Το μάθατε το τελευταίο ανέκδοτο; Ο Έλληνας ασφυκτιά, λέει, από τον συνωστισμό που προκαλούν οι τουρίστες. Δεν μπορεί να απολαύσει την πόλη του, στριμώχνεται και δεν χαίρεται τις διακοπές του. Και τι προτείνουν οι «ειδικοί»; Να μειώσουμε τον τουρισμό. Πάμε καλά; Εχουμε συναίσθηση για τι πράγμα μιλάμε; Την κακή οργάνωση του κράτους, των περιφερειών, των δήμων, των τουριστικών φορέων τη ρίχνουμε στους τουρίστες; Εχουμε βρει κάποια άλλη σημαντική πλουτοπαραγωγική πηγή και δεν την ξέρουμε; Τόσο πολύ τα κονομήσαμε, που πλέον δεν θέλουμε το άφθονο εισόδημα που δημιουργεί ο εισερχόμενος τουρισμός, επειδή δεν μπορούμε να τον οργανώσουμε σεβόμενοι και τη ζωή των κατοίκων;
Στην Αττική των περίπου 5 εκατομμυρίων κατοίκων έχουμε καταφέρει μετά κόπων και βασάνων να την επισκέπτονται ετησίως (στοιχεία 2022) 6,4 εκατομμύρια τουρίστες. Αυτό τώρα, τα τελευταία χρόνια. Μέχρι πριν από μια πενταετία απλά διέρχονταν από την Αθήνα, επισκέπτονταν την Ακρόπολη, με τελικό προορισμό τα νησιά. Την ίδια ώρα στη Βαρκελώνη των 1,6 εκατομμυρίων κατοίκων οι τουρίστες που την επισκέπτονται κάθε χρόνο ξεπερνούν τα 27 εκατομμύρια. Στην Πράγα των 1,2 εκατομμυρίων κατοίκων οι τουρίστες φτάνουν τα 9 εκατομμύρια, ούτε λόγος για το Άμστερνταμ των 800 χιλιάδων κατοίκων που το επισκέπτονται κάθε χρόνο 20 εκατομμύρια τουρίστες. Αυτά είναι τα μεγέθη με τα οποία πρέπει να συγκριθούμε.
Την ίδια στιγμή, η Αθήνα μπαίνει δυναμικά στον τουρισμό πόλεων και χιλιάδες τουρίστες προγραμματίζουν ένα ταξίδι στην πρωτεύουσα και στις άλλες μεγάλες πόλεις μας. Αντί να έχουμε ωστόσο φροντίσει και οργανώσουμε τα του οίκου μας, εμείς αφήνουμε τους τουρίστες στο έλεος της κριτικής. Σε αυτούς φορτώνουμε τις ευθύνες για τα πούλμαν που άναρχα αναμένουν να τους παραλάβουν από τις Στήλες του Ολυμπίου Διός, για τις ουρές που «πνίγουν» τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου για να εισέλθουν στην Ακρόπολη. Ακόμα και για την αύξηση των ενοικίων στην Αττική πάλι οι τουρίστες φταίνε και ας μην έχουμε κανένα σχέδιο για να μετακινηθούν και να διαχυθεί ο πλούτος που φέρνουν σε ακτίνα πέραν των 800 μέτρων γύρω από το Σύνταγμα. Εκεί τους κρατάμε εγκλωβισμένους, αδύναμοι να οργανώσουμε την επέκταση του τουριστικού προϊόντος. Και αυτό το λέμε υπερτουρισμό και κορεσμό προορισμού και άλλα ευφυολογήματα που παλαιότερα τα άκουγες μόνο από την Αριστερά περί «μονοκαλλιέργειας» του τουρισμού στην οικονομία.
Λύσεις υπάρχουν. Το Άμστερνταμ έχει πάρει εδώ και καιρό μια απόφαση, να σταματήσει τις καμπάνιες διαφημιστικής προβολής και να ανακατευθύνει όλα τα κονδύλια σε δράσεις ενημέρωσης των τουριστών που την επισκέπτονται και τακτοποίησης της πόλης. Τους ενημερώνουν ποια ώρα είναι η κατάλληλη να πάνε στο ένα ή το άλλο μουσείο με σεβασμό πάντα στη ζωή των κατοίκων. Στη Βαρκελώνη έχουν φτιάξει ένα μητρώο κατοικιών Airbnb με συγκεκριμένο εγκεκριμένο αριθμό, βάσει των τουριστών που μπορεί να αντέξουν η πόλη και οι κάτοικοί της. Μπαίνει και εγγράφεται ένα νέο σπίτι όταν διαγραφεί ένα άλλο, με ποσοστώσεις ανά περιοχή. Βάσει αυτού του μητρώου οργανώνονται οι πολιτικές για τα σκουπίδια, τους φόρους, τα τέλη φωτισμού, την ευταξία της πόλης.
Εμείς εδώ τα έχουμε αφήσει όλα στην τύχη τους. Διαταράσσουμε διά της απραξίας μας τον κοινωνικό ιστό της πόλης και μετά βρίζουμε όλοι μαζί τους τουρίστες… και αυτό το λέμε τουριστική πολιτική για την εκμετάλλευση της βασικότερης πηγής εισοδήματος (εξαγωγή υπηρεσιών) της χώρας.
