Πριν από μερικές μέρες μια από τις μεγάλες τράπεζες της χώρας χρειάστηκε να εκδώσει σε λίγες ώρες πάνω από 1.000 εγγυητικές επιστολές, πολλών εκατομμυρίων ευρώ για τη συμμετοχή εταιρειών σε έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Η ίδια τράπεζα, η Eurobank, εκτιμά ότι οι προγραμματισμένες επενδύσεις στην ενέργεια για τους επόμενους μήνες ξεπερνούν τα 12,4 δισ. ευρώ. Ο κλάδος είναι πλέον μακράν ο πιο «καυτός» της ελληνικής οικονομίας, σε επενδύσεις κάθε είδους, από δίκτυα και αποθήκευση, μέχρι ανάπτυξη έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, αλλά και επενδύσεις σε συμβατικότερες τεχνολογίες όπως σε νέες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Ολα αυτά γίνονται ταυτόχρονα, σε μια οικονομία που διψά για φτηνή ενέργεια.
Τσάμπα καθυστερήσεις
Θα περίμενες κανείς ότι μπροστά στην ορμή που παρατηρείται, θα είχες ένα κράτος που θα προσπαθούσε, αν όχι να τρέξει τον χορό, τουλάχιστον να ακολουθήσει. Εις μάτην. «Τσάμπα» καθυστερήσεις λόγω ελλείψεων σε θεσμικό πλαίσιο (αποθήκευση ενέργειας, θαλάσσια αιολικά), αλλά και «πανάκριβα» από πλευράς κόστους εμπόδια στην ανάπτυξη δρομολογημένων επενδύσεων αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων.
Επιπλέον το τελευταίο διάστημα παρατηρείται ότι το επίσημο κράτος, με όλες τις μορφές του, προσχωρεί σε στερεοτυπικές αντιλήψεις που υπάρχουν σε ένα μικρό κομμάτι της κοινωνίας, ότι η ανεμογεννήτρια ή το ηλιακό πάνελ βλάπτει το περιβάλλον. Είναι η ίδια ομάδα ανθρώπων, που δηλώνουν προοδευτικοί, αλλά «λατρεύουν» τον λιγνίτη και ας καταστρέφει αποδεδειγμένα περιβαλλοντικά ολόκληρες περιοχές.
Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά δεν γίνονται απλά ξεκάθαρα, με μια απόφαση ή με έναν νόμο που θα απαγορεύει γενικώς αυτές τις επενδύσεις ή θα τις επιτρέπει. Ούτε καν με την επίσπευση του χωροταξικού για τις ΑΠΕ. Γίνεται με τον πλέον δαπανηρό και αποκρουστικό τρόπο για έναν επενδυτή, μέσω της γραφειοκρατίας.
Το περιτύλιγμα
Ο καλύτερος τρόπος για να μην κάνεις τίποτα, είναι να βρεις ένα ωραίο περιτύλιγμα δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος. Βάζεις μπροστά εντυπωσιακούς τίτλους, όπως «Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες» και αρχίζεις να αποκλείεις γενικώς περιοχές από την ανάπτυξη ΑΠΕ. Ερχονται και εκλογές, εθνικές και περιφερειακές και μόλις οι ψηφοφόροι πιέσουν, οι πολιτικοί νιώθουν καθήκον τους να μπλοκάρουν. Φτάνουν μάλιστα σε τέτοιο μέγεθος όλες αυτές οι οριζόντιες απαγορεύσεις που οδηγούν σε αποκλεισμό από την εγκατάσταση αιολικών πάρκων σχεδόν το σύνολο της επικράτειας. Θα ήταν πιο τίμιο, να πούμε ξεκάθαρα: Δεν θέλουμε τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στη χώρα μας.
Στις αρχές Νοεμβρίου ο επικεφαλής του ομίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ Γιώργος Περιστέρης, το είχε πει ξεκάθαρα. «Τα αιολικά έχουν τεθεί υπό διωγμό» τόνισε, ενώ δεν δίστασε να πει ευθέως ότι την τοπική αυτοδιοίκηση δεν την ενοχλεί η μόνιμη αυθαίρετη δόμηση όπως στα ρέματα, η καταπάτηση των δασών, αλλά την ενοχλεί η ανεμογεννήτρια.
Ολα αυτά γίνονται τη στιγμή που παράγεται ήδη πάμφθηνη ενέργεια από τις εγκατεστημένες ΑΠΕ που φτάνουν τα 10 GW, συμβάλλοντας καθοριστικά στη μειωμένη δαπάνη ενέργειας, ακόμα και σε περίοδο στρεβλώσεων όπως η τωρινή. Και βρίσκονται υπό σχεδίαση ή κατασκευή άλλα 10 GW. Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει άμεσα το κράτος είναι εάν τα θέλει. Δεν μπορεί να επικοινωνούν οι πολιτικοί ότι θα εξάγουμε ενέργεια στη Γερμανία και την Αυστρία και να μην μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα παραχθεί άφθονη φθηνή ενέργεια με ασφάλεια εγχωρίως.
