράδοξο. Ο Μασκ εκμεταλλεύθηκε από τους πρώτους την κλιματική αλλαγή και την στοχοποίηση ως πρώτων υπευθύνων των ρύπων από κινητήρες καύσης, επενδύοντας στην ηλεκτροκίνηση σε εποχές που ο Τραμπ συνέχιζε να αποκαλεί τις επιστημονικές μελέτες για το φαινόμενο του θερμοκηπίου «σαχλαμάρες» και να τις αποδίδει σε σκοτεινά κίνητρα. Τώρα ο Τραμπ, σχεδόν απολογούμενος, προσπαθεί να εξηγήσει ότι δεν διαφωνούν πραγματικά επί του θέματος.
«Δεν αντιπαθώ τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Είχα κι εγώ. Τα έχω οδηγήσει. Αλλά δεν είναι για όλους. Κάποιοι είναι αναγκασμένοι να οδηγούν μεγάλες αποστάσεις».
Το θέμα ήταν λοιπόν πρακτικό. Ο Τραμπ δεν βρίσκει κακή την ηλεκτροκίνηση. Ούτε θεωρεί αναγκαίο να εξηγήσει πώς γίνεται να θαυμάζει μόνο τα κομμάτια της επιστήμης και της τεχνολογίας που τον βολεύουν, ο πρώην πρόεδρος που αρχικά αμφισβητούσε την ύπαρξη του κορωνοϊού, χλεύαζε τους επιστήμονες και καλούσε τον κόσμο να εμβολιαστεί με χλωρίνη.
Ένα κοινό αφήγημα
Αν βεβαίως το καλοσκεφτεί κανείς, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Αυτό που τους ενώνει είναι το κοινό τους αφήγημα για το αποκαλούμενο αμερικανικό όνειρο. Στην πιο σκληρή του μορφή ίσως, αλλά πάντα λαμπερό. Πάμπλουτοι και οι δύο, ο Μασκ αρκετά περισσότερο, έχουν κατά καιρούς ειρωνευτεί τους ανέργους, τους φτωχούς, τους αποτυχημένους. Ο Τραμπ αρέσκεται να κολακεύει το κοινό του αποκαλώντας τους smart (έξυπνους). Γι' αυτούς είναι φτιαγμένη η πολιτική του, όπως τονίζει σε κάθε ευκαιρία.
«Πρέπει να κάνουμε τη ζωή καλύτερη για τους έξυπνους ανθρώπους. Έχουμε πολλούς έξυπνους ανθρώπους. Θέλουμε να βελτιώσουμε τη ζωή τους. Όσο πιο έξυπνα γίνεται».
Η ματαιοδοξία των δύο, η δίψα για εξουσία, αλλά και η επιδειξιομανία τους δεν τους ενώνει απλώς. Γίνεται και εμπόρευμα. Άκρως περιζήτητο. Πολιτικό στη μια, επιχειρηματικό στην άλλη περίπτωση. Το μήνυμα απλό: «Όποιος θέλει να είναι με τους ισχυρούς, με τους νικητές, με αυτούς που ξέρουν να κερδίζουν, μπορεί να μας ακολουθήσει. Και ίσως κάποτε γίνει σαν εμάς. Αν δεν τα καταφέρει, θα φταίει ο ίδιος».
