Με μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα "το Βήμα" ο Γιώργος Παπανδρέου 15 χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό σταθεροποίησης απαντάει σε όλα τα ζητήματα και δίνει τη δική του εκδοχή για το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα και καταθέτει την άποψή του για το πως εξελίσσεται η αγορά των ΑΠΕ και πως η πράσινη ανάπτυξη βρισκόταν στην καρδιά της κυβερνητικής του ατζέντας
Χαρακτηριστικά απαντώντας στην ερώτηση του Περικλή Δημητρολόπουλου συνδυάζει το «λεφτά υπάρχουν» με το μοντέλο ανάπτυξης και διοίκησης.
«Η φράση «λεφτά υπάρχουν» δεν ήταν σύνθημα ευκολίας. Ήταν καταγγελία. Για ένα κράτος που αιμορραγούσε από τη διαφθορά, τις αδιαφανείς συναλλαγές, το ρουσφέτι και τη σπατάλη. Ήταν κάλεσμα για ανατροπή, για επαναθεμελίωση της χώρας πάνω σε αξίες, διαφάνεια, αξιοκρατία και δίκαιη ανάπτυξη.
Και μόνο εμείς, η παράταξη μας, τόλμησε αυτή την ανατροπή. Απτά τα παραδείγματα:
Δημιουργήσαμε τη «Διαύγεια», ώστε κάθε δαπάνη του Δημοσίου, κάθε Ευρώ από τα χρήματα του λαού, να μπορούν οι πολίτες να βλέπουν που πηγαίνει.
Φορολογήσαμε τη μεγάλη περιουσία, και τις offshore, χτυπήσαμε τη φοροδιαφυγή.
Περιορίσαμε τις σπατάλες, ανοίξαμε κλειστά επαγγέλματα, φέραμε την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και τη μηχανοργάνωση (e-gov) στο Δημόσιο.
Αυτά απείλησαν ευθέως το σύστημα εξουσίας της μεταπολίτευσης. Αυτό το πελατειακό σύστημα ήταν που τον Αύγουστο του 2011, αντέδρασε ισχυρά προκειμένου να μη χάσει αθέμιτα προνόμια. Ειδικά όταν είπα ότι οι τράπεζες θα πρέπει να εξυγιανθούν, υπό κρατικό έλεγχο και μετά να αποδοθούν πάλι στον ιδιωτικό τομέα με τον ίδιο τρόπο που έγινε και στη Σουηδία.
Δεν έβλαψε τη χώρα το «λεφτά υπάρχουν». Έβλαψε και βλάπτει το ότι κάποιοι φρόντισαν να ξεχαστεί η υπόλοιπη φράση, γιατί απειλούσε το σύστημα που γεννά κρίσεις και διαχειρίζεται τον δημόσιο πλούτο σαν να είναι δικός του.
Το αποτέλεσμα;
Αντί για προστασία της δημόσιας περιουσίας, η Ελλάδα ξεπουλιέται.
Η οικονομία, οι υπηρεσίες, οι επιχειρήσεις, ακόμη και η γη, αφελληνίζονται.
Το παραγωγικό μοντέλο μένει αναχρονιστικό, μη ανταγωνιστικό.
Τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης πάνε ξανά στους λίγους.
Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, όχι εργαλείο ενεργειακής δημοκρατίας, αλλά μονοπώλιο. βζ γΌχι φτηνή ενέργεια, όχι στήριξη μικρών, ούτε έσοδα για τοπικές κοινωνίες. Και οι πολίτες στο περιθώριο. Η χώρα χωρίς σχέδιο, στάσιμη.
Πίσω από το «επιτελικό κράτος» κρύβεται το ίδιο παλιό πελατειακό σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα και σκότωσε τις μεταρρυθμίσεις.
Καμία διαφάνεια. Κανόνες ανύπαρκτοι. Έλεγχος μηδέν.
Όπως και με την «επανίδρυση» Καραμανλή. Ένας τίτλος-προπέτασμα για το παρακράτος των σκανδάλων που ακόμα πληρώνουμε.
Να το πω καθαρά. Αν δεν τελειώσουμε με τον πελατειασμό και δεν χτίσουμε θεσμούς δημοκρατικούς, διαφανείς, λογοδοσίας, για όλους και όχι για να βολεύονται κλίκες, η χώρα θα βουλιάζει στο ίδιο τέλμα.
Οι κρίσεις δεν είναι τυχαίες. Είναι προϊόν ενός συστήματος αδιαφανούς και άτολμου.
Και πάντα, οι πολίτες το πληρώνουν.
Εμείς; Χτυπήσαμε την καρδιά του προβλήματος. Γι’ αυτό μας φοβούνται και μας χτυπούν.»
Ο πρώην πρωθυπουργός στέκεται, επίσης στο θέμα της πράσινης ανάπτυξης και σε ευρωπαϊκό επίπεδο δίνοντας σήμα για την ΕΕ της επόμενης μέρας:
«Αν καθόμασταν ξανά με Μέρκελ και Σαρκοζί, το παρελθόν δεν θα αγνοούνταν, αλλά ούτε και θα αρκούσε.
Η σιωπή του Σαρκοζί και η απόσταση της Μέρκελ στα απομνημονεύματά της, λένε πολλά.
Δεν θα περίμενα κάτι νέο. Τα έζησα. Τα άκουσα. Τα ξέρω.
Έχοντας όμως βιώσει τις μεταξύ μας σκληρές πολιτικές συγκρούσεις, όπως στην προσπάθεια τους να αφαιρέσουν κάθε ψήφο της Ελλάδας στην Ένωση, θα τους καλούσα να αναστοχαστούν μια άλλη Ευρώπη.
Για να δώσουμε νόημα σ’ εκείνη την εμπειρία, θα τους καλούσα να αναλογιστούμε μαζί: πώς μπορούμε, ο καθένας από τη δική του αφετηρία και με τις διαφορές μας, να συνεισφέρουμε στη θεμελίωση μιας Ευρώπης πιο δίκαιης, πιο ανθρώπινης, πιο συμμετοχικής;
Μιας Ευρώπης που δεν θα μετακυλίει το κόστος των κρίσεων στους πιο αδύναμους, αλλά θα ενσωματώνει την αλληλεγγύη ως βασικό θεσμό διακυβέρνησης.
Θα τους θύμιζα τις προτάσεις μου για τα ευρωομόλογα, για επενδύσεις για τις ΑΠΕ και την ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης.
Την προφητική στάση της Ελλάδας για κοινή άμυνα - όχι μόνο προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας αλλά και της ακεραιότητας των αξιών και του τρόπου ζωής μας. Όλα όσα εγγυώνται αξιοπρέπεια για τον καθέναν μας.»
