Ο κ. Κασσελάκης διατείνεται ότι ένας κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε το 2023 και ένας νέος άνοιξε με την εκλογή του ως αρχηγού προ ολίγων μηνών. Υπονοεί μεταξύ άλλων πως ο ίδιος ενσωματώνει αυτό το νέο, το φρέσκο, το άξιο και κατ’επέκταση διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Παρουσίασε δε και κάποιες προτάσεις οικονομικών μέτρων που υποστηρίζει ότι είναι και πλεονασματικές και «κοινωνικά δίκαιες», προάγοντας το «ελληνικό όνειρο» κατ’αντιστοιχία προς το αμερικανικό όνειρο που φέρεται να έχει ζήσει ο ίδιος. Μάλιστα. Καλοδεχούμενα όλα αυτά, είναι όμως έτσι; Παρατηρούμε τα εξής απλά.
Πρώτον, ο κ. Κασσελάκης εντός της Αμερικής αναζήτησε και εγκατέστησε την εταιρία του στην πολιτεία του Delaware που προσφέρει το ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς στην χώρα, κάτι σαν εγχώριο φορολογικό παράδεισο όπου οι τοπικοί φόροι ανέρχονται στο θεόρατο 0%, ώστε να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του. Ο καπιταλισμός της Αμερικής δίνει αυτή την δυνατότητα στις πολιτείες να έχουν την δική τους φορολογική πολιτική, κάτι που ο ίδιος εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Τώρα έρχεται στην Ελλάδα και μιλάει για αύξηση του φόρου των «μεγάλων» επιχειρήσεων, και πέραν της ειρωνίας αυτής αγνοεί ότι οι ελληνικές μεγάλες είναι μικρές σε διεθνή κλίμακα και πως η ελληνική οικονομία έχει ακριβώς ανάγκη από περισσότερες οικονομίες κλίμακος για να ανταγωνιστεί διεθνώς. Ελληνικό Όνειρο vs. American Dream: 0-2.
Δεύτερον. Ακούσαμε να μιλάει για «υπερκέρδη» σε διάφορους τομείς όπως ενέργεια, τράπεζες, τα οποία θα χρηματοδοτήσουν την παροχολογία στην οποία προέβη εν μέσω τυμπανοκρουσιών. Προσπερνάμε ότι τα υποτιθέμενα υπερκέρδη αφορούν το 2022 ή και 2023, ενώ η δική του οικονομική πολιτική θα εφαρμόζονταν μετά τις επόμενες εκλογές του 2027 και άρα ουδείς γνωρίζει τι κέρδη, πόσο μάλλον υπερκέρδη, θα υπάρχουν τότε ώστε να φορολογηθούν (υφαρπαχτούν). Η ειρωνεία της ζωής όμως τα έφερε έτσι που η περιουσία του ΙΔΙΟΥ του κ. Κασσελάκη φέρεται να δημιουργήθηκε από «υπερκέρδη» που ανέκυψαν λόγω των στρεβλώσεων της πανδημίας στα αστακοκάραβα. ‘Υπο καθεστώς Κασσελάκη δηλαδή, κατά λογική αναλογία θα έπρεπε να επιβληθεί 95% φόρος στα υπερκέρδη που απεκόμισε όταν επανέκαμψε η ζήτηση για αστακούς με το άνοιγμα της οικονομίας και λόγω προβλημάτων στην εφοδιαστική αλυσίδα σε συνδυασμό με την απότομη αύξηση στην ζήτηση οι τιμές και τα κέρδη των αστακών εκτινάχτηκαν. Τέλεια αγαπητέ κ. Κασσελάκη. Τι φόρο πληρώσατε στο Delaware κ. Κασσελάκη; ΜΗΔΕΝ. Ελληνικό Όνειρο vs. American Dream: 0-3.
