Πρωταγωνίστησε τις τελευταίες εβδομάδες σε ένα σίριαλ αγωνίας και διπλωματικών ελιγμών και απασχόλησε την ανήσυχη ευρωπαϊκή κοινή γνώμη με τεχνικές πληροφορίες αμφίβολης χρησιμότητας.
Παρουσιάστηκε από τον Ρώσο πρόεδρο ως ο κυριότερος παράγοντας στη λειτουργία του αγωγού Nord Stream 1 που θα διακύβευε την επιστροφή του ρωσικού αερίου στην Ευρώπη. Και τελικά ενώ η περιπέτειά της έληξε αισίως και επέστρεψε στο Βερολίνο, «κόλλησε» κάπου ανάμεσα στη Γερμανία και τη Ρωσία φαινομενικώς για γραφειοκρατικούς αλλά μάλλον για πολιτικούς λόγους.
Η τουρμπίνα
Ο λόγος για την περιβόητη τουρμπίνα που έχει κατασκευάσει η Siemens Energy για τον Nord Stream 1 και την οποία ανέλαβε να συντηρήσει και να επισκευάσει, κάτι που όμως προϋπέθετε τη μεταφορά της στον Καναδά. Σύμφωνα με τη Μόσχα, η απουσία της στο χρονικό διάστημα των εργασιών επισκευής ευθυνόταν για τη μείωση της ροής του φυσικού αερίου στον αγωγό κατά 60%.
Οι εργασίες επισκευής της σχεδόν συνέπεσαν χρονικά με τις εργασίες συντήρησης του αγωγού που υπαγόρευσαν την αναστολή της λειτουργίας του επί 10 ημέρες, από τις 11 έως τις 21 Ιουλίου.
Και έτσι άρχισε η συνεχής ενημέρωση των Ευρωπαίων για την τύχη της θρυλικής πλέον τουρμπίνας από την οποία επρόκειτο να εξαρτηθεί η θέρμανση και η ηλεκτροδότηση των σπιτιών τους τον επόμενο χειμώνα.
Το ερώτημα που περιέβαλε την υπόθεση ήταν κατά πόσον η επιστροφή της από τον Καναδά στη Γερμανία και από εκεί πίσω στη Ρωσία θα αποτελούσε παραβίαση των κυρώσεων που έχουν επιβάλει κατά της Ρωσίας η Ουάσιγκτον και οι χώρες της Ε.Ε.
Διαβουλεύσεις
Ως εκ τούτου χρειάστηκαν εβδομάδες διαβουλεύσεων ανάμεσα στο Βερολίνο και στην κυβέρνηση του Καναδά η οποία, πάντως, δήλωσε κατηγορηματικά ότι θα επιστρέψει την τουρμπίνα στη Γερμανία με την ολοκλήρωση των εργασιών επισκευής. Οπως και έκανε.
Στις 17 Ιουλίου η εταιρεία logistics Challenge Group μετέφερε το καίριο εξάρτημα του αγωγού στην Κολωνία όπως, άλλωστε, ανέφερε η ρωσική εφημερίδα Kommerstant.
Το σίριαλ γύρω από την τουρμπίνα δεν έληξε όμως, καθώς το ζητούμενο ήταν η επιστροφή της στη Ρωσία και προπαντός η επανεγκατάστασή της στον αγωγό.
Ο Ρώσος πρόεδρος αμφισβητούσε το κατά πόσον θα έχει επισκευαστεί σωστά και σε ποια κατάσταση θα βρίσκεται, όπως και το αν θα συνοδεύεται από τα απαιτούμενα για την εγκατάστασή της έγγραφα.
Προειδοποιούσε επιπλέον πως αν δεν είναι όλα στην εντέλεια με την εν λόγω τουρμπίνα, τότε η παροχή του αερίου θα είναι περιορισμένη για αμιγώς τεχνικούς λόγους εφόσον ήταν αναγκαίες και οι πέντε τουρμπίνες του αγωγού για να μεταφερθεί το φυσικό αέριο σε αποστάσεις τόσο μεγάλες όσο εκείνες από τη Ρωσία προς την Ευρώπη. Τόνιζε επίσης ότι ήταν εξίσου αναγκαία τα συνοδευτικά έγγραφα για την επανεγκατάστασή της, τα οποία δεν είχαν έρθει στη Ρωσία.
Εδινε έτσι στους Γερμανούς και γενικότερα στους Ευρωπαίους την εντύπωση ότι βρισκόταν σε εξέλιξη όχι ένα τεχνικό ζήτημα αλλά ένας πόλεμος νεύρων, ένας έμμεσος εκβιασμός ή και μια επίδειξη ισχύος της Μόσχας προς την ενεργειακά εξαρτημένη πελατεία της.
Τελικά ο Nord Stream 1 επαναλειτούργησε την ημέρα που έπρεπε να επαναλειτουργήσει και μάλιστα ακριβώς τη σωστή πρωινή ώρα έστω και με μειωμένη ροή.
"Δεν την θέλουν πίσω"
Την ίδια ημέρα διέρρευσε, όμως, η πληροφορία ότι η τουρμπίνα δεν επιστρέφει στη Ρωσία ή τουλάχιστον δεν επιστρέφει ακόμη.
Την είδηση μετέδωσε αποκλειστικό ρεπορτάζ του Reuters επικαλούμενο πηγές με γνώση του θέματος που μίλησαν σε καθεστώς ανωνυμίας και ανέφεραν ότι η τουρμπίνα έχει «κολλήσει» στο transit από τη Γερμανία προς τη Ρωσία, καθώς η Μόσχα δεν δίνει το πράσινο φως για την επιστροφή της.
Και το Κρεμλίνο την ίδια ημέρα απέδιδε στις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία, όλες τις δυσκολίες με την παροχή του αερίου συμπεριλαμβανομένων όσων συνέβησαν με την τουρμπίνα.
Επέμενε, μάλιστα, ότι η Ρωσία παραμένει αναγκαίο τμήμα της ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας. Από την πλευρά του, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Ρόμπερτ Χάμπεκ δήλωσε πως «μερικές φορές η Ρωσία δίνει την εντύπωση ότι δεν θέλει να πάρει την τουρμπίνα πίσω».
Οπως τόνισε ο ίδιος, «όλα αυτά τα προσχήματα με τα τεχνικά προβλήματα υποκινούνται τελικά από πολιτικά κίνητρα και καταδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που διατείνεται η Μόσχα: ότι είναι εγγυητής της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης».
