Είναι κουραστικό και βασανιστικό πολλές φορές να παρακολουθείς την «ενηλικίωση» μιας χώρας. Ακόμα και αν τελικά, σχεδόν πάντα, μας δικαιώνει. Όποιος έφυγε από την χώρα το 2013 εν μέσω αποκλεισμού δρόμων και εργοταξίων κατά της επένδυσης εξόρυξης χρυσού στην Χαλκιδική και γύριζε στις μέρες μας στην χώρα, θα έτριβε τα μάτια του. Θα σκέφτονταν δεν μπορεί να είναι η ίδια χώρα. Οι ίδιοι άνθρωποι που «υποπτεύονταν» περιβαλλοντικά ή άλλα εγκλήματα και κυκλοφορούσαν με μαύρες σημαίες προπηλακίζοντας όποιον διαφωνούσε, να γίνονται μάρτυρες ανάπτυξης μιας τεράστιας επένδυσης, με οφέλη τοπικά και εθνικά. Με ένα οικονομικό αποτύπωμα, σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ της τάξεως των 550 εκατ. ευρώ ετησίως, από τα οποία 210 εκ. ευρώ αφορούν αμοιβές εργαζομένων και άλλα 200 εκ. ευρώ φόροι, τέλη και εισφορές. Οι εξαγωγές που πραγματοποιούνται από τα μεταλλεία ξεπερνούν τα 480 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο, χιλιάδες θέσεις εργασίας (8.600) δημιουργούνται, ενώ η συμβολή στο ΑΕΠ της Κεντρικής Μακεδονίας είναι της τάξεως των 340 εκ. ευρώ.
Όσοι φώναζαν ότι στον νομό Χαλκιδικής θα πληγεί ο τουρισμός έχασαν. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο κύκλος εργασιών του τουρισμού το 2023 ήταν αυξημένος κατά 44% σε σχέση με το 2019, ενώ στον κλάδο της εστίασης η μεταβολή ανέρχεται σε +52%. Στην πράξη φάνηκε ότι η ανάπτυξη των μεταλλείων και οι εξορύξεις χαλκού και χρυσού μπορούν να γίνονται σε αρμονία με τις υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητες μιας περιοχής.
Είμαστε προφανώς τυχεροί που πέσαμε σε κάτι επίμονους Καναδούς επενδυτές, άλλοι στην θέση τους θα είχαν φύγει τρέχοντας. Αυτοί όχι έμειναν, αλλά θέλουν να επενδύσουν και άλλο. Να κάνουν δηλαδή το προφανές, να καθετοποιήσουν την παραγωγή τους. Αντί να βγάζουν από την γη μετάλλευμα και ανεπεξέργαστο να το εξάγουν (60% στην Κίνα) όπως κάνουν τώρα, να το μεταποιούν και να κερδίζει η χώρα προστιθέμενη αξία εξάγοντας ή διακινώντας εγχωρίως ένα πλήρως ελληνικό παραγόμενο προϊόν. Σε μια κανονική χώρα, τώρα που οι τοπικές κοινωνίες είδαν τα οφέλη, θα περίμενε κανείς η κεντρική εξουσία θα έσπευδε να διευκολύνει την επένδυση, δημιουργώντας ακόμα περισσότερες θέσεις εργασίας, ακόμα περισσότερο πλούτο στην περιοχή.
Οι ευκαιρίες στην εποχή μας, που τα πάντα είναι ρευστά και απρόβλεπτα, είναι για αυτούς που διαθέτουν ισχυρά αντανακλαστικά και πολίτες ενημερωμένους. Η χώρα έχει κάνει μεγάλα βήματα σε πολλά πράγματα από το 2013, αλλά ακόμα είναι έτοιμη να θυμηθεί το φοβικό της παρελθόν. Δείτε τις κινητοποιήσεις στην Χίο και στους Μολάους για την προσέλκυση επενδυτών για την εξόρυξη αντιμονίου, ενός ακόμα πολύτιμου μετάλλου, από αυτά που δεν διαθέτει η Ευρώπη και βρίσκονται σε έλλειψη παγκοσμίως. Οι διαγωνισμοί βγήκαν στον αέρα πριν ενημερωθούν οι πολίτες, πριν πάρουν το πάνω χέρι οι «ευαίσθητοι» των περιοχών και απειλούν με νέες «σκουριές» του 2025. Η χώρα έχει πληρώσει πολλές φορές στο παρελθόν την επενδυτική τοξικότητα. Δεν ξέρω, όμως, αν σε αυτή την φάση έχουμε το περιθώριο να συμπεριφερθούμε όπως παλιά..