Τρίτον. Κατά ομολογουμένως δυσδιάκριτη πόρεια για την οποία ομώς συχνά υπερηφανεύεται και θεμελιώνει την επιχειρηματολογία του ο κ. Κασσελάκης φαίνεται να δραπετεύει συνεχώς. Από την Goldman Sachs παραιτήθηκε, δεν απολύθηκε, ώστε να κάνει μεταπτυχιακό στο ΜΙΤ, όπου όλως τυχαίως φέρεται να σπούδασε και οικογενειακό του πρόσωπο. ‘Όμως κάτι συνέβη και εκεί και παρόλο που τα «πήγαινε καλά με τα μαθήματα» και πάλι έφυγε, νωρίς νωρίς μάλιστα, για να καταλήξει (κάποτε) να κάνει κάτι άλλο. Περνάνε 2-3 αδιευκρίνιστα χρόνια και εμφανίζονται τα αστακοκάραβα εν μέσω πανδημίας, τα οποία εκτοξεύονται στα υπερκέρδη αμέσως μετά. Ξεφεύγουμε και από εκεί, αυτή τη φορά για να κτίσουμε όμως το «ελληνικό όνειρο», το οποίο μάλιστα επί της ουσίας βασίζεται στην φορολογία των «υπερκερδών» παρελθόντων ετών που δεν επαναλαμβάνονται στο μέλλον. Η αποθέωση του «στρίβειν» !!!!!
Συμπεράσματα. Πρώτον, ο κατά τα λοιπά συμπαθής κ. Κασσελάκης φέρεται να «έστριψε» από ο,τιδήποτε (γνωρίζουμε) ότι έκανε (GS, MIT, αστακοκάραβα). Δεν είναι «καταφερτζής» που ανέβηκε ένα ένα τα σκαλοπάτια της επιτυχίας και δεν έχει εκπληρώσει το Αμερικανικό όνειρο. Κανείς καταφερτζής δεν εγκαταλείπει εθελοντικά την GS ώστε να σπουδάσει στο ΜΙΤ και μετά από λίγους μήνες στα δύσκολα να εγκαταλείψει και αυτό, να αγοράσει μερικά χρόνια μετά αστακοκάραβα εν μέσω πανδημίας, και να τα πουλήσει αφού κάνει μια καλή «μπάζα» με υπερκέρδη πληρώντας μηδέν νόμιμο φόρο με έδρα μια μακρινή πολιτεία από την επιχείρηση, ώστε μετά να έρθει να δανείσει (και όχι να δωρήσει) το κόμμα και να μας μιλήσει για το ελληνικό όνειρο.
Δεύτερον. Αυτά που εξήγγειλε εν είδει προγράμματος είναι αξιακά, φιλοσοφικά, πρακτικά και θεωρητικά εκ διαμέτρου αντίθετα με τις βιωματικές εμπειρίες του ίδιου του κ. Κασσελάκη και τις φερόμενες ως επιτυχίες του. Αγγίζουν από αυτή την άποψη δηλαδή τα όρια της παράνοιας αλλά και τα όρια της συνειδητής ειρωνείας και υποβάθμισης του πολιτικού διαλόγου που ελπίζαμε ότι δεν θα ξαναζούσαμε.
Τρίτον. Τα άνωθεν επιβεβαιώνονται και από την αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία πρώτα υπέπεσε και στη συνέχεια επιχειρηματολόγησε γύρω από την παράβαση του νόμου πέρι εξωχώριων εταιριών. Κανείς άνθρωπος με σοβαρά επιτεύγματα στη ζωή δεν δικαιολογείται να έχει άγνοια νόμου, όμως το πιθανότερο είναι πως ο κ. Κασσελάκης έδειξε (με απίστευτη ελαφρότητα) απλά «ωχαδερφική» περιφρόνηση και όχι άγνοια του νόμου. Στο δε απόγειο της προσβολής της νοημοσύνης ήρθε και να ερμηνεύσει τον νόμο υποστηρίζοντας πως είναι μεν «λάθος» αλλά δημιουργήθηκε για «άλλο σκοπό» άρα είμαστε εντάξει να τον περιφρονούμε (αρχικά) και μετά να συμμορφωνόμαστε.... Είτε καταδικαστείτε είτε όχι κ. Κασσελάκη αυτή η κατά το δοκούν αντίληψη και μεταχείριση της έννομης τάξης, ανεξαρτήτως περιεχομένου, δεν προάγει ούτε την Δημοκρατία, ούτε το ελληνικό όνειρο (ω Σώκρατες!).
Ο κύκλος τελικά που άνοιξε φαίνεται να είναι παλαιότερος και από τον παλιό.
* Ο κ. Ιναχος Λάζος είναι απόφοιτος του ΜΙΤ και ιδρυτής της Delphic Strategies, συμβουλευτικής εταιρείας επενδυτικών κεφαλαίων από την Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική.
