της Μαρίας Αδαμίδου
Τα παιχνίδια της Μόσχας με τον Nord Stream 1 και οι απειλές για διακοπή προμήθειας πετρελαίου στις χώρες που θα επιβάλουν πλαφόν στις τιμές, έχουν ανεβάσει στο κόκκινο το επίπεδο συναγερμού στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενόψει του χειμώνα. Ναι μεν, οι ευρωπαϊκές αποθήκες πλησιάζουν πολύ κοντά στον στόχο πληρότητας κατά 85%, ωστόσο με τον χειμωνιάτικο καιρό να αποτελεί αστάθμητο παράγοντα και την ανακοίνωση του αμερικανικού προμηθευτή LNG, Freeport, ότι η παραγωγή θα αποκατασταθεί πλήρως τον Μάρτιο, η αβεβαιότητα παραμένει διάχυτη για την ενεργειακή επάρκεια της ΕΕ.
Στην Ελλάδα η εικόνα είναι αρκετά διαφορετική, καθώς η επάρκεια εφοδιασμού φαίνεται εξασφαλισμένη και ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος, και φυσικά διόλου αμελητέος, είναι το δυσθεώρητο κόστος της προμήθειας ενέργειας και της αναπόφευκτης μετακύλισής του σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Ο Turkstream
Ο εφοδιασμός της χώρας μας με ρωσικό αέριο, που πραγματοποιείται μέσω Turkstream- που σημειωτέον προμηθεύει και τις φιλικές προς τη Ρωσία, Ουγγαρία και Σερβία- δεν έχει διακοπεί. Αλλά και στα σενάρια που έχουν εξεταστεί για το ενδεχόμενο πλήρους διακοπής ροών από τη Μόσχα, τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά ως προς την επάρκεια. Η Ελλάδα διαθέτει εναλλακτικές πηγές προμήθειας, όπως το Αζερμπαϊτζάν και κυρίως, έχει τον αυξημένης δυναμικότητας σταθμό στη Ρεβυθούσα, για την προμήθεια LNG. Το επόμενο έτος θα προστεθεί το δυναμικό του FSRU στην Αλεξανδρούπολη, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο το επίπεδο ασφάλειας εφοδιασμού με υγροποιημένο φυσικό αέριο.
Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας διαδραματίζουν επίσης τον ρόλο τους στην κάλυψη των ενεργειακών αναγκών. Οι κινήσεις που γίνονται στη γειτονιά μας, εξάλλου, θέτουν την Ελλάδα στο επίκεντρο των εξελίξεων για την εξασφάλιση ενέργειας μέσω ΑΠΕ και πράσινου υδρογόνου, τόσο για την ίδια τη χώρα όσο και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Όλα αυτά ακούγονται αρκετά αισιόδοξα, εν μέσω της ενεργειακής καταιγίδας που πλήττει ήδη την Ευρώπη η οποία αναγκάζεται να σφίξει το ζωνάρι για να μην λείψει η ενέργεια τον χειμώνα. Και είναι. Αλλά μόνο όσον αφορά στο σκέλος της επάρκειας. Το κόστος της προμήθειας του ομολογουμένως ακριβού LNG, σε συνδυασμό με τη στρεβλή εικόνα στα χρηματιστήρια ενέργειας, ανεβάζουν τον λογαριασμό σε επίπεδα απαγορευτικά.
Οι επιδοτήσεις από πλευράς κράτους απομυζούν τον κρατικό κορβανά και από την άλλη, οι λογαριασμοί ρεύματος, οσονούπω και θέρμανσης, ασκούν τρομακτική πίεση στους οικογενειακούς και επιχειρηματικούς προϋπολογισμούς.
Εν αναμονή μιας συνολικής ευρωπαϊκής λύσης, που θα προσφέρει ανακούφιση στους καταναλωτές και τις οικονομίες, και ταυτόχρονα ενδεχομένως θα θέσει τις βάσεις για ένα λιγότερο στρεβλό σύστημα προσδιορισμού των ενεργειακών τιμών, τελικά και στη χώρα μας καταλήγουμε στον ίδιο παρονομαστή: την εξοικονόμηση ενέργειας. Όχι όμως στη λογική, του προσέχουμε για να έχουμε. Προσέχουμε για να μην το πληρώνουμε χρυσάφι.
