«Κλειδί» για την αντιμετώπιση και την επιτάχυνση της βιωσιμότητας, είναι τα ανανεώσιμα καύσιμα, όπως σημειώνει η κυρία Λιάνα Γούτα, Γενική Διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Βιομηχανιών Παραγωγής Καυσίμων (FuelsEurope) σε συνέντευξη της στο ceenergynews.com. «Πρώτον, λόγω της ενεργειακής τους πυκνότητας, της ευκολίας αποθήκευσης και μεταφοράς και των υπαρχουσών υποδομών, τα ανανεώσιμα καύσιμα είναι η κύρια βιώσιμη επιλογή για τομείς που δύσκολα απανθρακοποιούνται, όπως η αεροπορία ή η ναυτιλία», σημειώνει.
«Δεύτερον, τα ανανεώσιμα καύσιμα στις οδικές μεταφορές θα μπορούσαν να συνεχίσουν να διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο τόσο στα ελαφρά οχήματα όσο και στα βαρέα οχήματα, ιδίως για χρήσεις όπου η υγρή ενέργεια προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία στους χρήστες. Αποτελούν σημαντικό συμπλήρωμα της ηλεκτροκίνησης και θα μπορούσαν ακόμη και να επιταχύνουν την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές των οδικών μεταφορών. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, τα ανανεώσιμα προϊόντα που χρησιμεύουν ως πρώτη ύλη για βιομηχανικές χρήσεις θα διαδραματίσουν βασικό ρόλο στην απαλλαγή από τον άνθρακα των κρίσιμων βιομηχανικών τομέων και των βιομηχανικών προϊόντων».
Όσον αφορά την ασφάλεια του εφοδιασμού, τονίζει ότι είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η επιτυχής υλοποίηση της Πράσινης Συμφωνίας και των στόχων της για την κλιματική ουδετερότητα θα απαιτήσει τη συμπερίληψη των ανανεώσιμων καυσίμων στις ενεργειακές επιλογές. «Τα ανανεώσιμα καύσιμα θα είναι απολύτως απαραίτητα για την απανθρακοποίηση τομέων, όπως οι τομείς της αεροπορίας και της ναυτιλίας, καθώς και της βιομηχανίας», σημείωσε. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η νομοθεσία της ΕΕ, μέσω του πακέτου Fit for 55, έχει θέσει φιλόδοξους στόχους ξεκινώντας από το 2025 και αυξάνονται σταδιακά έως το 2050. Δεδομένης της σημασίας που έχει δοθεί τελευταία στην ευρωπαϊκή βιομηχανία, αυτά τα ανανεώσιμα καύσιμα πρέπει να αναπτυχθούν και να παραχθούν από την ευρωπαϊκή βιομηχανία μέσω των επενδύσεων που θα πρέπει να υλοποιηθούν». Τι συμβαίνει όμως με το νομοθετικό πλαίσιο; «Το ερώτημα είναι εάν η νομοθεσία δημιουργεί το επιχειρηματικό υπόβαθρο για αυτές τις επενδύσεις στην Ευρώπη και εάν οι ανταγωνιστές σε άλλες περιοχές του κόσμου θα πρωτοστατήσουν στην παραγωγή ανανεώσιμων καυσίμων, αφήνοντας πίσω την Ευρώπη να βασίζεται στις εισαγωγές».
Η κ. Γούτα αναφέρει ότι, με βάση το ισχύον ρυθμιστικό πλαίσιο, οι προβλέψεις της αγοράς για τα υγρά καύσιμα που χρειάζονται στις μεταφορές δείχνουν μείωση της ζήτησης κατά 80% έως το 2050. Επιπλέον, τα ανανεώσιμα καύσιμα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην κυκλική οικονομία, αξιοποιώντας την εγχώρια πρώτη ύλη και την παραγωγή τόσο για βιοκαύσιμα όσο και για συνθετικά καύσιμα. Αυτό ευνοεί τη δημιουργία νέων αλυσίδων αξίας, τονώνει τις τοπικές και περιφερειακές οικονομίες, δημιουργεί νέους βιομηχανικούς κόμβους και τονώνει την ανάπτυξη θέσεων εργασίας.
Υπογράφοντας τη Διακήρυξη της Αμβέρσας, η FuelsEurope ζήτησε μια στρατηγική της ΕΕ για τη μετάβαση των υγρών καυσίμων και προϊόντων. «Μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για ανανεώσιμα καύσιμα και προϊόντα θα ανταποκρινόταν σε έναν διπλό στόχο», δήλωσε η κυρία Γούτα. «Πρώτα από όλα, σε συνέχεια με την Πράσινη Συμφωνία, θα μπορούσε να επιταχύνει την ενεργειακή μετάβαση και ειδικότερα να προωθήσει την προοδευτική αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων με ανανεώσιμα. Αυτό θα συμβάλει στην απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα όλων των τομέων μεταφορών με ταυτόχρονη μείωση του αποτυπώματος άνθρακα των βιομηχανικών δραστηριοτήτων. Ορισμένα συμβατικά διυλιστήρια στην Ευρώπη έχουν ήδη μετατραπεί σε βιοδιυλιστήρια, αντικαθιστώντας το πετρέλαιο με 100% βιώσιμη βιομάζα». «Από την άλλη πλευρά», συνεχίζει, «η στρατηγική θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε γεωπολιτικές προκλήσεις, λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς συνθήκες και τη νέα πιθανή κρίση (για παράδειγμα, έλλειψη ενέργειας, εντάσεις στα σύνορα, διακοπές στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού).
«Μια μακροπρόθεσμη στρατηγική θα μπορούσε να προωθήσει την ηγετική θέση της ΕΕ στην καινοτομία στα προηγμένα βιοκαύσιμα και τα συνθετικά καύσιμα και να ενισχύσει την ανοιχτή στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Ως πρωταρχικό όχημα καινοτομίας, η στρατηγική θα μπορούσε να συμβάλει στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και να προστατεύσει τη βιομηχανία που εδρεύει στην ΕΕ, παγκοσμίως ανταγωνιστική».
Σύμφωνα με την FuelsEurope, μια τέτοια στρατηγική θα πρέπει να εξετάζει όλα τα στοιχεία της εφοδιαστικής αλυσίδας. Θα πρέπει να ξεκινά από τις πρώτες ύλες, αναλύοντας τα logistics της συλλογής και μεταφοράς τους. Στη συνέχεια, θα πρέπει να επικεντρωθεί στις εγκαταστάσεις παραγωγής και, τέλος, να εξετάσει τη χρήση αυτών των καυσίμων και προϊόντων, ιδίως στις μεταφορές.
Πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνέστησε μείωση των καθαρών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου κατά 90% έως το 2040 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990, ξεκινώντας μια συζήτηση με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ενώ η FuelsEurope χαιρέτισε την σύσταση ως θετική για να γίνει η Ευρώπη μια βιώσιμη και ανταγωνιστική οικονομία, ικανή να προσελκύει επενδύσεις, να προσφέρει ποιοτικές θέσεις εργασίας και να μην αφήνει κανέναν πίσω, θεώρησε ότι η σύσταση δεν προσφέρει μια νέα στρατηγική προσέγγιση που οδηγεί σε πρωτοποριακές πολιτικές.
«Συμφωνούμε απόλυτα ότι η ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και η ανθεκτικότητα έναντι μελλοντικών παγκόσμιων κρίσεων είναι ζωτικής σημασίας για την εγγύηση της επιτυχίας στο ταξίδι προς την κλιματική ουδετερότητα», λέει η Διευθύντρια της FuelsEurope. «Πιστεύουμε ότι μια νέα στρατηγική προσέγγιση που οδηγεί σε πρωτοποριακές πολιτικές είναι απαραίτητη εάν δεν θέλουμε να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος που έχουν επηρεάσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα των ενεργοβόρων βιομηχανιών».
Σύμφωνα με αυτήν, στην πραγματικότητα, αυτή η ανακοίνωση δεν καταδεικνύει με πειστικό τρόπο πώς οι υπάρχουσες και οι νέες πολιτικές θα επιτρέψουν στην ΕΕ να διατηρήσει την ηγετική θέση στο παγκόσμιο κλίμα, ενώ παράλληλα θα επιτρέψει στην οικονομία να ευδοκιμήσει.
«Η ΕΕ πρέπει επίσης να διασφαλίσει ότι οι πολίτες έχουν πρόσβαση σε βιώσιμη και οικονομικά προσιτή ενέργεια όταν και όπου τη χρειάζονται και ότι η κρίσιμη υποδομή βασίζεται σε μία αδιάκοπη –και οικονομικά προσιτή– παροχή ενέργειας», καταλήγει η κ. Γούτα. «Η ευρωπαϊκή βιομηχανία θα πρέπει να είναι η ατμομηχανή νέων καθαρών τεχνολογιών και μηδενικών προϊόντων με την υλοποίηση τεράστιων επενδύσεων. Ως εκ τούτου, μια φιλόδοξη βιομηχανική στρατηγική της ΕΕ θα είναι ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί ότι η Ευρώπη θα παραμείνει ελκυστική για επενδύσεις, διεθνώς ανταγωνιστική, καινοτόμος, βιώσιμη και δημιουργία πλούτου για όλους τους πολίτες της», καταλήγει.
