Όσοι δεν κατάλαβαν πώς φτάσαμε στο εκλογικό αποτέλεσμα στις 21 Μαΐου, το αντιλήφθηκαν με το παραπάνω στο τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Πώς γίνεται, με αυτή τη φτώχεια που μας είπαν ότι υπάρχει προεκλογικά τα κόμματα που ηττήθηκαν, να μη βρίσκεις όχι κρεβάτι ξενοδοχείου ή Airbnb να γείρεις, αλλά ούτε καρέκλα καφενείου να κάτσεις να ξαποστάσεις; Πώς γίνεται οικογένειες να πηγαίνουν για ένα τριήμερο σε ένα κοντινό νησί και το πλοίο να «βουλιάζει» από τον κόσμο, όταν το ατομικό εισιτήριο μιας διαδρομής κάνει 25 ευρώ και το αυτοκίνητο 50 ευρώ; Σούμα όλη μαζί η οικογένεια, πηγαινέλα 300 ευρώ. Δεν θα φάνε; Δεν θα πληρώσουν για να μείνουν; Υπήρχε κατάλυμα κάτω από 100 ευρώ και δεν το είδα; Υπήρχε πιθανότητα να φάει κάποιος αν δεν έκανε κράτηση για όλα τα γεύματα; Υπάρχει ξαπλώστρα χωρίς κράτηση; Ούτε αλμυρίκι δεν υπήρχε.
Για όσους έμειναν στην Αθήνα, υπήρχε περίπτωση να φάει κάποιος στην άλλοτε, στα τριήμερα, «έρημη πόλη» αν δεν είχε κάνει κράτηση; Και μάλιστα με χρονοχρέωση. Ένα δίωρο, από τη μιάμιση μέχρι τις τρεισήμισι οι πρώτοι και μετά οι δεύτεροι, πριν αρχίσει η υποδοχή των βραδινών. Για τις τιμές ούτε λόγος. Ό,τι σου χρέωναν πλήρωνες. Και αν δεν ήθελες, υπήρχαν στην ουρά άλλοι για να σου πάρουν την καρέκλα.
Και τα κόμματα της αντιπολίτευσης το ίδιο τροπάρι. Θυμάται κανείς ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μειώσει – προσωρινά έως το τέλος 2023 – τον ΦΠΑ στην εστίαση από το 24%, στο 13%; Σιγά που το θυμάται. Κανονική θολούρα τους έχει πιάσει. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης φοβούνται και να το πουν. Ζητούν μειώσεις των φόρων στην κατανάλωση για να ελαφρυνθούν οι τιμές και ο Μητσοτάκης έχει μειώσει ήδη τον ΦΠΑ (εκτός της εστίασης και στις μεταφορές και στα καταλύματα) και δεν έχουν μειωθεί ούτε ευρώ οι τιμές. Μάλιστα, τους το λέει (στα κόμματα) και δεν καταλαβαίνουν, ότι το «έχω κάνει και δεν αποδίδει», όσο η φοροδιαφυγή παραμένει στα ύψη. Δεν περνούν, τους λέει, οι μειώσεις στην κατανάλωση. Και πώς να περάσουν όταν η κατανάλωση παραμένει στα ύψη. Και αυτός συνεχίζει να κρατά μειωμένους έμμεσους φόρους. Και αυτοί, η αντιπολίτευση, συνεχίζουν να ζητούν τη μείωση των φόρων στην κατανάλωση. Παράνοια.
Κερδισμένοι, οι χιλιάδες μικρομεσαίοι, που προφανώς ωφελούνται από την πολιτική Μητσοτάκη, με την «πολιτική χορηγία» των κομμάτων της αντιπολίτευσης που εστιάζουν στο λάθος θέμα και όχι στην εμφανή παρατεταμένη στήριξη μιας μερίδας της επιχειρηματικότητας και τη φοροδιαφυγή που συνεχίζει να υπάρχει σε αυτούς τους κλάδους.
Προφανώς όλοι αυτοί που τον τελευταίο χρόνο ξοδεύουν, δεν πλούτισαν ξαφνικά. Βλέπουν ωστόσο μια βελτίωση στη ζωή τους. Η προσδοκία για το μέλλον είναι ακόμα μεγαλύτερη. Κάποιοι, πολλοί, ανησυχούν για το νέο-παλιό παραγωγικό πρότυπο που αναπτύσσεται, μέσω αυτής της διαδικασίας. Το χαρακτηρίζουν παρασιτικό, καθώς δεν βασίζεται σε πιο στέρεες πηγές εισοδήματος. Οι ίδιοι θεωρούν ότι η απότομη αύξηση της κατανάλωσης οδηγεί στην επιστροφή του εφιάλτη του μεγάλου ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας. Δεν έχουν άδικο. Απλά η μετάβαση σε ένα καλύτερο παραγωγικό πρότυπο δεν διατάσσεται και δεν μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Η Ελλάδα εμφανίζει πράγματι επενδυτικό κενό, χρειάζεται κεφάλαια, ανταγωνιστικότητα, τεχνογνωσία, επενδύσεις παγίου κεφαλαίου. Οι Έλληνες είναι ξεκάθαρο όμως ότι έχουν την ανάγκη να περάσουν πρώτα καλά, έπειτα από 13 χρόνια μιζέριας. Αν αυτό γίνεται με μια οικονομία σε υπερθέρμανση, που συνεχώς αναπτύσσεται με τα άφθονα ξένα κεφάλαια που συρρέουν στη χώρα, ακόμα καλύτερα για όλους.
