Μεγάλο μέρος των υπεράκτιων υποδομών πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο φτάνουν στο τέλος της ζωής τους.
Στη Βόρεια Θάλασσα περίπου 940 πηγάδια πρέπει να παροπλιστούν, ενώ στη Μέση Ανατολή περίπου 700 υπεράκτιες εγκαταστάσεις δεν θα αργήσουν να οδηγηθούν σε οριστική παύση λειτουργίας.
Ωστόσο, σε σχέση με άλλες δραστηριότητες στην αγορά πετρελαίου και φυσικού αερίου, η διαδικασία του παροπλισμού μπορεί να είναι επικίνδυνη, περίπλοκη και δαπανηρή, ενώ η διαθέσιμη εμπειρία είναι περιορισμένη.
Η διαδικασία περιλαμβάνει αφαίρεση κατασκευών και εξοπλισμού, καθώς και αποσύνδεση των πηγαδιών. Ωστόσο, δεν υπάρχει ενιαία τυπική διαδικασία παροπλισμού διότι υπάρχουν διαφορές όσον αφορά τον σχεδιασμό των κατασκευών, τα βάθη στα οποία λειτουργούν, τις συνθήκες στη θάλασσα και τους τύπους της υφιστάμενης θαλάσσιας ζωής.
Η υποδομή μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως ή εν μέρει ή να πέσει στα βάθη των ωκεανών και να δημιουργηθεί ένας ανθρωπογενής ύφαλος. Αυτή η μέθοδος είναι ελκυστική για τις εταιρείες, καθώς κοστίζει περίπου το μισό της τιμής της αφαίρεσης μιας ολόκληρης κατασκευής. Ωστόσο, μια μελέτη του 2023 διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν ακόμη αρκετά στοιχεία για να καθοριστεί εάν μια πλατφόρμα που μένει στον ωκεανό προκαλεί μεγαλύτερη βλάβη ή όφελος για το περιβάλλον.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το κόστος του παροπλισμού υπεράκτιων υποδομών εκτιμάται επί του παρόντος σε περίπου 300 δισ. δολάρια, με τη Βραζιλία να έχει τη μεγαλύτερη δυνητική επιβάρυνση, ακολουθούμενη από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Νορβηγία.
Πηγή: euro2day.gr
