Όσοι θεωρούν ότι οι φόροι στην Ελλάδα είναι αρκετά χαμηλοί και επιδέχονται αυξήσεων πρέπει λογικά να ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Οχι μόνο τώρα, αλλά τα τελευταία 13 χρόνια.
Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα δόθηκε μια μεγάλη οικονομική βοήθεια από το εξωτερικό, προκειμένου να πατήσει στα πόδια της. Το δικό μας μερτικό σε αυτή την προσπάθεια, όσων κατοικούσαν στην Ελλάδα, ήταν οι αυξημένες στα όρια του παραλόγου φορολογικές υποχρεώσεις. Διπλοί και τριπλοί φόροι για το ίδιο εισόδημα. Ποσά εξανεμίζονταν, προκειμένου να κρατηθούν όρθια τα δημόσια ταμεία. Κατά καιρούς, μέσα στην οικονομική μας ανέχεια, με τα λεφτά μας δίναμε τη δυνατότητα σε λαϊκιστές πολιτικούς να κάνουν το κομμάτι τους.
Οι υψηλοί φόροι
Ολα αυτά, δηλαδή οι υψηλοί φόροι, με το τέλος των Μνημονίων, πιστέψαμε ότι θα τελειώσουν σταδιακά. Και πράγματι, η χώρα πήρε ανάσα την τελευταία τετραετία από τη λελογισμένη μείωση κάποιων φόρων. Οι πολίτες της ανέπνευσαν και άρχισαν να κάνουν ξανά όνειρα για το μέλλον τους. Και πριν η δουλειά των πολιτικών μείωσης των φόρων ολοκληρωθεί, αυτοί άρχισαν να θυμούνται το γνωστό γαϊτανάκι, ποιος πληρώνει και τι και από πού θα βρούμε ξανά χρήματα για να κάνουν εκ νέου το κομμάτι τους. Η απάντηση σε όλους αυτούς είναι πολύ εύκολη. Ολοι πληρώνουμε ακόμα πάρα πολλά. Πολύ περισσότερα από τις υπηρεσίες που απολαμβάνουμε από το κράτος, που - και - αυτοί έχουν δημιουργήσει.
Οι μισθωτοί;
Πριν από μερικές εβδομάδες συζητούσαμε την έκθεση του ΟΟΣΑ και οι ίδιοι που λένε σήμερα ότι πρέπει να αυξηθούν οι φόροι ανησυχούσαν για το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών. Δεν λένε κουβέντα όμως για τη μείωση της φορολογίας των μισθωτών, που αφορά τους ανθρώπους της εργασίας για τους οποίους υποτίθεται κόπτονται.
Μιλάνε για αυξήσεις μισθών και αυτή τη στιγμή αν δώσει μια επιχείρηση μια αύξηση σε έναν υπάλληλό της, περίπου το 40% της δαπάνης θα πάει στο κράτος. Οχι στην τσέπη του εργαζομένου.
Δεν καταλαβαίνουν ότι σε μια οικονομία που διψά για επενδύσεις, που βρίσκεται λόγω της χαμένης δεκαετίας με λιγότερες επενδύσεις κατά 100 δισ. ευρώ, πρέπει να κάνει κάτι γενναίο για να τις προσελκύσει. Προφανώς πρέπει να έχει έναν χαμηλό φορολογικό συντελεστή. Το 22% με το οποίο φορολογούνται οι επιχειρήσεις είναι κοντά στον μέσο όρο του ΟΟΣΑ. Θα έπρεπε να συζητάμε πώς θα πάμε πιο κάτω για να γίνουμε ανταγωνιστικότεροι. Οχι να αυξήσουμε και αυτόν των μερισμάτων.
Φόροι για τον τουρισμό
Μιλάνε για μειώσεις στους φόρους κατανάλωσης, όταν γνωρίζουν ότι το πρώτο μεγάλο πρόβλημα που βρήκαν οι θεσμοί στην Ελλάδα είναι ότι δεν εισπράτταμε σχεδόν τίποτα από τον τουρισμό. Από τη μείωση του ΦΠΑ σε βασικά είδη, ποιος θα επωφεληθεί περισσότερο, ο μέσος Ελληνας ή οι 30 εκατομμύρια επισκέπτες μας κάθε χρόνο και οι επιχειρήσεις που κερδίζουν από τη φιλοξενία τους; Ποιον άλλο τρόπο προτείνουν όσοι συστήνουν αυξήσεις φόρων για να εισπράττονται τα κρατικά έσοδα από τον τουρισμό;
Είναι πράγματι άδικοι οι έμμεσοι φόροι γιατί πλήττουν οριζόντια τους πάντες - πλούσιους και φτωχούς. Αλλά είναι το ίδιο άδικοι οι πολύ υψηλοί άμεσοι φόροι.
Το τελευταίο, πριν από το επόμενο αφήγημά τους, είναι η έκτακτη φορολόγηση των μεγάλων εταιρειών. Αυτοί που λένε ότι κυβέρνησαν και γνωρίζουν προτείνουν νέα μόνιμα μέτρα πολλών δισεκατομμυρίων, με χρηματοδότηση από έκτακτες πηγές. Ποιος θα τις κάνει δεκτές στην ΕΕ;
Τα φετινά υπερκέρδη των πετρελαϊκών ποιος εξασφαλίζει ότι θα υπάρχουν και του χρόνου, για να συνεχίσει το μέτρο που ονειρεύονται;
Δεν λέω, «λιώστε τους». Ταράξτε τις στη φορολογία όλες αυτές τις εταιρείες. Του χρόνου όμως τι και από πού θα πάρουμε για να συνεχίσουμε να μοιράζουμε;
