Ο μεγαλύτερος πάροχος ενέργειας που ελέγχει το 50% της αγοράς, απορρόφησε το 70% της αύξησης που είχε καταγραφεί στην χονδρική του ρεύματος τον Μάιο. Κάποιες μικρές σε μέγεθος επιχειρήσεις, στάθηκαν επίσης στο ύψος τους. Κάποιοι άλλοι πάροχοι, επέλεξαν να περάσουν όλη την αύξηση στον καταναλωτή. Έχουμε έτσι για πρώτη φορά από τις αρχές του έτους, μια σημαντική αύξηση των τιμολογίων του ρεύματος.
Η συγκεκριμένη εξέλιξη ήταν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα συνέβαινε. Από τον περασμένο Ιανουάριο που άρχισε η εφαρμογή των πολύχρωμων τιμολογίων ρεύματος, οι τιμές του ρεύματος υποχωρούσαν. Τον Ιανουάριο είχαμε μια τιμή κοντά στα 13,5 λεπτά ανά κιλοβατώρα, περίπου 2 λεπτά χαμηλότερα από τη μέση τιμή της περιόδου των επιδοτήσεων, που ίσχυε έως το τέλος του 2023. Τον Φεβρουάριο είδαμε πράσινο τιμολόγιο ακόμα και στην τιμή των 11,1 λεπτών από έναν πάροχο, ωστόσο η μέση παρέμεινε πάνω από τα 13 λεπτά. Τον Μάρτιο είδαμε μικρό πάροχο να προτείνει τιμή κάτω και από τα 9 λεπτά. Το ίδιο ίσχυσε στη λιανική και για τον Απρίλιο και τον Μάιο, με μικρές αυξομειώσεις.
Τον Μάιο ανέβηκαν όμως οι τιμές στη χονδρική και μάλιστα πολύ. Οι πολύτιμες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας έβγαλαν αδυναμίες (σκόνη στα φωτοβολταϊκά, λίγος αέρας στα αιολικά) και οδηγηθήκαμε ξανά στο ρεύμα που παράγεται από το ακριβότερο φυσικό αέριο. Κάποιοι λένε ότι αν είχαμε πιο γρήγορα απελευθερώσει τη δημιουργία μονάδων αποθήκευσης, μπορεί και να είχε αποφευχθεί αυτή η εξέλιξη. Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό καθεστώς και τέτοιες διακυμάνσεις θα υπάρχουν.
Σε κάθε περίπτωση για όλους εμάς ήρθε η ώρα να δούμε τι «ψάρια πιάσαμε». Να διαπιστώσουμε αν έχουμε δημιουργήσει ανταγωνιστική αγορά στη λιανική. Κυρίως όμως να διαπιστώσουμε αν έχουμε έστω και λίγο αντιληφθεί πως πρέπει να λειτουργούμε ως καταναλωτές. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί οι μέρες της καταναλωτικής χαλαρότητας, που ερχόταν ένας λογαριασμός ρεύματος περίπου ο ίδιος κάθε μήνα, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον όχι απλά έχουμε λόγο ως καταναλωτές αλλά έχουμε και παρέμβαση.
Το προηγούμενο διάστημα, ο προβληματισμός περιοριζόταν για τους πολλούς τι χρώμα θα επιλέξουμε. Και παρεμπιπτόντως, ακόμα υπάρχουν καλές ευκαιρίες τόσο στα μπλε (σταθερή τιμή συνήθως για έναν χρόνο) όσο και στα κίτρινα (τα εμπορικά τιμολόγια των εταιρειών). Ωστόσο πλέον αν θέλουμε να φτιάξουμε ανταγωνιστική αγορά, πρέπει να βάλουμε και εμείς το χεράκι μας. Να μη σκεφτόμαστε μόνο τις επιλογές χρωμάτων. Αλλά να αναλογιστούμε μήπως πρέπει να αλλάξουμε πάροχο. Να πάμε σε άλλη εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας. Να επιβραβεύσουμε αυτόν που στη δυσκολία κράτησε τις τιμές κάτω από τα 12 λεπτά ανά κιλοβατώρα. Αντίστοιχα να «τιμωρήσουμε» αυτόν που στην πρώτη στραβή μάς φόρτωσε χωρίς κανένα φίλτρο όλη την επιβάρυνση της αγοράς από την οποία προμηθεύεται αυτός ρεύμα. Ο καθένας από τις εταιρείες έκανε τις επιλογές του. Τώρα είναι η σειρά μας, ως καταναλωτές να κάνουμε και εμείς τις δικές μας επιλογές…
