Την εβδομάδα που μας πέρασε μια μικρή για τα παγκόσμια δεδομένα γαλλική εταιρεία παραγωγής ηλιακού γυαλιού, από αυτά που χρησιμοποιούνται στα φωτοβολταϊκά για να τραβούν τον ήλιο, αποφάσισε τον επαναπατρισμό της.
Διέθετε μια μονάδα παραγωγής στην Κίνα και πλέον αποφάσισε να τη μεταφέρει στην έδρα της εταιρείας της στην πόλη Αμιέν. Είδε και αποείδε από τα προβλήματα στο παγκόσμιο εμπόριο και κυρίως την εκτίναξη του μεταφορικού κόστους.
Το να φέρεις πλέον στη Δύση ένα κοντέινερ είναι πιο ακριβό από το να πληρώσεις το εργατικό, ασφαλιστικό και γραφειοκρατικό κόστος παραγωγής σε μια χώρα στην Ευρώπη ή στη Βόρεια Αμερική.
Για πολλές δεκαετίες δυτικές εταιρείες μετέφεραν την παραγωγή στο εξωτερικό λόγω χαμηλότερου μισθολογικού κόστους και φθηνότερων πρώτων υλών.
Η παγκοσμιοποίηση συμπίεσε τα κόστη, αύξησε το περιθώριο κέρδους και έκανε πάμπλουτες αναρίθμητες επιχειρήσεις. Αλλες αναγκάστηκαν να κλείσουν, λόγω αδυναμίας να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό, όπως πολλές στην Ελλάδα. Αυτό πλέον, μετά την πανδημία, έχει αλλάξει.
Δεκάδες εταιρείες
Η εν λόγω γαλλική εταιρεία δεν είναι η μόνη που αλλάζει τη στρατηγική της. Δεκάδες εταιρείες από όλη την Ευρώπη ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο. Ηδη περισσότερες από 1.800 εταιρείες, σε άλλο κομμάτι του δυτικού κόσμου στις ΗΠΑ, προτίθενται να μεταφέρουν είτε εν μέρει, είτε εξ' ολοκλήρου την παραγωγή τους πίσω στις ΗΠΑ μέχρι το τέλος του έτους δημιουργώντας πάνω από 220.000 νέες θέσεις εργασίας.
Σήμερα οι περισσότερες θέσεις εργασίας δημιουργούνται σε τομείς με μεγάλα προβλήματα στις εφοδιαστικές τους αλυσίδες, όπως είναι η παραγωγή μικροτσίπ, μπαταριών για την ηλεκτροκίνηση και φαρμακευτικών προϊόντων. Σύντομα θα επεκταθούν και αλλού.
Επεκτείνονται ήδη ακόμα και σε μικρές χώρες όπως η Ελλάδα. Φτάνει να βρίσκεται σε δυτικό έδαφος και να έχει καλή πρόσβαση στις εφοδιαστικές αλυσίδες. Να έχει ένα μεγάλο λιμάνι, καλούς δρόμους και σιδηροδρομικό δίκτυο. Προφανώς έχουν προβάδισμα αυτές που προσφέρουν και επιπλέον κίνητρα, καλά εκπαιδευμένο προσωπικό και ένα πολιτικό προσωπικό που θα κάνει τους επενδυτές να νιώσουν ευπρόσδεκτοι.
Η μεγαλύτερη παγκόσμια αναδιανομή και αναδιάρθρωση παραγωγικών δραστηριοτήτων βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ολες οι χώρες βρίσκονται σε θέση μάχης, προκειμένου να «λάβουν τη μερίδα του λέοντος». Το «παράθυρο» ευκαιρίας δεν θα κρατήσει για πολύ.
Καθώς αγορές όπως αυτές της Νοτιοανατολικής Ασίας θα χάνουν την αξία τους και θα συρρικνώνονται ή θα εγκαταλείπονται, η Ελλάδα πρέπει να διερευνήσει στα κενά που δημιουργούνται, ποια είναι τα σημεία που μπορεί να καλύψει κοντά στα υπαρκτά παραγωγικά της πλεονεκτήματα και να επιδιώξει άμεσα να εισχωρήσει εκεί.
Αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο
