Η Ευρώπη ψάχνει απεγνωσμένα να μειώσει το ανθρακικό της αποτύπωμα και ανάμεσα στις υπό εξέταση λύσεις είναι και η αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα υπογείως.
Σε αυτές τις προσπάθειες εντάσσεται ένα δαπανηρό πείραμα, που εκτυλίσσεται στην Νορβηγία, που στόχο έχει να εξαφανίσει ένα μικρό μέρος της βιομηχανικής ρύπανσης της Ευρώπης.
Μέρος ενός δικτύου 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η εγκατάσταση στο Blomoyna της Νορβηγίας πρόκειται να αντλεί διοξείδιο του άνθρακα από ευρωπαϊκά εργοστάσια και να το εναποθέτει σε παρθένο αλατούχο υδροφόρο ορίζοντα βαθιά κάτω από τον βυθό της θάλασσας. Οι πρώτες εγχύσεις θα μπορούσαν να ξεκινήσουν ήδη το 2025 ανοίγοντας το δρόμο για ένα νέο διεθνές εμπόριο βιομηχανικών εκπομπών.
Αυτό συμβαίνει εάν ο ρύπος μπορεί να συλληφθεί στις καπνοδόχους, εάν μπορεί να μεταφερθεί νόμιμα μέσω ενός μη ελεγμένου δικτύου διαμετακόμισης και να αποθηκευτεί αξιόπιστα σε σημαντική κλίμακα. Αυτά είναι μεγάλα «αν», αλλά η απελπισία της Γερμανίας να υποστηρίξει τους κατασκευαστές βοηθά να τροφοδοτήσει τη δυναμική.
«Η υπεράκτια αποθήκευση στη Βόρεια Θάλασσα είναι εγγενώς πιο δαπανηρή από την ξηρά», δήλωσε στο Bloomberg ο Γιενς Μπουρχαρντ, συνεργάτης του Boston Consulting Group με έδρα το Βερολίνο. «Οι λύσεις που συζητούνται αυτή τη στιγμή απειλούν να καταστήσουν την τεχνολογία απαγορευτικά ακριβή».
Ευρωπαϊκό δίκτυο δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα
Ωστόσο, αυτό δεν αποθαρρύνει τους υποστηρικτές ενός ευρωπαϊκού δικτύου δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (ή CCS), συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Η Γερμανία εκπέμπει περισσότερες εκπομπές από τις δύο επόμενες χώρες συνολικά – υπολογίζει τώρα στην τεχνολογία καθώς η βιομηχανική της βάση παλεύει με προκλήσεις από το υψηλό ενεργειακό κόστος έως τον κινεζικό ανταγωνισμό.
Εγκαταλείποντας τις προηγούμενες αντιρρήσεις, η κυβέρνηση του Βερολίνου ρίχνει τώρα το βάρος της στην πρωτοβουλία με την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιηθεί μόνο για βιομηχανικούς τομείς όπως το τσιμέντο, τα λιπάσματα και ο χάλυβας και όχι για αυξημένη χρήση υδρογονανθράκων
Ενώ η Γερμανία μπορεί να θέλει να περιορίσει την τεχνολογία για να δικαιολογήσει μια πολιτική αναστροφή, η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζει ευρύτερη χρήση. Σύμφωνα με το εκτελεστικό σκέλος του μπλοκ, έως το 2050 θα πρέπει να δεσμεύονται έως και 450 εκατομμύρια τόνοι CO2 ετησίως για την επίτευξη μηδενικών στόχων.
Εν μέσω ζητημάτων κόστους και σκοπιμότητας, τα τρέχοντα σχέδια δεν είναι καν κοντά σε αυτούς τους όγκους. Αυτό καθιστά το έργο στη Νορβηγία σημαντικό πείραμα, με επιπτώσεις για τη Γερμανία καθώς και για τις παγκόσμιες βιομηχανίες πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η τεχνολογία περιλαμβάνει πολύπλοκα συστήματα που απομονώνουν το CO2 από τις εκπομπές εργοστασίων. Ο ρύπος στη συνέχεια συμπιέζεται, ξηραίνεται και ψύχεται σε υγρή κατάσταση, ώστε να μπορεί να φορτωθεί σε πλοίο ή να σταλεί μέσω αγωγού σε τερματικό αποθήκευσης όπως αυτό στο Blomoyna.
Σχέδια για 30 μεγάλης κλίμακας κόμβους δέσμευσης παγκοσμίως
Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν σχέδια για περίπου 30 μεγάλης κλίμακας κόμβους δέσμευσης άνθρακα που προσφέρουν μεταφορά και αποθήκευση, σύμφωνα με το Bloomberg. Οι περισσότερες συνδέονται με εταιρείες ορυκτών καυσίμων και μόνο λίγες είναι υπό κατασκευή ή σε προχωρημένη ανάπτυξη.
Το έργο Longship της Νορβηγίας, αξίας 27 δισεκατομμυρίων κορωνών (2,6 δισεκατομμύρια δολάρια) πρόκειται να είναι ο πρώτος σε λειτουργία κόμβος CCS. Ο τερματικός σταθμός λήψης στο Blomoyna θα συγκρατεί το διοξείδιο του άνθρακα σε 12 δεξαμενές, καθεμία ικανή να χωρέσει 8.000 κυβικά μέτρα. Στη συνέχεια, το υγροποιημένο αέριο θα μεταφερθεί μέσω αγωγού σε μια δεξαμενή 2,6 χιλιομέτρων κάτω από τον πυθμένα της Βόρειας Θάλασσας.
Οι νορβηγικές αρχές επέστρεψαν στο σχέδιο, αφού απέτυχαν να αναπτύξουν επιτυχώς την τεχνολογία σε δύο εγκαταστάσεις φυσικού αερίου πριν από μια δεκαετία.
Ελεγχόμενο από την Equinor ASA, τη Shell Plc και την TotalEnergies SE, το στοιχείο μεταφοράς και αποθήκευσης του κόμβου CCS Northern Lights στοχεύει να συνδέσει τον τερματικό σταθμό Blomoyna και τη δεξαμενή του στη Βόρεια Θάλασσα μέσω πλοίου με βιομηχανίες σε όλη την Ευρώπη. Το πρώτο από τα τέσσερα πλοία πρόκειται να παραδοθεί το επόμενο έτος.
Στο Blomoyna, οι εργασίες έχουν τελειώσει κατά 90%. Τον Μάρτιο, το τελευταίο σκέλος ενός αγωγού μεταφοράς μήκους 100 χιλιομέτρων θα τοποθετηθεί στη δεξαμενή.
Ωστόσο, ο τομέας είναι γεμάτος αποτυχημένες πρωτοβουλίες και το κόστος για τους χρήστες παραμένει μεγάλο εμπόδιο. Παρόλα αυτά, ορισμένοι κατασκευαστές είναι έτοιμοι να κάνουν το βήμα. Στις αρχές του περασμένου έτους, η INEOS Group Holdings SA του Ηνωμένου Βασιλείου και η γερμανική Wintershall Dea AG ήταν οι πρώτες που μετέφεραν άνθρακα πέρα από τα εθνικά σύνορα — από το Βέλγιο στη Δανία.
Εάν όλα πάνε καλά, η Νορβηγία αναμένει να βρεθεί στο επίκεντρο μιας αυτοσυντηρούμενης αγοράς μέσα σε μια δεκαετία και οι βιομηχανικοί ρυπαίνοντες της Ευρώπης θα έχουν σανίδα σωτηρίας για την εποχή των χαμηλών εκπομπών άνθρακα.
Πηγή: ot.gr
