Ο γενικός διευθυντής της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας, Παναγιώτης Παπασταματίου μίλησε στο energymag για το ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι για τα αιολικά πάρκα καθώς το 2023 ξεπεράστηκε το ορόσημο των 5GW. Ποιοι είναι οι λόγοι που έχουν αναπτυχθεί περισσότερο τα φωτοβολταϊκά πάρκα αλλά και ποιες είναι οι πολιτικές που απαντούν στο πρόβλημα του διαθέσιμου ηλεκτρικού χώρου. Μάλιστα εκτιμά πως από το 2035 o επόμενοs game changer είναι τα θαλάσσια αιολικά πάρκα, αλλά η χώρα θα χρειαστεί πολλά περισσότερα χερσαία αιολικά. Ο κύριος Παπασταματίου απαντά και για τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών, χαρακτηρίζοντας αισχρή την σύνδεσή τους με τις πυρκαγιές σε δάση.
Μέχρι το 2027 θα φθάσουμε τα αιολικά θα δίνουν 6,5 GW
Τα στοιχεία για το 2023, δείχνουν ότι αυτή τη στιγμή λειτουργούν στην Ελλάδα 5,22 GW , δηλαδή το δεύτερο εξάμηνο του 23, ξεπεράστηκε το ορόσημο των 5 GW στην Ελλάδα και αυτό αντιστοιχεί περίπου στο 23,5% της εγχώριας ηλεκτροπαραγωγής. Με βάση τώρα τα έργα που είναι υπό κατασκευή ή που είναι σε φάση ολοκλήρωσης ή που είναι σε φάση συμβολαιοποίησης ,η ασφαλής εκτίμηση είναι μέσα στην επόμενη τριετία θα έχουμε πιάσει τα 6,5 GW στην επόμενη τριετία.
To 2023 συνδέθηκαν 543 MW, έγιναν περίπου επενδύσεις 600 εκατομμυρίων ευρώ για αιολικά πάρκα ,153 ανεμογεννήτριες συνδέθηκαν στο δίκτυο μέσα στο 2023.
Ο στόχος μετά το 2035
Είναι ρεαλιστικός ο στόχος, το 2030 ,το 80% του ηλεκτρισμού που καταναλώνουμε να προέρχεται γενικά από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δηλαδή αιολικά, φωτοβολταϊκά και υδροηλεκτρικά.
Συγκεκριμένα για τα αιολικά Τώρα είπαμε πως στο τέλος του 2026,αρχές 2027 θα έχουμε περίπου 6,5 GW ένα τώρα ξεπεραστούν εμπόδια γραφειοκρατικά, μπορεί δυναμικότητα των αιολικών το 2030 να φθάσει τα 10 GW ,το μεγάλο όμως game changer μετά το 2030 και κυρίως μετά το 2035 είναι τα θαλάσσια αιολικά. Η φιλοδοξία του η Ελλάδα να καταστεί εξαγωγέας πράσινης ενέργειας
περνάει από το 35 και μετά μου την εκμετάλλευση του θαλάσσιου αιολικού δυναμικού στο Αιγαίο και βέβαια τις διεθνείς συνδέσεις.
Μπορεί να υπάρξει «boom» θαλάσσιων αιολικών πάρκων
Υπάρχουν 2- 3 θετικά στοιχεία που συνηγορούν ότι μπορούν τα θαλάσσια αιολικά να αναπτυχθούν την επόμενη δεκαετία. Πρώτον ,η τεχνολογία, δηλαδή η εξέλιξη τεχνολογίας, οδηγεί σε πτώση του κόστους λόγω της βιομηχανοποίησης που θα επέλθει κυρίως στα πρώτα αιολικά πάρκα. Για αυτό το λόγο μπορούμε πλέον και συζητάμε την προοπτική των θαλάσσιων πάρκων στις βαθιές θάλασσες του Αιγαίου και της Μεσογείου γενικότερα. Δεύτερος παράγοντας,το ίδιο το δυναμικό. Το Αιγαίο είναι μαζί με τον κόλπο του λέοντα στη Γαλλία,οι 2 περιοχές της Μεσογείου που έχουν το υψηλότερο αιολικό δυναμικό.Τρίτη παράμετρος που βοηθάει είναι ότι αντικειμενικά η Ελλάδα έχει αναπτυγμένα ήδη κάποια σημαντικά κομμάτια της εφοδιαστικής αλυσίδας που απαιτούν τα θαλάσσια αιολικά πάρκα. Έχουμε βιομηχανία καλωδίων, έχουμε μεταλλουργία η οποία κατασκευάζει είτε πυλώνες ,είτε στοιχεία των πλωτήρων που θα σταθούν οι ανεμογεννήτριες μας και επίσης πέραν αυτών έχουμε παράδοση σε κομμάτια κρίσιμα όπως είναι τα ναυπηγεία,. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν όμως και οι προκλήσεις.
