Στην οικονομική πρωτεύουσα της Γερμανίας, την Φρανκφούρτη, η προσδοκία ότι επιτέλους κάτι γίνεται έχει εκτοξευτεί. Πριν από ένα εξάμηνο δεν τολμούσε κανείς να μιλήσει στην χώρα για ένα επενδυτικό σχέδιο τόνωσης της οικονομίας. Μόλις πριν από μια εβδομάδα άρχισε κάτι να ακούγεται για ένα σχέδιο ύψους 200 δισεκατομμυρίων και την Πέμπτη σε λιγότερο από 4 ημέρες, είχε ήδη ανέβει στα 900 δισεκατομμύρια ευρώ. Αύριο μπορεί να ξεπεράσει το 1 τρισεκατομμύριο. Ποιος ξέρει.
Υπάρχει μια ανησυχία ότι μπορεί ο εν αναμονή καγκελάριος Φρίντριχ Μέρτς να μην βρει τις απαραίτητες ψήφους, των δύο τρίτων για να εγκριθεί μια τέτοια αλλαγή, αλλά και αυτή περιορίζεται από την ορμή των πραγμάτων. Υπήρχε τόση οργή σε τόσο μεγάλο κομμάτι της γερμανικής επιχειρηματικότητας, από την ολιγωρία και την άρνηση του συνασπισμού που κυβέρνησε την χώρα από το 2021 να βρει λύση για θέματα όπως οι υψηλές τιμές της ενέργειας, που όλοι στοιχηματίζουν ότι με κάποιο τρόπο θα βρεθούν οι ψήφοι. Πολλές επιχειρήσεις δεν το κρύβουν, ότι ετοίμαζαν την μετεγκαταστασή τους στις ΗΠΑ, επιχειρώντας να εκμεταλλευτούν τα κίνητρα της προηγούμενης διοίκησης Μπάιντεν. Τώρα έχει αλλάξει αυτή η κατάσταση. Ακόμα και τις αυξημένες αμυντικές δαπάνες δύσκολα θα τις δούμε να γίνονται αμερικανικά όπλα. Το πιθανότερο είναι να γίνουν ευρωπαϊκές συμπαραγωγές, ενώ πολλοί εκφράζουν την προχωρημένη άποψη ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν χρήση κάποια εργοστάσια αυτοκινήτων και να παράγουν αντ’ αυτών πολεμικό υλικό.
Γενικά οι Γερμανοί αλλάζουν προσανατολισμό. Ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα, που για χρόνια βρίσκονταν εκτός του επενδυτικού τους ραντάρ, επιστρέφουν ξανά. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι το θεωρητικό πλάνο της «μεγάλης ηλεκτρικής διασύνδεσης» που θα συνέδεε την Ελλάδα με την Γερμανία, αναθερμαίνεται. Όταν και αν ολοκληρωθεί θα αλλάξει την ενεργειακή θέση της χώρας, ενοποιώντας το ελληνικό ηλεκτρικό σύστημα με το κεντροευρωπαικό. Σκέφτονται και δρομολογούν και άλλες επενδύσεις στην Ελλάδα, με μικρότερο αλλά εξίσου σημαντικό αποτύπωμα.
Μετά από μια υπερδεκαετή περίοδο επενδυτικής απάθειας και αυστηρού δημοσιονομικού πλαισίου, οι Γερμανοί δείχνουν να «ξύπνησαν». Το «ότι χρειαστεί» (whatever it takes), που είχε ακουστεί παλαιότερα από τον Ντράγκι σώζοντας το ευρώ, τώρα το ακούς από πολλά Γερμανικά χείλη.
Ακόμα και η σημαντική, η μεγαλύτερη από το 1990 ημερήσια αύξηση του κόστους δανεισμού που σημειώθηκε την περασμένη Τετάρτη λόγω του επενδυτικού προγράμματος «μαμούθ», δεν μπορεί να τους εμποδίσει. Άλλωστε το επιτόκιο του γερμανικού δεκαετούς παραμένει πολύ χαμηλότερο από το αντίστοιχο ομόλογο των ΗΠΑ ή της Μεγάλης Βρετανίας, σημάδι ότι η αγορά έλεγε στους Γερμανούς πολιτικούς εδώ και καιρό ότι είχαν τα περιθώρια να το κάνουν. Η επιστροφή της γερμανικής οικονομίας στην «ζωή» μπορεί να ξυπνήσει το ευρωπαικό οικοδόμημα, αλλάζοντας το οικονομικό και γεωπολιτικό «παιχνίδι»..
