Την τύχη που για την ώρα έχει και ο EastMed για την Ελλάδα, έχει και ένας φιλόδοξος αγωγός μεταφοράς υδρογόνου που θα συνέδεε την Βαρκελώνη με την Μασσαλία. Οι ελπίδες ήταν πολύ μεγάλες για την υλοποίηση του έργου κατασκευής του αγωγού υδρογόνου BarMar που συνδέει την Ισπανία με τη Γαλλία όταν ανακοινώθηκε σχεδόν πριν από ένα χρόνο. Στην πραγματικότητα ωστόσο ποτέ δεν βρέθηκε σε φάση εκκίνησης κατασκευής του.
Τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, η BarMar ανακοινώθηκε ως η αντικατάσταση του αγωγού MidCat, ένα αμφιλεγόμενο έργο που στόχευε στη μεταφορά φυσικού αερίου από την Ισπανία στη Γαλλία μέσω των Πυρηναίων.
Έχοντας μελετηθεί για περισσότερα από 20 χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2022 η γαλλική κυβέρνηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το έργο MidCat ήταν και οικολογικά και οικονομικά μη βιώσιμο.
Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι θα ήταν αδύνατο να χρηματοδοτηθεί ο αγωγός με κονδύλια της ΕΕ, επειδή το έργο σχεδιάστηκε για τη μεταφορά ορυκτών αερίων χωρίς καμία βεβαιότητα ότι τελικά θα μπορούσε να μεταφέρει υδρογόνο.
Στο τέλος, ήταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν που έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο, δηλώνοντας ότι «δεν υπάρχει προφανής ανάγκη για αυτό».
Ποιος είναι ο αγωγός BarMar
Ένα μήνα αργότερα, το έργο αναβίωσε με το όνομα BarMar και παρουσιάστηκε ως σύνδεσμος σε ένα μεγαλύτερο έργο κορμού υδρογόνου που ονομάζεται H2Med.
Αντί να διασχίζει τα Πυρηναία όπως ο MidCat, ο BarMar θα χτιζόνταν κατά μήκος της ακτής της Μεσογείου μεταξύ Βαρκελώνης και Μασσαλίας, εξ ου και το όνομά του.
Ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες στο Αλικάντε τον Δεκέμβριο του 2022 και στην συνέχεια στη Γερμανία τον επόμενο μήνα, από τις κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας. Ωστόσο μέχρι σήμερα το έργο δεν έχει σημειώσει ακόμη πρόοδο.
«Προς το παρόν, δεν υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο, ούτε καν ένα έγγραφο εργασίας», λέει ο Mikaa Blugeon-Mered, λέκτορας ειδικευμένος στη γεωπολιτική του υδρογόνου στο Sciences Po.
Σύμφωνα με τις τελευταίες ανακοινώσεις, το έργο αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2030, με δυναμικότητα διαμετακόμισης 2 εκατομμυρίων τόνων υδρογόνου ετησίως, ή 20% της στοχευόμενης εισαγωγικής ικανότητας της ΕΕ έως το 2030.
2030, μια μη ρεαλιστική ημερομηνία;
«Έχω αμφιβολίες για τη δυνατότητα απόκτησης επαρκών ποσοτήτων καθαρού υδρογόνου μέχρι το 2030, στο επίπεδο που απαιτείται για να γίνει μια υποδομή τέτοιας κλίμακας κερδοφόρα», δήλωσε ο Philippe Boucly, πρόεδρος της ένωσης βιομηχανίας France Hydrogène.
Εν ολίγοις, η ημερομηνία του 2030 «φαίνεται απατηλή». Η γαλλική κυβέρνηση δεν το αρνείται.
Ουσιαστικά, η Γαλλία υιοθετεί μια «πολιτική αναμονής, μελετώντας την ανάπτυξη της αγοράς υδρογόνου πριν λάβει μια απόφαση μετά το 2025», πρόσθεσε ο ειδικός.
Προς το παρόν, η Ισπανία πρέπει να τηρεί αυστηρή στάση ουδετερότητας στα ευρωπαϊκά ενεργειακά έργα λόγω του τρέχοντος ρόλου της ως προεδρίας της ΕΕ.
Ωστόσο, οι υποστηρικτές του έργου λένε ότι θα μπορούσε να αναμένεται πρόοδος στις αρχές του 2024, όταν το Βέλγιο θα αναλάβει την προεδρία της ΕΕ από την Ισπανία.
Ωστόσο, η υπόθεση ότι το έργο δεν θα πραγματοποιηθεί «δεν μπορεί να αποκλειστεί, ιδίως επειδή είναι πρωτίστως μια πολιτική παραγγελία, σε μια εποχή που η Γερμανία δεν έχει παίξει τον ρόλο της στην αναγνώριση του υδρογόνου χαμηλών εκπομπών άνθρακα ως ευρωπαϊκού στόχου», προσθέτει ο ειδικός του υδρογόνου.