Η πρώτη πρόκληση είναι οι ηλεκτρικές διασυνδέσεις Εμείς είμαστε πάρα πολύ υποστηρικτικοί του έργου που ωριμάζει ο ΑΔΜΗΕ , διότι αυτό είναι ένας σημαντικός κρίκος στο να καταστεί η Ελλάδα εξαγωγός της αιολικής ενέργειας που παράγεται στο Αιγαίο.
Αιολικά vs Φωτοβολταικά
Καταρχάς, είναι γεγονός ότι τα φωτοβολταϊκά έχουν, πολύ πιο μεγάλη επιτάχυνση από τα χερσαία αιολικά και αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη.
Ο βασικός λόγος είναι ότι οι αδειοδοτικές διαδικασίες για αυτά είναι αρκετά πιο απλές και επίσης και κατασκευαστικά είναι πιο απλά έργα και το τρίτο σημαντικό είναι ότι έχουν modularity. Δηλαδή μπορεί και ένας μικρομεσαίος επενδυτής να φτιάξει ένα φωτοβολταϊκό άρα τα φωτοβολταϊκά είναι λίγο πιο ελκυστικά σε μικρομεσαίους επενδυτές. Τα αιολικά απαιτούν περισσότερη τεχνολογική γνώση και απαιτούνται και μεγαλύτερες επενδύσεις.
ανά μονάδα . Δηλαδή, η αδειοδοτική ευκολία και η ευκολία κατασκευής και το γεγονός ότι ως τεχνολογία απευθύνεται σε μια ευρύτερη γκάμα επενδυτών, είναι κάποιες ερμηνείες που έχουνε οδηγήσει σε αυτή την εικόνα, δηλαδή στην υπεροχή των φωτοβολταϊκών σε σχέση με τα χερσαία αιολικά.
Το πρόβλημα του διαθέσιμου ηλεκτρικού χώρου
Το πόσες ΑΠΕ μπορούν να συνδεθούν σε ένα δεδομένο ηλεκτρικό σύστημα, δεδομένης της κατάστασης κατασκευής που έχει, δεδομένης της ζήτησης ενέργειας που έχει εξαρτάται πάρα πολύ από το μείγμα των τεχνολογιών. Αυτό που έχουμε πει και μελέτες και σε ημερίδες είναι πως ένα ισορροπημένο μείγμα, δηλαδή που θα έχει πολύ περισσότερα χερσαία αιολικά σε σχέση με αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί θα επιτρέπει μεγαλύτερης διεισδύσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο δεδομένο σύστημα.
Άρα σε ένα ακραίο σενάριο, ότι οι στόχοι από δω και πέρα πετυχαίνονται μόνο με φωτοβολταϊκά και από δω και πέρα βάζουμε μόνο φωτοβολταϊκά, αυτό δεν θα οδηγήσει στη μέγιστη διείσδυση ΑΠΕ. Άρα η πρώτη πολιτική, για τη βέλτιστη διαχείριση του διαθέσιμου χώρου, είναι το ισορροπημένο μείγμα τεχνολογιών ΑΠΕ με πολύ περισσότερα χερσαία αιολικά. Η δεύτερη πολιτική είναι οι υποδομές, δηλαδή και η αποθήκευση και διασυνδέσεις.
ώστε να έχουμε βέλτιστη αξιοποίηση του ηλεκτρικού χώρου.. Έρχεται λοιπόν συμπληρωματικά στο ισορροπημένο μείγμα, διότι ένα ισορροπημένο μείγμα οδηγεί και σε μικρότερες ανάγκες αποθήκευσης, δηλαδή και πιο καλό, πιο μεγάλο οικονομικό όφελος για τον καταναλωτή. Το τρίτο είναι το θεσμικό πλαίσιο και οι κανόνες των περικοπών, περικοπές ενέργειας θα υπάρχουν γιατί έχουμε μεγάλες διεισδύσεις ΑΠΕ. Αυτό που όμως έχει σημασία είναι οι περικοπές να είναι με κανόνες οι οποίες είναι γνωστοί εκ των προτέρων, να διακρίνονται από ισοτιμία από διαφάνεια, ώστε να είναι και οι ελάχιστες δυνατές.
Οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών είναι η μειοψηφία που κάνει θόρυβο
Η δική μας ανάγνωση είναι ότι αυτές οι αντιδράσεις ή αντιρρήσεις δεν είναι ένα χαρακτηριστικό, μια ιδιαιτερότητα των αιολικών πάρκων, οποιαδήποτε παραγωγική επένδυση τις τελευταίες δεκαετίες που πάει να γίνει στην Ελλάδα, αντιμετωπίζει αντιρρήσεις έως αντιδράσεις. Αυτό που έχουμε τα τελευταία χρόνια είναι ότι επειδή πράγματι υπάρχει μια ανάπτυξη αιολικών πάρκων και μάλιστα αποκεντρωμένη σε όλο τον χώρο της της ελληνικής επικράτειας, αυτού του είδους οι αντιδράσεις είναι και περισσότερες ως πλήθος, γιατί είναι και το πλήθος των εγκαταστάσεων περισσότερο.
Το δεύτερο που η δική μας ανάγνωση λέει, είναι ότι σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών, αν και δυναμικές, σε ορισμένες περιπτώσεις αυτές οι αντιδράσεις είναι μειοψηφικές, δεν αντανακλούν δηλαδή την πλειοψηφία του κόσμου, όμως εύλογο και το έχουμε δει σε πάρα πολλά φαινόμενα της κοινωνίας μας, η μειοψηφία συνήθως είναι δυναμική και κάνει πάρα πολύ θόρυβο. Το τρίτο χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμα και αν υπάρχουν αυτές οι μειοψηφικές και σε ορισμένες φορές δυναμικές αντιδράσεις σε τοπικές κοινωνίες, στο εθνικό επίπεδο, όλες οι μετρήσεις δείχνουν ότι η αντίληψη του κόσμου και του κοινού για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ειδικά για τα θαλάσσια και τα αιολικά πάρκα είναι πάρα πολύ θετική. Ο κόσμος έχει αντιληφθεί το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, έχει αντιληφθεί την ανάγκη να έχουμε φθηνή ενέργεια ,την ενεργειακή ανεξαρτησία με σταθερές τιμές ενέργειας και απορρίπτει στην πραγματικότητα όλα τα fake news για τα αιολικά πάρκα.
Καίγονται τα δάση για να μπουν ανεμογεννήτριες;
Πρόκειται πραγματικά για ένα από τα πιο αισχρά υπονοούμενα, τα οποία έχει ακουστεί ποτέ στη σφαίρα όχι του δημόσιου διαλόγου, δεν μιλάμε για δημόσιο διάλογο, εδώ μιλάμε για μια ανθρωποφαγία που γίνεται στα κοινωνικά δίκτυα μέσα από ανώνυμους λογαριασμούς.
Εμείς λέμε δύο 3 απλά πραγματάκια. Πρώτον, ο νόμος εδώ και δεκαετίες επιτρέπει να γίνονται αιολικά πάρκα, όπως και από άλλες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και πολλές άλλες επεμβάσεις- εγκαταστάσεις άλλου είδους επιτρέπονται να γίνονται σε δάση και δασικές εκτάσεις και επομένως δεν υπάρχει κανένας λόγος να καεί μια δασική έκταση δήθεν για να αποχαρακτηριστεί. Δεν υπάρχει κανένας λόγος δηλαδή να γίνει το αιολικό πάρκο στην καμένη έκταση. Επιτρέπεται νομίμως να γίνει στο δάσος της δασική έκταση μετά από μελέτη. Το δεύτερο είναι ότι όταν πας να κάνεις μια οποιαδήποτε εγκατάσταση, σε μια καμένη έκταση να ανοίξεις δρόμο, να θεμελιώσει ανεμογεννήτριες και έχεις να αντιμετωπίσεις πλέον τη διάβρωση του εδάφους, τα πλημμυρικά φαινόμενα που πιθανόν να δημιουργούνται επειδή έχει φύγει βλάστηση, προφανώς μιλάμε για άλλου είδους έργα, πιο ακριβά . Δεν υπάρχει ούτε καν οικονομικό κίνητρο, όπως κάποιοι προσπαθούν να υπονοήσουν. Μα αν απαγορευόταν , όπως προτείνουν κάποια πολιτικά κόμματα ,από τη στιγμή που θα μπει φωτιά να μπουν ανεμογεννήτριες θα δημιουργούσαμε κίνητρο σε αυτούς που αντιδρούν στην επένδυση, να πηγαίνουμε και να καίνε δασικές εκτάσεις. Δηλαδή εάν κάποιος ήξερε ότι καίγοντας ένα δάσος ή μια δασική έκταση στην οποία έχει δοθεί άδεια για αιολικό πάρκο καεί και θα απαγορευτεί η εγκατάσταση. Αυτό δημιουργεί κίνητρο πυρκαγιάς.
Επομένως είναι σοφός ο νόμος και το Σύνταγμα που επιτρέπει τις ΑΠΕ και σε δάση και δασικές εκτάσεις και τις επιτρέπει και στις αναδασωτέες.
